Ümidsiz ölmək də istəmir adam

EY VƏTƏN !

Ömrümün mənası, dünya gözəli,

Sənsən həyatımın ilki, əzəli.

Sənə həsr edirəm seiri, qəzəli,

Hüsnün, camalındır məni ram edən,

Ey Vətən!

Sənsiz neyləyirəm dünya mülkünü?

Vətənsiz xoş keçməz insanın günü.

Yazma həyatıma belə sürgünü,

Candan ayrı düşsə yaşamaz bədən,

Ey Vətən!

Sən nəhəng dünyada doğma məkanım,

Andım, inanc yerim, əhdim, ehkamım.

Səni yaşatmağa çatar imkanım,

Boylanmaz uzaqdan, ötmərəm gendən,

Ey Vətən!

Qürurum, vüqarım sənə bağlıdır,

Kədərin, niskilin məni ağladır.

Gör nələr çəkmisən, sinən dağlıdır,

Tarixin yelləri əsibdir səndən,

Ey Vətən!

Dünyaya səs salan ordun var bu gün,

Düşmənə dünyanı edib dar bu gün.

Taleyin olubdur sənə yar bu gün,

Sənə diş qıcamaz daha hər yetən,

Ey Vətən!

İndi sən çatmısan halal payına,

İgid övladların gəlib hayına.

Artıq oturmuşuq düşman vayına,

Olmaz bəd niyyətlə qoynundan ötən,

Ey Vətən!

ŞƏHİDLİK ZİRVƏSİ

Çoxdur yer üzündə zirvə adları,

Hər insan üz tutar zirvəyə sarı.

Yüksəklik, ucalıq rəmzidir zirvə,

Yüksəlmək, ucalmaq əzmidir zirvə.

Ən yüksək məqamdır zirvə dağlarda,

Bu məqam tapılmaz aşağılarda.

Dağların zirvəsi daim qar olur,

Oraya aparan yollar dar olur.

Əzabdır zirvənin sonuna çıxmaq,

Fərəhdir zirvədən dünyaya baxmaq.

Fəqət ucalardan uca zirvə var,

O zirvə uğrunda verilir canlar.

Şəhidlik zirvəsi adlanır ora,

Acizi, qorxağı yad sanır ora.

Oranın yolları ölümdən keçir,

Neçə iztirabdan, zülümdən keçir.

Hər insan o yolun yolçusu olmaz,

Mərd insan o yoldan geriyə qalmaz.

O zirvə millətə, xalqa örnəkdir,

Şəhidlik əbədi zirvə deməkdir.

TƏBİƏT LÖVHƏLƏRİ

O dağ sənin, bu dağ mənim, gəl gəzək,

Yamaclardan yovşan dərək, gül üzək.

Qayalarda dırnaq tökək, diz əzək,

Dolam-dolam dağ belinə haylanaq,

Dolaylardan zirvələrə boylanaq.

Ana südü, dağ çiçəyi məlhəmdir,

Buz bulaqlar "zəm-zəm" suyla bahəmdir,

Əzəl gündən dağla insan məhrəmdir,

Qorxutmasın səni yalçın qayalar,

Hamarlanıb bizə pillə olarlar.

Qayalar boz, sərt üzüdür dağların,

Zirvələrdə əvəzi yoxdur qarın.

Qayğı istər, bu halı var bağların,

Baxımsız bağ bir gün dönüb dağ olar,

Bar da verməz, üzümüzə ağ olar.

Çox vaxt isti, qızmar olar aranlar,

Ancaq yayda sərinlikdir ormanlar.

Təbiəti duyan, bilən anlayar,

Yaylağı da, qışlağı da bizimdir,

Sinəsində cığır açan izindir.

SÖZ

Söz var, eşidəndə avazı xoşdur,

Söz var, könüllərə dəyən bir daşdır.

Söz var, mənasızdır, əbəsdir, boşdur,

Söz də var, hikmətlə bəzər cahanı,

Başıuca eylər deyən insanı.

Söz var, sahibini verər güdaza,

Söz var, zərər vurar, yığar boğaza.

Söz var, tezcə düşər dilə-ağıza,

Söz də, var itirər dini, imanı,

Haram, əyri yola salar insanı.

Söz var, sevgi dolu nəğməyə dönər,

Söz var, nəğmə kimi gəzər könüllər.

Söz var, yerdə qalar, verilməz dəyər

Söz də var, ram edər qorxunc ilanı,

Bir anda bilinər düzü, yalanı.

Söz var dildən qaçar, ziyan gətirər,

Söz var toxumları tikan bitirər.

Söz var, ehtiramı salıb itirər,

Söz də var, adildir, qurar divanı,

Qoruyar haqsızdan haqlı olanı.

Söz var ki, ucaldar ali ünvana,

Söz var ki, saldırar qara zindana.

Söz var, bu dünyanı qərq edər qana,

Söz də var, zinətdir, bəzər dünyanı,

Çünki elə sözdür dünyanın canı.

MƏN BİR ŞAİR DOĞULMUŞAM

Təbim coşdu, daşdım yenə,

Söz səddimi aşdım yenə,

Elə bilmə çaşdım yenə,

Söz odunda qovrulmuşam,

Mən bir şair doğulmuşam.

Dinlə məni, sözümə bax,

Sən sözümdə düzümə bax.

Sevgi dolu gözümə bax,

Sənə çoxdan vurulmuşam,

Mən bir şair doğulmuşam.

Məni sözlə bələyiblər,

Ruhuma söz çiləyiblər.

Bir az narın ələyiblər,

Zərrə-zərə yoğrulmuşam,

Mən bir şair doğulmuşam.

Sinəm sözlər diyarıdır,

Söz ömrümün meyarıdır.

Hələ ömrüm tən yarıdır,

Zənn eləmə yorulmuşam,

Mən bir şair doğulmuşam.

Söz çıxardıb başa məni,

Sözlə gətir cuşa məni,

Salma dağa-daşa məni,

O yerlərdə çox olmuşam,

Mən bir şair doğulmuşam.

Qoyma təbim, odum sönə,

Aç çöhrəni, göstər mənə.

Sözdən çələng hörüm sənə,

Vəsfin üçün çağrılmışam,

Mən bir şair doğulmuşam.

Zakir BAYRAMLI

525-ci qəzet.- 2022.- 12 fevral.- S.23.