Elm və təhsildəki "Sovet qalıqları" inkişafı ləngidən
amillər kimi
PROFESSOR
ƏDALƏT MURADOVUN BU BARƏDƏ
BÖLÜŞDÜYÜ FİKİRLƏR CİDDİ
REAKSİYALAR DOĞURUR
Azərbaycan Dövlət İqtisad
Universitetinin (UNEC) rektoru,
professor Ədalət Muradov
ölkə universitetlərinin
idarə olunmasında,
eləcə də elmi fəaliyyətin və tədrisin təşkilində mövcud
olan Sovet mirası və onun ləğvi ilə bağlı aparılan təhlillər,
əldə olunan nəticələr barədə
fikirlərini ardıcıl
və sistemli şəkildə bölüşməkdədir.
Rektor bildirir ki, dissertasiya Şurası Sovet dönəmində
daimi əsasda fəaliyyət göstərir,
bu və digər elm sahəsinə
aid olan alimlər həmin Dissertasiya Şurasına "yuxarıdan"
sədr, sədr müavini, üzv təyin edilir, həmin alimlər təmsil etdiyi elm sahəsi üzrə ixtisaslaşdığı konkret
elmi problem üzrə
deyil, həmin elm sahəsinə dair bütün istiqamətlər
üzrə elmi problemlərin tədqiqatına
həsr olunmuş dissertasiyaya qiymət verirdilər. Bu gün
də eyni sistem tətbiq edilir.
Rektorun sözlərinə
görə, dissertasiya
mövzuları Sovet dönəmində ixtisaslar
təsnifatına uyğun
olmalı idi. Bu tələb sahələrarası,
müxtəlif elm sahələri
və ixtisaslarının
kəsişməsində olan
problemlərə həsr
edilmiş dissertasiyaların
yazılması və
müdafiəsində ciddi
problem yaradırdı. Bu sahədə eyni vəziyyət davam
edir: "Sovet dövründə dissertasiyalara
vahid, formal tələblər
mövcud idi. Faktiki olaraq, ixtisas üzrə vahid standart yox idi.
Aspiranturanı bitirənlərin hansı minimal tələblərə
cavab verməsi aydın deyildi. Aspiranturada təhsil demək olar ki, dissertasiya
üzərində işlə
məhdudlaşırdı. Bu gün "aspirantura"
"doktorantura" ilə
əvəz edilsə də, doktorantura müəyyən səviyyədə
aspirantura sistemindən
ciddi fərqlənmir.
Sovet dönəmində elmi dərəcə və elmi adların verilməsi sistemi mərkəzləşmişdi. Yəni elmi dərəcə və elmi adlar
bütün dünyada
olduğu kimi, universitetlər tərəfindən
deyil, inzibati dövlət qurumu olan Ali Attestasiya Komissiyası tərəfindən
verilirdi. Məqsəd yenə də "ideoloji yetkinliyi" təmin etmək idi və bunun
üçün də
"ali attestasiya"
ciddi bir alət idi. Bu gün "Sovet ideologiya tələbi"
olmasa da, ali təhsil sistemi beynəlxalq tələblərə uyğunlaşdırılsa
da elmi dərəcə
və elmi adların verilməsində
Sovet sistemi olan "ali attestasiya" tətbiq edilməkdədir. Elmi dərəcələr Sovet
dönəmində ikipilləli
idi: elmlər namizədi və elmlər doktoru. Müstəqillik illərində "elmlər namizədi" "fəlsəfə
doktoru" ilə əvəz edildi. Amma elmi dərəcələr
eynilə sovet dönəmində olduğu
kimi, ikipilləli olaraq qalmaqdadır".
Ədalət Muradov bildirib ki, Sovet dönəminin
fərqli xüsusiyyətlərindən
biri də ali təhsil
sisteminin elmdən
"ayrılması" idi.
Elm əsasən Elmlər
Akademiyasında və
tabe olduqları nazirliklərin sahəvi institutlarında inkişaf
edirdi. Universitet elminə ümid
bəslənilmir, inam
göstərilmir və
elmi fəaliyyətə
ayrıca olaraq maliyyə vəsaiti ayrılmırdı. Bu gün də bu yanaşma tətbiq edilməkdə davam edir.
