Oqtay Rzanın ölümünə...

Ölüm karvan kimi baş alıb gedir,

Ömür kərpicindən daş alıb gedir,

Ağlayan gözlərdən yaş alıb gedir,

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Həyat pəncərədir, baxıb, gedirsən,

Ölüm libasını taxıb, gedirsən.

Qaranlıq məzara axıb, gedirsən.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Ömür çata bilmir, uca yüzlərə.

Ömürdən nə qalır, belə bizlərə?!

Kəfən örtük olur, solan üzlərə.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Kəfənin üstündə qara göndərib,

Səni məzarında dara göndərib,

Allahım gör səni, hara göndərib?

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Şirin nəğmələri dillərdən soruş,

Baharın ətrini güllərdən soruş,

Sən öz qiymətini ellərdən soruş.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Məzardan dön bəri, üzünə bir bax,

Zöhrabın qəlbinin gözünə bir bax.

Səninçin ağlayan gözünə bir bax.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Çəkib ürəyini dara torpağım,

Səni tez apardı, hara torpağım?!

Yastığın, yorğanın qara torpağım.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Neçə ürəklərdə sözün qalardı,

Alovu sönməyən gözüm qalardı,

Yaşamaq dalınca gözüm qalardı,

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Sonuncu mənzilə çatmısan, indi,

Qaranlıq zülmətə batmısan, indi,

Soyuq məzarında, yatmısan, indi.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Ürək məzarında indi dardadır,

Həmişə gözlərim səni sardadır,

Sənə layla çalan, anan hardadır?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Zöhrab yaxşı bilir, köçəri quşdur,

Ömrü əvvəl-axır, ölümə tuşdur,

Soyuq məzarının yazıda, qışdır.

Oqtay, nə tez qıydı, azarın sənə?!

İndi layla çalır, məzarın sənə!

Zöhrab QƏMLİ

525-ci qəzet.- 2021.- 3 noyabr.- S.19.