Şuşada... Ulu öndərin iki addımlığında...

Hər bir azərbaycanlının qəlbində Şuşa şəhərinin xüsusi yeri vardır. İlk növbədə əlbəttə, musiqi, muğam beşiyi kimi. Bu da təbiidir-bizim ruhumuz musiqiylə yoğrulub, musiqi bizim mənəvi qidamızdır. Daha sonra təbiəti ilə, Azərbaycan-havası ilə.

Bir dəfə Şuşanı görən insan ömrü boyu unuda bilməz bu şəhəri. Burda dunyaya göz açib, burda yaşamış insanlar Şuşasız yaşaya bilməz. Azərbaycan xalqının Ümummilli lideri Heydər Əliyev bu fikri bütün azərbaycanlılara şamil edərək demişdi: "Biz Şuşasız yaşaya bilmərik!" Həqiqətən də, hər bir azərbaycanlı 28 il idi ki, bu hisslə yaşayırdı. Elə ona görəydi ki, Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi və xeyir-duası ilə şir ürəkli cəsur oğullarımız dırnaqları ilə sıldırım qayalara dırmaşıb, gözlənilmədən Şuşaya daxil oldular, düşmənlə əlbəyaxa döyüşdə onların belini qırdılar, qovub şəhərdən kənara atdılar.

Bütün bu qələbələr uşaqdan böyüyə, ağsaqqaldan ağbirçəyə hər bir vətəndaşımızın qəlbinə sevinc, fərəh hissi doldurdu. Bu insanlardan biridə mənəm. Çünki mənimdə həyatımın iki ili Şuşa şəhərində keçib.

O vaxtlar fəaliyyət göstərən Mirhəsən Vəzirov adına Şuşa Kənd Təsərrüfatı Texnikumunda "kənd təsərrüfatının iqtisadiyyat, təşkili və planlaşdırılması" fənni üzrə müəllim işləyirdim. Ömrümdə ən əlamətdar, ən yaddaqalan günlərdən biri 1982-ci ilin yanvar ayının 14-dür. Ulu öndərimiz Heydər Əliyevin təşəbbüsü və tapşırığı ilə 1981-ci ildə Azərbaycanın böyük şairi Molla Pənah Vaqifə Şuşanın ən səfalı, görkəmli yerlərindən olan məşhur "Cıdır düzü"ndə möhtəşəm bir məqbərənin ucaldılmasına başlanıldı.

1982-ci il yanvar ayının əvvəlində bu abidə məqbərənin ətrafında təmizlik, abadlıq işləri görülməklə açılış üçün hazırlıq işləri aparıldı. Məqbərənin açılışı yanvar ayının 14-nə nəzərdə tutulmuşdu. Qış fəsli olsa da, havalar mülayim keçirdi. İşlədiyim texnikumun müəllim və tələbə heyəti aparılan təmizlik və abadlıq işlərinə cəlb olunmuşdu. Bu işə hamı bir nəfər kimi can yanğısı ilə yanaşır və xalqımızın görkəmli oğlu, o zaman Azərbaycan KP MK-nın I katibi, Sov.İKP Siyasi Bürosunun üzvlüyünə namizəd, müstəqil respublikamızın qurucusu, yaradıcısı, unudulmaz Heydər Əliyevi xalq səbirsizliklə gözləyirdi. Nəhayət, gözlənilən vaxt gəlib çatdı. Yanvar ayının 13-ü gündüzdən başlayan qar axşama doğru daha da gücləndi. Şuşa sakinləri belə qənaətə gəldilər ki, yəqin, hava şəraiti belə olduğu üçün məqbərənin açılışı təxirə salınacaq, Heydər Əliyevin gəlişi başqa vaxta keçiriləcək. Lakin insanların fikirləşdiyi kimi olmadı. Gecə ikən xəbər verildi ki, məqbərənin açılışı nəzərdə tutulan vaxtda, yanvarın 14-də olacaq. Ulu öndərə məlumat verilir ki, Şuşaya möhkəm qar yağır, şəhərə qalxmaq çətin olacaq.

Xankəndi dəmiryol stansiyasına qatarla gələn Heydər Əliyev tapşırıq verir ki, Şuşa əhalisi məni gözləyir, çətin olsa da, məqbərənin açılışını nəzərdə tutulduğu vaxtda edəcəyəm. Xankəndi dəmiryol stansiyasından xidməti avtomobili ilə həmin gün, yəni yanvarın 14-də səhər saat 09:00-da Heydər Əliyevi, Bakıdan gələn şairləri, yazıçıları, aidiyyəti nazirləri Şuşanın "aşağı zastava" deyilən yerində qar yağa-yağa yerli ziyalılar, ağsaqqallar, gənclər gülərüzlə qarşılayıb maşın karvanının arxasınca şəhərə, oradan da "Cıdır düzü" nə qalxdılar.

