Sonuncu səhər
...Hamı üçün adi bir səhər idi.
Onun üçün qeyri-adi...
Bu səhərin qeyri-adiliyi
ondaydı ki, Kəlbəcər dağlarının
havasını ciyərlərinə
çəkirdi.
...Amma sonuncu dəfə!
Ötən il iyulun 4-də
adi bir yay
səhəri hərbi
maşınla dağların,
təpələrin sinəsinə yaşıl xalı kimi sərilmiş kənd yolu ilə peşə fəaliyyətini yerinə
yetirməyə gedirdi.
Həmin gün onun ömrünün son səhəri, getdiyi son yol oldu...
Məhərrəm sonuncu dəfə bu dağların havasını ciyərlərinə
çəkib. Sonuncu dəfə hər
tərəfi yamyaşıl
olan bu təbiəti
seyr edib. Kim bilir, həmin anlarda Məhərrəm nə barədə
düşünürmüş? Evdə qoyub gəldiyi və hər dəfə o qapıdan girəndə
"atam gəldi, atam gəldi" deyib həyət darvazasına yüyürən
Uğurla Toğrulumu?
Onun hər telefon zəngini səksəkə və
həsrətlə gözləyən
bacı-qardaşınımı? Yoxsa bir ay, ay yarım sonra bölgədəki işini
tamamilə yekunlaşdırıb
Bakıya dönəcəyini,
yenidən üz tutacağı doğma
AZƏRTAC-dakı iş
yoldaşlarınımı?
Kim bilir...
Amma həmin
gün Susuzluqda işlərini yekunlaşdırandan
sonra axşam İstisuya getmək barədə bütün yoldaşları ilə birlikdə razılığa
gəlmişdilər. Bəlkə
də bu barədə düşünürdü?..
Əlbəttə, indi bunu heç
kəs söyləyə
bilməz.
Kəlbəcərin Susuzluq kəndinə gedərkən yerə basdırılmış tank əleyhinə
minanın partlaması
nəticəsində içərisində
7 nəfər olan hərbi maşının
külü göyə
sovruldu. Dəhşətli
və amansız partlayış nəticəsində
iki həmkarımız
- AZƏRTAC-ın müxbiri
Məhərrəm İbrahimov
və Azərbaycan Televiziyasının əməkdaşı
Sirac Abışov, habelə maşında olan kənd ərazi icra nümayəndəsi şəhid oldu, mülki şəxslər
yaralandı.
2020-ci ilin noyabrından
işğaldan azad edilmiş bölgələrin
yaşayış məntəqələrini
dolaşaraq peşə
fəasliyyətini yerinə
yetirən AZƏRTAC-ın
müxbirinin ömür
yolu həmin gün qırıldı. Bu gözlənilməz və
faciəli itki ürəkləri göynətdi,
dodaqlarda təbəssümü
dondurdu, onu tanıyan və tanımayan hər kəsi sızım-sızım
sızıldatdı.
Məhərrəmin faciəli ölümündən
sonra azad edilmiş bölgələrin
mina xəritəsinin əldə
edilməsi mövzusu daha da aktuallaşdı. Erməni quldur
birləşmələrindən minalanmış ərazilərin
xəritəsi tələb
edildi. Ölümündən
sonra Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Sərəncamı ilə 3-cü dərəcəli
"Vətənə xidmətə
görə" ordeninə
layiq görüldü.
17 il işlədiyi
AZƏRTAC-ın kollektivi
Məhərrəm İbrahimova
əbədiyyət heykəli
ucaltdı. Onun adına iş
yerində xüsusi guşə təşkil edildi, hər səhər əməkdaşlar
həmin guşənin
önündən keçəndən
sonra işə başladılar, axşam onun qarşısından keçib getdilər.
Binəqədi rayonunun M.Ə.Rəsulzadə
qəsəbəsində şəhid-jurnalistin
yaşadığı küçəyə
onun adı verildi, yaşadığı
evə xatirə lövhəsi vuruldu.
Qırx
yaşa çatmasına
bir il
qalırdı...
Bir il də
yox, hardasa on ay, ondan bir az
artıq...
Çata
bilmədi...
Hamının yaddaşında, xatirəsində
39 yaşında qaldı...
Onu tanıyanların qəlbində
ən xoş zarafatları, özünəməxsus
yumoru, səmimiyyəti
ilə yaşayan Məhərrəm...
Heç
kəsin unutmadığı
əziz dost, sevimli iş yoldaşı, mehriban həmkar...
İbrahimovlar ailəsinin sonbeşiyi...
Qardaşları Əkbər, Əsgər
və Ələsgərin
arxası-dayağı, bacıları
Sevda, İradə, Fəridə və Azadənin əzizi, həyat yoldaşı Baharın, oğlanları
Uğur və Toğrulun ümid yeri...
Onu tanıyan, onunla işləyən hər kəs danışmağa
başlayanda bir fikri təkrarlayır:
"Məhərrəm ayrı
oğul idi..."
Doğrudan da elə idi. "Ayrı
oğul" tez ayrıldı, vaxtsız getdi...
İndi
özü də əbədiyyətə qovuşan
gözəl bir şairin misrasıdır:
"Bir də gördün
yox oldu adam
Bir də gördün fotodu adam".
Doğrudanmı adam belə tez yox olur,
doğrudanmı adam belə tez fotoya çevrilir?
Məhərrəm də fotoya, daşa, mərmər lövhəyə çevrildi.
Onun adı məzar daşına, xatirə lövhəsinə, küçə
adına çevrilsə
də, həmişə
canlı və unudulmaz xatirələri ilə ürəklərdə
yaşayır. Həmişə
də yaşayacaq!
Həyatda elə insanlar olur ki, onlar
bu dünyadan köçəndən sonra
bir günlük, bir həftəlik xatirələri qalır. Elə insanlar
olur ki, onlardan sonra bir aylıq, bir illik xatirələr
qalır. Elə insanlar
olur ki, onlardan sonra heç bir xatirə qalmır. Elə insanlar da olur
ki, onlardan sonra əbədiyaşar xatirələr qalır.
Məhərrəmlə bağlı xatirələr
tükənən deyil. Aylar, illər ötsə də...
Onu bizdən ayrılmağa qoymayan, daşın-divarın,
lövhənin üzərinə
çökməsinə imkan
verməyən də elə bu canlı
və həmişə
təravətli xatirələrdir...
Süleyman QARADAĞLI
525-ci qəzet.- 2022.- 7 iyul.- S.14.