Gecənin gözləri mavidir

Tarixin uzununu addımlamaqdayam,

keçmişdən gələcəyə, gələcəkdən keçmişə...

mətrü qitələrində sataşır gözümə biri

ağarır gözləri xəritələrin!

Fırlanır-fırlanır dəlicəsinə saatların əqrəbləri,

Bütün coğrafiya qanayır dırnaqlarımda

Şumlayır günəşin dirəkləri,

Dans edirəm saymazcasına ölülərlə

yerin qurtaracağında!

Ölülər xortlayır, Dirilər ölür,

ağır ayaq sürünənlər tək yayılıram...

Mən, zaman pazlının itkin bölümüyəm

gecənin gözləri mavidir!

***

Biz hansı əsrdə quşa dönmüşük,

Sən hansı tanrının imdadısan?

Renesans başlanır baxışlarından!

***

Bağlasam səslərin beynimə giriş yollarını,

Qırmızı olsa şəhərin

bütün pəncərələrdən sızan işıqları,

İki heca arasında yaşansa bu devrim!

Sevdanı ikiyə bölsək

Sevdanı ikiyə bölsək,

yarısı qələm, yarısı tanrıdan bir çimdik!

yenidən yazsaq dünyanın yasalarını!

Cüt dırnaq arası kəpənəklər doğulmadan!

Uçarmı yenə yelqovanlar

püfləsəm gözlərinə bu şəhərin?

Uzat əlini

Burax əsrlərdə sürgünlüyümü,

Əlini uzat, qaraçı qızları falına baxsın...

Uzat əlini, xodunu al arada avara küləklərin.

höccələ ipəkliyini, yumma gözlərini,

qoy qarışsın göy üzü ilə bəbəklərin!

Uçmağım gəlir bu gecə,

Çıxma şəhərimin güvənindən

Cəhənnəmə ki,

polislər bütün yol ayrımlarında pusu qurublar!

Seviş kəlmə-kəlmə dodaqlarımla...

səni sətir-sətir uğurlamışam

şəhər divanlarından...

Ulduzların tozunu silkələsək

kipriklərindən,

gecənin gözləri hələ mavidir!

İl qış üşüyürəm, üşüyür dodaqlarım,

titrəyir ovuclarında barmaqlarım...

Məni hansı sevgili qınadı qollarında,

qarğadı baxışlarında?

Məni hansı sevgi duvar hördü

sənə həsrətlik diləkçəsi ilə?

Məni hansı tanrı sürgün saldı ürəyindən

dizlərinin dayanmamazlığına?

Lənət olsun qəfil yağan qarlara...

Bir çimdik sevgi olsa

basardım bu darısqal otağı da bağrıma

dolardım qollarımı mavi baxışlarının boynuna...

Əsməsəydi keşkə bu ayaz!

Baxırsan,

gözlərimdə sözlər qəndil bağlayıb...

Ötməsəydi keşkə ürəyimdə

gizlətdiyim bir ovuc bu yaz...

Bir daha sevirəm desəydin...

nə var ki, bunda?..

Qürurluluğun başına gəlsin,

qara gözlərin pəncərələrə pıçıldasın,

pəncərəm də bilsin nə çəkir gönlüm...

Hər özləmdə səni açsın şüşələri...

Buludlar paylasın

şəhərin bütün baxçalarına baxışlarını,

ev-ev küçələrin başına gəlsin qara gözlərin...

Əlini uzat!

Şəhərlərimin həftəsindəki yaraları tumarla!..

Adın sümükdür,

kəlmələrin boğazından keçmir,

heçə girir qağayıların qasırğa qorxusu

gecənin bağrına düyünlən

əllərimin arasından...

Dinmə,

uzaqlaş dəftərlərimin dərd əsrindən...

Şəhər yerinə ulduz yağsa

aydınlaşardı

yetim uşaqların kabus tənhalığı...

çək gözlərini duvarların yaddaşından,

çəmadana qoy qoxunu...

Get, bu şəhərin

xiyabanlarını apardığın kimi

apar körpə məsuməliyimi!..

anamın yeriyinə qaytar yolları,

alma çiçəklərinin qoxusuna,

tanrı babamızın qucağına ver

gözlərimdən keçdiyin fəsilləri...

Mən Afrodita,

Mən Lilit,

Mən yeraltı dünyaların sürgün tanrıçası...

Gözlərinin güldüyü bu ana - suçuma qaytar...

Get, tumarlama yaraların yaddaşını...

Tək gerçək olan yalqızlıqdır,

dolanır qarğınmış xiyabanları əl-ələ...

Sevdiyini xəyal etdiyin oğlanların xatirəsi.

oysakı

sevməyi də öyrətməmiş dediyin an

daramışdın saçlarını yalqızlığın,

qopub bir-bir ələnmişdi qucağına...

kimsəsiz əlinin barmaqları

bütün canalıcılığında

aynalara ilişib qalırdı çıxanda qapıdan...

heç oğlan da əlini sınamadı

ayrılıq gətirirmi deyə, ayrıldılar bir-bir...

Axı, insan, yol ayrımlarından abardır

cümlələrin qısacıq fasilələrində,

qalmaqmı, getməkmi?..

Yer kürəsinin damarlarında gəzən

avara yalqızlığam,

hamı mənə dönür sonunda,

hamı məndən döndüyü kimi bir gün...

Çalınan bütün qapıların səsində

bir damar tənhalıq var.

Tənləri yamaq kimi daşıyan ruhların

qərarsız qalmışlığı...

dar gələndə halına sığmayan da

əllərin yalqızlığın qocaman əllərinə

çarəsizliyidir...

Mesajların alarm çağrışı,

açsan da, açmasan da,

möcüzə baş vermədən sovuşur bizdən...

Mavi gözlü sərçələrin gözünə

Qançır yaradır yalanlarının yeri,

Ürək damarlarımda

laxta bağlayır baxışların

keçməyib, keçəsi deyil...

Söküb atmaq var bir də səni

bütün günlərin gövdəsindən

daldalanmaq var bir də

qara gözlüklərin kölgəsində...

Qırmızı saçlarımın başına

qara ləçəkdir adın - Gələcəkdir!

Gələcəkmi günlərin birində

demişdi falçı qadın?

Xatırlamaq olmur

gözlərinin rəngini

dənizə dalmayınca...

Bir də ormanlar var

həmin dənizlərin sınırında...

Keçəcəkmi bu yara izləri bıçaqlardan?..

silinəcəkmi yolların sonu

xəritələrin alnından?

Geri dönüşü olsun

deyirəm heç olmasa...

Bir çimdik gözlərimə çəkim

sürmə kimi döngəli yolları...

Dönmə sakın! Möhkəm ol,

qayıtmağa məmləkətinmi var?

Bütün şəhərlərin boğazında

kor düyündür adın.

nə hıçqırıqla keçir,

nə dənizi qurtum-qurtum başıma çəkim!

Ondandır pəltəkliyi baxışlarımın...

Bir az da islaqdır -

Bağışlar

göz-gözə gəldiyim yuvasız durnalar,

mavi gözlü sərçələrin

gözünə taxılır hərdən,

qonur telefon tellərinə...

Səsləri səsinə bənzəyən

hamı kişilərin dodağıdır,

dağıdır, çəkilir sinəmə...

təkrar-təkrar,

bir günluk,

bir gecəlik...

Səhər BARANİ

525-ci qəzet.- 2021.- 26 fevral. S. 15.