Tənha palıd
Sən anadan elə tənha doğuldun,
Uzanmadı ehtiyaca əllərin.
Nə kimsənin qapısından
qovuldun,
Nə də qaçdın qabağından
sellərin.
Palıd
olub quzeydəcə
boy atdın,
Küləklərin qamçısına dözərək.
Ürəyində hey paxıllıq oyatdın
Yüz nadanın,
öz zirvəndən
süzərək.
Buludlar da dolandılar başına,
Ələdilər leysanları üstünə.
Üz tutmadın yenə də göz yaşına,
Qalxan oldu sinən daim pis günə.
İldırımlar at oynadıb bağırdı,
Çıxarmadın palıdlığı yadından.
Bilsən
də ki, sənə yaman ağırdır,
Çəkilmədin utanaraq adından.
Sığınmısan bircə qadir Allaha,
Ürəyini təkcə ona açmısan.
Batmamısan bircə yol da günaha,
Bircə kəsdən nə qorxub, nə qaçmısan.
Yollarım
Yollarım dumana büründü
yenə,
Nə başı
göründü, nə
də ayağı.
Qəlbimdə bir həsrət
süründü yenə,
Dolandı hər yanı Məcnunsayağı.
Zülməti əyninə geydi
gündüzüm,
Gecəmi köməyə çağırdı
mənim.
Bürünüb dumana, yox oldu izim,
Ağrıdan ürəyim bağırdı
mənim.
Bağ-bağçam tarimar oldu büsbütün,
Dondu hər çiçəyin gözündə
yaşı.
Qüssəmin bayramı, toyumu
bu gün -
Bilmirəm, çatılıb heyrətin
qaşı.
Xəyalım-nizamı pozulmuş ordu,
Üzündən, gözündən qəm aşıb-daşır.
Qəlbimin tüstüsü ucalan
yurdu,
Sızlaya-sızlaya gəzib dolaşır.
...Yollarım dumana bürünüb yenə,
Yönümü hayana tutum bəs
indi?
Qəfildən göylərdən mələktək
enə
Yetişə haraya bircə səs, indi.
Qələmim, dəftərim və
mən
Bir qələmim, bir dəftərim, bir də mən
Keçiririk gecələri baş-başa.
Qəm yağışı ələnsə
də qəlbimdən,
"İslanmaqdan" düşmürük heç
təlaşa.
Taleyimə əsib dəli
küləklər,
Qəmlə dolu bulud olub
ürəyim.
Solub neçə qönçə
arzu-diləklər,
Boğulubdur bələyində gərəyim.
"Bulud"umun qəm yağışı sellənib,
Çay-qələmim dərhal çəkib canına.
Ağuşunda "çayın" tezcə lillənib,
Yol başlayıb
"qəm düzünü"nün
yanına.
Bu dünyanın hər dərdini, qəmini
Təşnə olub dayanmadan içirik.
Ürəkdəki qəm adlı bir zəmini,
Üçümüz də gecə-gündüz
biçirik.
Hər qələmin, hər dəftərin, hər "mən"in
İşi deyil qəm-qüssəyə bürünmək.
Yollar kəsən hər dumanın, hər çənin
Arasından çıxıb məğrur
görünmək.
Mehdi
ZAHİD
525-ci qəzet.-2022.--
7 dekabr.- S.15.