Sənin olmazlarınla yaşamaq çox çətindir, - yazmaq istəyirəm
Sənin
qaydalarınla yaşamağın
gözəlliyini bir azca bilərək;
saçlarım elə-belə
ağarmadı, üzüm
ağarmalıydı halbuki...
Ürəyimi yeyib qurtardım.
İndi
bu gecə Səndən yeni ürək istəyirəm,
geniş yol kimi: istəklərin tıxacından azad.
İndi
Səndən yeni göz istəyirəm: məsum, işıqlarımız
sönəndə
nənəmin yandırdığı
şam kimi titrək, həyalı, qorxacaq,
işıq saçsa
da, qaranlığın
bir gün mütləq düşəcəyini
unutdurmayacaq.
İndi
Səndən bağışlanma
istəyirəm - doğuluş
kimi...
Təzə ömür dəftəri
istəyirəm,
Anamın
- hər dərs ili öncəsi
- aldığı miləmil
dəftər kimi:
ləkə salmayacağıma
söz verirdim həmişə.
Bu gecə Sənə söz verirəm: ora düşən yeganə ləkə
Sənin qaydalarınla yaşamağın
sevincindən doğan
göz yaşları olacaq.
Sükr
olsun Sənə, Böyük Rəbbim!
Əlbəttə ki, istəməsəydin,
istəməyi verməzdin...
lll
Əgər cürət edib
yazsaydım öz həqiqi tarixçəmi,
mənim tarixçəmi
yazan mələkmi olacaqdım?
İstəklərimin gürdabında
mən təkəm,
tənhayam, onlarsa ikidir,
üstəgəl, tükənir
bizim qələmlərin
mürəkkəbi.
Kaş ki səbrim tükənməyəydi...
o kitabın sağ səhifəsində bir boş yer qalaydı...
Qərarsızlığım, tərəddüdüm,
ümüdüm
uşaq ləpirləritək
orda iz buraxaydı...
Və bir gün o Nur həmin yazıya işıq salaydı,
"o bağışlandı"
anlaşılaydı, oxunaydı...
Kaş ki bir gün
yaza biləydim öz həqiqi tarixçəmi,
məndə məni
yox, Səni nişan verə biləydim, Səni...
Səlim Babullaoğlu
525-ci qəzet.- 2022.- 10 dekabr.- S.19