Molla Pənah Vaqifin abidəsi qarşısına minlərlə insan yığışmışdı. Açılışda Azərbaycanın görkəmli şair və yazıçıları çıxış etdilər. Nəhayət, söz Heydər Əliyevə verildi.

Ulu öndər Şuşanın tarixindən, Molla Pənah Vaqifin həyat və yaradıcılığından geniş danışdı. Yaxşı yadımdadır, Xankəndindən gəlmiş Samvel Qriqoryan adlı bir erməni şairinə də söz verildi. O, Azərbaycan dilində çıxış edərkən arada üzünü ulu öndərə çevirib dedi ki, yoldaş Heydər Əliyev, mən Vaqifin şeirlərini erməni dilinə çevirib bir kitab hazırlamışam, tərcümə zamanı bəzi sözlərə düzəlişlər də etmişəm. Heydər Əliyev onun sözünü sərt baxışları ilə kəsib dedi ki, Vaqif kimi qüdrətli bir şairin sözlərinə düzəliş verməyə sizin qüdrətiniz çatmaz. Beləliklə, sözü yarımçıq kəsilən Samvel Qriqoryan tribunadan "suyu süzülmuş" kimi düşdü.

Yığıncağın rəsmi hissəsi qurtardıqdan sonra Heydər Əliyev tribunadan aşağı düşərək ətrafında olan mühafizəçilərə tapşırdı ki, kənara çəkilin, insanlara mane olmayın, xalqla təmasda olmalıyam.

Mən də bu fürsətdən istifadə edərək Ulu Öndərin iki addımlığında dayana bildim.

Mən bu gün də özümü xoşbəxt sayıram ki, o tədbirdə iştirak etmişəm və dahi Heydər Əliyevi yaxından görə bilmişəm (Bu məqamı əks etdirən, qəzetlərdə verilən fotoşəkili də əziz bir yadigar kimi saxlayıram).

Ulu öndər Heydər Əliyevə sonsuz rəğbətim ömrüm boyu davam edəcəkdir. 14 yanvar 1982-ci il mənim həyatımda əziz gün olsa da, 2003-cü ilin 12 dekabr günü də hüzn günü oldu. Həmin gün Ulu Öndərin vəfatı ilə əlaqədar belə bir şeir də yazmışdım və mətbuatda da çap olunmuşdu:

Ömrünü büsbütün həsr etdin bizə,

Səninlə xalqımın başı ucaldı,

Qurdun ölkəmizi, başdan yaratdın,

Vətənin torpağı, daşı ucaldı.

Gözlədik yolunu aylardan bəri,

Nə bilək bu yolun sonu görünmür.

Gözünü ekrana dikən nəvəm də

Soruşur, babamız hanı, görünmür.

Mən necə ovudum məsum körpəni,

Necə izah edim bu bəd xəbəri?!

Sənin tək dahini, hamı bilir ki,

Tarix yetirməyib yüz ildən bəri...

Elə bil yuxudur, sənin yoxluğun,

İnan bilmirik, bu xəbər ağır.

Yanaqlar islanır, ürək çırpınır,

Hər kəsin üzündən qəm-qüssə yağır.

Günəş tək ölkədə işıq saçırdın,

Sənin nurun ilə boyanmışıq biz.

Qəflət yuxusunda yatmışdı bu xalq,

Səslədin, səsinlə oyanmışıq biz.

Necə bəd işlərdən qorudun bizi,

Milləti dünyaya tanıtdın, Baba.

Təkrarsız yaratdı Yaradan Sizi,

Batıbdı matəmə bu el, bu oba.

Tarix yaşadacaq Səni əbədi,

Bu dünya durduqca izin qalacaq,

Gözlər qarşısında o nurlu çöhrən,

Qəlblərdə söhbətin, sözün qalacaq.

Ömrünü-gününü həsr etdiyin xalq

Gedir arxasınca oğlun İlhamın.

Vida mərasimi ağır olsa da,

Axır görüşünə indi el - hamı.

Biz xoşbəxt millətik ki, Ulu Öndərimiz, Prezident, Ali Baş Komandan cənab İlham Əliyev kimi ən layiqli davamçısı var. Cənab Prezident müdrik ata vəsiyyətini inamla yerinə yetirdi, işğal altında olan bütün torpaqlarımızı, xüsusən müqəddəs Şuşamızı işğaldan azad etdi.

Seyid Əsgər MÜZƏFFƏROĞLU

Şair, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

525-ci qəzet.- 2021.- 15 iyul.- S.8.