Şəhidlərdən əmanətdir bu vətən
Şəhidlərin ruhu var,
Şəhidlərin ahı var,
Şəhidlərin Allahı var
əmanət qoyub getdikləri
vətənin hər yanında -
şəhərində, kəndində,
yağmurunda, dumanında...
vətənini sevən insanları
şəhidlər də sevir, dua eləyir,
Allahın müqəddəs məqamlarından...
əmanətə xəyanət edənlərin əməllərindən
şəhidlərin qanı damlayır,
onların tamahlarının üstünə...
inləyir şəhidlər,
lənət yağır onlara
Allahın müqəddəs məqamlarından...
***
yağıya
köməksən, qardaş?
düşmən toruna düşən
vətəndaşlarımıza
millətini dedin mənə,
hörmət ilə gülümsədim...
tarixinin şərəfinə
neçə şirin kəlmə dedim.
türkəm, dedim, üz-gözündə
bir əndişə, hiddət gəzdi...
bilirəm, özün də bilmirsən
səni hansı fitnə əzdi...
elə qulağın öyrəşib
sənə türkü pisləyiblər...
niyə pisdi? səbəbini
açıb aşkar deməyiblər.
Türk qüdrətli olub hər vaxt,
çox olub həsəd çəkəni,
bu həsədin ağrısıyla
dalınca nifrin tökəni.
tarixə nizam verib türk,
sənin taleyin qarışıq -
savaşlardan xilas edib
tapmısan belə
yaraşıq.
sən də ona qardaş oldun,
tarixin dolambacında.
indi qovurğa qovurur
şeytan dövranın
sacında.
türkəm, dedim - üz-gözündə
bir əndişə,
hiddət gəzdi...
bilirəm, özün
də bilmirsən
səni hansı fitnə əzdi...
***
insanlığın meyarı
dünyanı yaradan bir vaxt gördü
ki,
zaman yetişib ki, insan yaransın.
yer üzü adında bu gözəl məkan
əqlin öz gücüylə əqlə
tanınsın.
mələklər dad-aman eylədi, fövrən
- qan tökən
varlığı neynirsən,
Ustad?!
dedi: - bilmirsiniz mən bilənləri,
nahaqdan hay çəkib
etməyin fəryad!
insanı yaratdı,
çoxalsın ahəng
mələklər bu eşqi çox alqışladı...
bütün canlılardan
ayırdı, seçdi
ona öz ruhundan ruh bağışladı.
hər vaxt yer üzündə insanın borcu
hər yerdə ahəngə ahəng verməkdi...
uçurub yıxdığı
əməl ilə də
yeni bir ahəngə doğru gəlməkdi.
bütün peyğəmbərlər,
dini kitablar
ahəngə səsləyir
daim insanı...
əsl insan olan ahəng yaradır
sən bu əməl ilə hər kəsi tanı.
***
Sizcə...
(Azərbaycanın
Təhsil sisteminə məsul olanlara)
...sizcə, bu elin yetirdiyi,
dünyanın yönünə
yön verən dahilərimiz -
məsələn, Bəhmənyar,
Nizami,
Sührəverdi, Tusi, Nəsimi,
Füzulimiz
birinci sinfə gedəndə
bildikləri nə olub?
daha çox sevindikləri,
güldükləri nə olub?
nə qədər olub
çantalarının çəkisi?
hansı tərzdə,
hansı həvəsdə
olub
onlara dərs deyən
müəllimlərin səsi?
...sizcə, öncə
nə öyrədiblər
onlara ki,
qəlbləri
kainata köklənib?
yer üzünə
məlhəm olan bilikləri
haqq aləmindən gəlib...
***
hər birimizin nuru var o birimizdə
(tələbəlik dostlarıma)
illər öncə,
bir-birimizi
arzularımızın dünyasında
ilk dəfə görüncə,
bir az ürkəklik gəldi əvvəl
boy-buxunumuza,
üz-gözümüzə, sözümüzə...
sonra doğmalaşdıq,
bir-birimizin oduna alışdıq,
qaynadıq-qarışdıq,
elm yolunda yarışdıq,
nur yağdı üstümüzə....
işıqlarımızı bölüşə-bölüşə
arxa olduq, kömək olduq,
sirdaş olduq, əməldaş olduq...
düşdük ömür
adlı, həyat adlı
sirr dolu bu dənizə....
indi hər birimizin
doğma bir nuru var,
gəncliyin alovu dolu
bir
ömür nağılı
var
o birimizdə...
inşallah hələ
uzun illər
uğurlarımız, fərəhimiz
çiçəkləyər
ömrümüzdə...
***
Yaranıb qurtarıbmı
insan?
Allahın hər işi gözəldən-gözəl,
Amma düşündürür
məni bir məsəl.
baxın nizamına
bu təbiətin.
belə qüdrəti yox heç bir sənətin...
bəs insan nə üçün bu qədər sərsəm?
