Gəl, Sən Allah, üzürlü say

Gəl, Sən Allah, üzürlü say,

Buralar tör-töküntüdür.

Gözlə, açım pəncərəni,

Hə, otaq bir az bürküdür.

Bu nəhəng təkliyim səni

Deyəsən, yaman hürküdür.

Əsl qadın faciəsi

Tozlu pəncərə şüşəsi

Dəhlizin ortasındadır

Dağılmış bir zibil qabı

Cırılmış iki-üç şəkil

Çərçivənin sınıqları

Parçalanmış qırmızı don

Və dikdaban ayaqqabı...

Sükut, vahimə, kölgələr

Dualar çarmığa çəkir

Ümidləri, intiharı...

Qürur geyinir əzabı

Yalnızlığın taleyimdə

Yaratdığı iltihabı...

Xatirələr guruldayır

Yağış yağır damır tavan

Zamanın çatlarında qan...

Bir az asta gəz nə olar

Xatirələr oyanacaq

Və qarşında utanmadan

Ağrıları soyunacaq...

Ayağını qanadacaq

Son arzunun çilikləri

Və anamı ağladacaq..

Bilirsənmi, sükut səsi

Adamı lap dəli edir,

İntəhasız tənhalığın

Darıxmağın iniltisi?!

Bir də gecə olan kimi

Bu itlərin ulaması

Xatirənin tikan kimi

Bədənimi dalaması...

Hərdən, vahiməli olur

Ayrılıq da udur məni

Bir söz deyim, amma gülmə,

Düz başımın üstündəki

Bu eybəcər Mona Liza...

Hə, o da qorxudur məni.

Ay yad adam, getmə dayan

Bir çay qoyum, təzə dəmlə,

Elə adamsızlaşmışam,

İstəmirəm itirməyi.

Axşamacan dərdləşirik

Bir mən bir də qara pişik...

Yox, onun günahı deyil

Talemin tərs gətirməyi...

lll

Salam, əzizim...

Burda yenə gecədir.

Yazıram ki, soruşum,

Görən halın necədir?

Bircə nigaran qoyma

bir kəlmə də olsa yaz,

Özünə yaxşı bax ha

eşitdim ki, soyuqdur

Qalın geyin əynini.

Tamam yadımdan çıxıb,

ağlım çaşıb, bağışla

Axı sən xoşlamırdın

anan kimi danışıb

Qayğını çəkməyimi.

Nə yeyib nə içirsən?

Yoxsan, getmisən bil ki,

gündə ən azı min yol

gözlərimdən keçirsən..

İstəmirəm korlayım

əhvalını amma ki

Heç özümdə deyiləm..

Yediyim dərddir ancaq,

içdiyimsə zəhərdir

Sənsiz məni yaşadan

bir quru xatirənsə

həsrətində gecələr

öldürən bu qəhərdir.

Ax, üşüdür səsinin

buz kimi soyuqluğu

Titrəyirəm, tənhalıq

iliyimə işləyir

İsti hərarətinlə

hansı heykəl baxışa

Ruh üfürdün görəsən?

Yenə hava küləklidir,

üşüməli küləkdir

Gözəl günlər səninlə

getdi xatirə olub

Bilirəm ki, heç zaman

geri gəlməyəcəkdir

Deyirəm ki, biləsən...

Payladım ən sonuncu

əlvidamı hardasa

Məni yalnız buraxma

vidaları sevmirəm

Gəl yenə əvvəlkitək

köksünə sıx, qucaqla

Allah haqqı, saçlarım

çiynin üçün darıxır

Kəsmirəm heç, dəymirəm

uzadıram acıqla.

Bu sərsəri duyğular

yox, heç tanış deyildi

Səndən əvvəl o adamın

gözü də yaş deyildi

Saçı da payız idi,

o balaca qız idi

Sərçətək kövrək idi

ürəyi daş deyildi...

Hələ ömrün yazıydı,

hələ də qış deyildi...

İndi bu boz şəhərin

bütün küçələrində

Sənin ayaq izlərini

baxışlarım yalayır

Hamıya sevgi düşdü,

payımasa tənhalıq:

"Özgəyə it hürəndə

mənə çaqqal ulayır".

lll

- Bax əzizim,

Mən səni and verirəm

Cəbrailin vəhyinə,

İsrafilin suruna,

qiyamətlər qoparma!

Sən gəl məni bağışla,

nə günahım varsa keç

əfv etməyin - ucalıq...

Kiçilməzsən bununla

Yoxsa Allah bu qədər

böyük olarmıydı heç?

- Mən səni bağışladım,

doxsan doqquz içindən seçilənə

"Əl-Əfuv" adına

Katolik kilsəsinin

Müqəddəs xaçına

O bakirə Məryəmin

məsum hamiləliyi,

Üfürülən ruhuna

Bağışlanma adına

Tanrının yer üzündə

axıdılan qanına,

Məsihə bağışladım

ən müqəddəs günaha,

müjdə daşıyıcısı

Mariya Maqdalenaya...

Mən səni bağışladım

Lap ulu tanrılara,

Zeus, Apollon, Hera

Athenaya, Froya

Və səni bağışladım

gözyaşları quruyan,

Yusif üçün kor olan

Yaqubun gözlərinə

Turi-Sinada xəlvət

Musanın duyduğuna

Tanrının səsinə,

Əhdi-Ətiqdə

ona dediyi sözlərinə

Mən səni bağışladım

səhər çıxıb gedənə...

gecə gələnə xatir...

("Sən nə bilirsən ki,

gecə gələn nədir?")

Və səni bağışladım

gecələr itiləşən

tənhalıq qələmimdə

yazdığım sətirlərə

ölüm dolu ətirlərə.

Və Qaranlıq altara...

And olsun bu saydığım

bütün müqəddəslərə,

Bəddua eləmədim,

Bir kəlmə qarğamadım,

Əhdi-Cədid buyruğu

"Bağışla" əmri üçün

Mən səni bağışladım

Mən səni bağışladım!

İndi qəfəs açıqdır,

daha uça bilərsən...

Ayşən Rəhimli

525-ci qəzet.- 2022.- 8 iyun.- S.23.