Təsadüf köynəyi

Nə vaxt səni görsəm

qəlbimdə bir təəssüf əyləşir mənim yerimə.

Mənim yerimə həmin təəssüf baxır sənə,

çayı həmin təəssüf süzür ikimizə də.

Səni görəndə anlayıram ki,

çoxdandır insan nəfəsi dəyməyən evdir könlüm.

Gözlərimi düymələyir saçlarının qoxusu,

səni düşündüyüm gecələrin yuxuları, -

cəllad yuxusu -

huşum bulanır başımda

günahlarım kəndir yağlayır,

kətil çəkir yaddaşımda.

Aşiq olduğum günü soruşma məndən,

bilmirəm haçan başladı hər şey,

bəlkə, təsadüf köynəyinin yaxasından

çıxmışıq hər ikimiz.

Daha şübhə

və tərəddüdlər arasında itib həqiqi tarixçəmiz.

Sevərkən sənin günahların da mənə yazılırdı:

sən ələ düşəndə, məni əsir aparırdılar,

səni unudanlar məni də xatırlamırdılar.

Qəlbimdə sənin doğulduğun günün əbədiyyətidi,

könlüm keçmişini vərəqləmir ki,

orda daim pak qalasan, -

korlanmayasan,

aldatmayasan,

aldanmayasan.

Ovcundan öpdüm ki,

yumruğuna yığılan qəzəbin tozu alınsan,

gözlərindən öpdüm ki,

dünyaya zillənmiş ağrılarının

qapaqları bağlansın.

Sən mənim yox yerdən var olan

məhəbbət ruzimsən,

məni hamı kimi olmağa

yubandıran arzumsan.

Tarixin qumar masası

Vaxt ötür,

aram-aram anlayırsan ki,

yaşadığın bu ömürdə

nəyə cəsarətin çatmayıbsa,

haqqını itirmisən onların önündə.

Və sözlər,

əməllər duman kimi çəkilib,

lal və hərəkətsiz dayanmısan

taleyinin saatları yatıb.

Dəlicəsinə sevdiklərinin

hərəsi bir tərəfdə

öz cəlladını tapıb.

Tarixin gözləri qumar masasıdır,

o, ancaq qaliblərə və məğlublara baxır,

bizsə tarixdən uzağıq,

bir neçə dostu kimi

eyni xatirənin başına yığışmış.

Bəzən bir günah gözlərində batırırsan

axirətin sərmayəsini,

bəzən bir gözləmə otağının önündə yaşayırsan

sonuncu ləyaqətli dəqiqəni.

Yuxu kimi

Bizdən elə gözəl günlər qalıb ki geriyə,

o anların xatirinə həmişə

keçmişdən danışmağa çatır haqqımız.

Qiyamət qiyamında

kölgəli bir ağaca möhürlənib adımız.

Dünənə qarşı qəzəbimiz yoxdur,

xoşdur tarixçəmizin niyyəti,

bircə səninlə eyni söhbətləri etmək sayılmır

qocalıq əlaməti.

Günahdan gözlərimiz qamaşır

baxa bilmirik bəhanə günəşimizə,

amma ayrılıq soğan doğraya bilməz

ömürlük doğmalıq neşəmizə.

Dünya bir pəncərə imiş,

Baxdım səni gördüm,

Hansı evə köçdümsə,

sənə baxan pəncərəni də

özümlə "götürdüm".

Rənglərin qiyamı

Rənglərin qiyamı dövrüdür ömrümdə,

bütün rənglər əlacsızlıq bayrağı qaldırıb

hamısı solğun bir sarının vəfasızına sığınıb.

O vaxt ki, hər cür tordan qaçıb

aqibətimin əlinə düşəcəm

onda izdiham arasında

xatirələr paylayan

gizli bir ələ çeviriləcəm.

Ay işığını quyuda basdırıb qayıdıram,

yorğunam,

bütün işıqlar sızıldayır addımlarımda.

İki zülm arasından asılmış

kəndir üstə yeriyirəm.

Kəndir qırılır

və quyudakı ay işığı

ipdən tutub qalxır göy üzünə.

Eyni vaxtda yandırılan şamlar kimi,

hərəsi bir vaxta

sönür ömrümüzdə doğmaların,

yaddaşımız od qoruyanıdır

işığı par-par yanan yaraların.

Havadan asılı qalan bir damla

məni müjdələyir yuxuda

daha o qədər keçmişəm ki,

məni xatırlayan kimsə

qalmayıb dünyada.

Sima xəritəsi

Üzümün xəritəsində

sevgim gözlərin rəngdədir,

incimə,

demə ki, heç soruşmursan,

"ölmüsən, ya qalmısan?"

Sənin yerini ən yaxşı mən bilirəm:

sətirlərim arasındasan.

Qanımı soyunub yatıram ki,

barı gecələr axmayasan damarlarımdan,

sənsə boşluğun araladığı qapıdan

sızırsan qəlbimə.

Şükür, şükür,

bizə səhvlərimizi sevdirən günlərə.

Nə demişdimsə hamısı

bir-bir gəldi ba

şımıza,

amma yenə də biz,

fil qulağında yatdıq.

Bu da az şey deyil -

arzularımıza olmasa da,

ehtimallarımıza çatdıq.

Təzə sətir həsrəti

Sən gəncsən, gözəlsən,

və xəbərsizsən bunlardan

Gözlərində o qədər böyük gələcək var ki,

səndən əvvəl öləcəyimi

rahatca oxuyuram ordan.

Sevdiyim qadınlar

evinə çatmayan

mühacir məktublarıdı ömrümdə.

Sən məndə yubanma,

yetiş yaşayacağın evin sahibinə.

Gücünü arsızlıqdan alan zəmanəmizdə

mənimlə yorma özünü,

hiyləli əlifbalarla yazılmış kitablardan

köçürmə həyatın üzünü.

Kim nə yaşayıbsa yaşayıb,

kim kimə qurşanıbsa qurşanıb.

Mənim ömrümdə

dəliliyə təzə sətirdən başlama.

Beş günlük həyatımızı

bir ömürlük təəssüfə bağışlama.

Əbədiyyət savaşı gedən

bu fani dünyada

Mənim əllərimlə

sabahı yalnızlığına odun tullama.

Keçdi ayağının altına daş qoyub

böyüdüyümüz günlər.

Dözmək susuzluğundan quruyur

istək torpağına əkdiyin güllər.

Onsuz da ovcunda

gizlətdiyin səadətin yerini

qorxuların söylədi hamıya.

Xiffətin mənə yadigar olsun,

qismətin Tanrıya.

Fərid HÜSEYN

525-ci qəzet.-2021.-13 mart.-S.23