əvvəli, sonu yox bu hekayətin...
bəlkə
Allahın yaratmaq istədiyi
insan,
yaranıb qurtarmayıb
hələ?
bəlkə Allah insanı
sonatək yaratmayıb?
canımızı, yaraşığımızı
gözəl yaradan
Allah,
bəlkə indi də
ağlımızı, qəlbimizi
gözəl yaratmaqla
məşğul?
***
Allah, məni xilas eylə
Sən qurduğun
bir gözəl yer üzü vardı Allah...
qədrini bilmədi
insanlar...
ahəngini pozdular,
alimini, müdrikini qırdılar,
yoxsuluna, kasıbına
zülm içində işlədib,
var-yoxunu
soydular.
qanını sordular...
zalım insanlar,
tamahkar adamlar
yer üzünü
yaman günə qoydular!
qan içində çabalayan
bir yer üzü qurdular...
ha çalışdım kömək
edim,
biləyimdən, iliyimdən
vurdular...
Allahım! yer üzündə
yolu
sənin yolunda olan
yer
qalıbsa,
məni ora apar,
qalmayıbsa, yaxamı
yer üzündən
qurtar...
***
hansı işıqdan doğulmusan?
sən hansı işıqdan doğulmusan?
təzə yarpaqlayan
ağacların
üstünə düşən
sübh şəfəqləri
səndən danışır...
sən hansı işıqdan doğulmusan?
göy üzünün
hansı qatından
enib,
yer üzünün
harasından keçib
o işıq?
sən hansı işıqdan doğulmusan?
nə ilahi
nur yayırsan hər yana...
tellərin dil aşıb nədən danışır?
baxışın nə ürkək
küsür, barışır...
ömründən ömrümə
nələr qarışır?
hansı sirrin
hansı sirrisən
belə?
sən hansı işıqdan doğulmusan?
***
Səhər vaxtı, yolunu gözlərkən
Bəlkə yuxudasan hələ,
indi sən,
Sağ əlin üzündə, teli pərişan.
Üzündə yuxunun sirli kölgəsi,
Nuruna bürünüb
orada hər yan.
Mələklər uçuşur ehmalca,
səssiz
Sənə toxuyurlar bir nur çələngi...
Nəsə pıçıldağır dodağın indi,
Sübhün al vədəsi - yanağın
rəngi.
Gül kimi yaradıb yaradan səni
Sənə bənzəyən gül,
ilahi bir gül.
Yer üzü həsrətdi qədəmlərinə
Oyan, yer üzünə nur içində gəl.
Sübh
üzü qalıbdı
hüsnünə heyran,
Sənsə yuxudasan, göy üzündəsən.
Yataqda yayılıb tellərin ürkək,
Təbəssüm içində, gül mislindəsən.
Qəlbin
arzu dolu, nurundan bəlli,
Mələklər aləmi sənin
aləmin,
Hələ şəfəq-şəfəq göy üzündəsən,
Hələ uzaqlardan yol gəlir gəmin.
Fərqli
bir aləmin fərqli gözəli,
Qəlbinin hər teli nura köklənib,
Hələ xəbərin yox,
bu sübh üzü də
Sənə xeyir-dua verməyə
gəlib...
***
İlk dəfə...
Təzəcə adlayıb yaşı
on dörddən,
Gözəl cilvəsinə təzəcə
girib,
Bəlkə də ömründə
birinci gündür,
Qəlbinə eşq odu, gizlincə
gəlib.
İlk dəfə çağlayır
qəlbində sevgi,
Qorxuyla səksənən gözləri
deyir,
Kəsilən nəfəsi, əsən
əlləri,
Titrəyə-titrəyə dizləri deyir.
Dünyada hər şeyin
rəngi dəyişir,
Hayana baxırsa,
diksinir, çaşır.
Gah özün itirir, gah donub qalır,
Gözü yaşla dolur, qaşı tutaşır.
Təzəcə adlayıb yaşı ondörddən,
Gözəl cilvəsinə təzəcə girib...
***
güllərdən
gözəl
gülə məhəbbətdən,
sənə məhəbbətdən
gülə bənzətdilər səni...
güldən doğuldu adın...
böyüyüb boy atdıqca,
mələklərdən yaraşıq, baxış,
ifal aldıqca
güllərdən gözəl oldun...
ilahi səsin kimi
güllərin səsi yox ki,
baxışların qədər
gözəl deyil ki, onlar...
bir dəfə ah çəkdin, sənin ahınla
qəlbim elə titrədi...
güllər eləyə bilməz onu,
güllərin yox o qüdrəti...
Əhməd QƏŞƏMOĞLU
525-ci qəzet.- 2022.- 16 fevral.- S.23.