Rektorun fikrincə, ali
təhsil müəssisələrində
müəllimlə imzalanan
müqavilədə tədrisin
nəticələrinə dair
onun öhdəlikləri
göstərilmir, tədqiqat
öhdəliyi önə
çəkilmir, ali təhsil müəssisələrinin
müəllimlər qarşısında
öhdəliklərinə diqqət
yetirilmir və bütövlükdə, müqavilə
formal xarakter daşıyırdı.
Bu gün də müəllimlə imzalanan
müqavilə formal xarakter
daşıyır, forma və
məzmunca Sovet xarakterlidir: "Sovet dönəmində müəyyən
tələblərə cavab
verən məzunlara
"qırmızı" (fərqlənmə) diplom verilirdi. Qırmızı rəngin də
xüsusi mənası
vardı. Eləcə də,
"qırmızı" diplom digərlərilə
müqayisədə onun
sahiblərinin daha üstün olduqlarını
göstərirdi. Bu gün "qırmızı"
diplom əmək bazarında heç bir üstünlük təmin etmir. Vərdiş və bacarıqlar əvəzinə
qiymətlər uğrunda tələbələrdə
yanlış motivasiya
yaradır. Amma buna baxmayaraq,
hələ də
"qırmızı" diplom verilir.
Sovet dönəmində ali təhsili bitirmək və diplom almaq üçün
tələbələr təhsilin
sonunda xalq arasında "dövlət
imtahanı" kimi qəbul edilən Yekun Dövlət Attestasiyasından keçməli
idilər. Bu imtahanın
əsas məqsədi
məzunların "ideoloji
standartlara" uyğunluğunu
yoxlamaq idi. Dövlət
imtahanını zəruri
edən səbəblər
aradan qaldırılıb,
amma dövlət imtahanı hələ də tətbiq edilir. Sovet dönəmində universitetlərdə
tələbələrin kompetensiyaları
önəm kəsb etmirdi və ona görə də onun formalaşdırılması
və qiymətləndirilməsi
də həyata keçirilmirdi. Ona görə də, məzunların aldıqları
yekun sənəddə
onların kompetensiya səviyyəsi haqqında
heç bir məlumat verilmirdi. Kompetensiyalardan daha çox
nəzəri biliklərə
üstünlük verilirdi.
Bu gün də
nəzəri biliklər
"öndədir".
Sovet dönəmində ali təhsil belə qurulmuşdu ki, demək olar ki, ilk iki il
gələcək Sovet
mütəxəssislərinin "ideoloji hazırlığına"
həsr edilir və bu məqsədlə
ixtisas üzrə hazırlığa demək
olar ki, aidiyyəti olmayan müxtəlif fənlər
tədris edilirdi. Nəticədə
ixtisas fənlərinə
az vaxt
ayrılır və ixtisas fənlərin tədrisinə gec, yəni ikinci kursdan sonra başlanılırdı.
"İdeoloji hazırlıq" indi tələb olunmasa da, həmin yanaşma bu gün də tətbiq edilir və nəticədə tələbələr ixtisas
baxımından lazımsız
və faydasız fənlərlə əsassız
olaraq yüklənirlər".
Bakı
Dövlət Universitetinin
professoru, UNEC İctimai
Nəzarət Şurasının
üzvü Hikmət Əlizadə deyir ki, professor Ədalət Muradovun müstəqillik illərində "elmlər
namizədi"nin
"fəlsəfə doktoru"
ilə əvəz edildiyi, elmi dərəcələrin eynilə
Sovet dönəmində
olduğu kimi, ikipilləli olaraq qalmasına dair fikirlərilə razılaşmamaq
mümkün deyil. Elmi dərəcələrin
verilməsində dəyişikliyə
ehtiyac vardır: "Hesab edirəm ki, ali məktəblərdə
alimlərin tədqiqatlar
aparması üçün
daha çox elmi mühitin yaradılmasına diqqət
yetirilməlidir. Nobel mükafatçısı Əhməd
Zevayl Bakı Dövlət Universitetinin qonağı olarkən çıxışında bildirdi
ki, o, Amerikada elmi mühitə düşdüyü üçün
elmi yenilik edə bilmişdir. Elmi mühitdə elmi problemlər, obrazlı desək, "qaynamağa"
başlayır, alim o problemi görüb, düşünməyə və
onun həlli yollarını axtarmağa
başlayır. Belə axtarışların
sonunda yeni elmi nəticələr ortaya qoyulur".
Professor hesab edir
ki, "qırmızı"
fərqlənmə diplomuna
ehtiyac yoxdur. Bu gün onsuz da ali məktəblərdə çoxballı
qiymətləndirmə sistemi
tətbiq edilir və tələbənin təhsil aldığı
illər ərzində
topladığı balların
"ümumorta müvəffəqiyyət
göstəricisi" müəyyən
olunur. Həmin "ümumorta müvəffəqiyyət
göstəricisi" tələbələrin
uğurlarının fərqləndirici
amilidir: "Təəssüf
ki, bir çox
universitetlər qırmızı
diplom alanların sayını öz uğurları kimi qiymətləndirir, hesabatlarında
bunu xüsusi vurğulayırlar. Universitetin ən
böyük uğuru tələbənin təhsil
müddətində əldə
etdiyi bilik, bacarıq və vərdişlərin məcmusu
ilə ölçülməlidir.
Sovet dönəmində bu, adətən təhsilin sonunda keçirilən Yekun Dövlət Attestasiyası vasitəsi ilə müəyyən edilirdi".
Hikmət Əlizadənin söylədiyinə görə, hazırda inkişaf etmiş ölkələrdə Yekun Dövlət Attestasiyası keçirilmir. Tələbələr təhsil aldığı illər ərzində zəruri kreditləri topladıqdan sonra onlara diplom verilir: "Sovet dönəmində keçirilən Yekun Dövlət Attestasiyası iki məqsədlə həyata keçirilirdi. Birincisi, qeyd edildiyi kimi, məzunun "ideoloji standartlara" uyğunluğunun, ikincisi, yiyələndiyi ixtisas üzrə əldə etdiyi bilik, bacarıq və vərdişlərin səviyyəsinin yoxlanması üçün. Bu, ona görə edilirdi ki, bütün ali məktəb məzunları təyinatla müxtəlif müəssisələrə işləməyə göndərilirdi. Həmin müəssisənin onu işə götürməməyə və ya onun bilik, bacarıq və vərdişlərinin səviyyəsini yoxlamağa icazəsi yox idi. İndi sistem dəyişilib. Dövlət qulluğunda işə götürülmənin xüsusi qaydaları müəyyən edilib, məzunlar xüsusi yoxlamadan keçdikdən sonra dövlət qulluğuna işə qəbul edilirlər. Digər müəssisələr də işə götürdükləri məzunu öz yoxlamalarından keçirdikdən, yəni yararlılıq dərəcəsini müəyyən etdikdən sonra işə qəbul edirlər. Yekun Dövlət Attestasiyasından yüksək bal alan məzun həmin yoxlamalarda yüksək nəticə əldə etmədiyi halda, işə qəbul edilmir. Buna görə də Yekun Dövlət Attestasiyası öz əhəmiyyətini itirir".
Professor qeyd edib ki, inkişaf etmiş ölkələrdə məzunların iş əldə etmələrinə xüsusi önəm verilir. Bu, onların rəqabətədavamlılıq göstəricisi hesab edilir. Bu amil universitetin akkreditasiyası zamanı qiymətləndirmə meyarlarından biri kimi dəyərləndirilir. Məzunların daha çox və daha yüksək səviyyəli işlə təmin olunması amili universitetlərə xüsusi üstünlük gətirir. Buna görədir ki, məzunların universitetdən sonrakı fəaliyyətini xarici ölkə ali məktəbləri daima diqqət mərkəzində saxlayırlar: "Universitetlərdə elmi mühiti yaratmaq və daha çox məzunun iş əldə etməsinə nail olmaq üçün ali məktəblər tələbi artırmalıdırlar. İndi artıq ölkəmizdə istər dövlət qulluğuna, istərsə də digər müəssisələrə işə qəbul zamanı xarici ölkələrdə təhsil almış məzunlara üstünlük verilir. Bu amil əslində həyəcan təbilidir, yerli universitet məzunlarının rəqabətədavamlı olmaması deməkdir. Hesab edirəm ki, universitetlər bu amilə xüsusi diqqət yetirməlidirlər. Hazırlanan mütəxəssisin daha səriştəli olmasının yollarını araşdırmalıdırlar. İndi nə qədər tələbənin yüksək qiymət alması deyil, nə qədər məzunun işlə təmin olunması hesabatların ana xəttini təşkil etməlidir".
Sevinc QARAYEVA
525-ci qəzet.- 2022.- 5 fevral.- S.8.