Şuşa qazisi Mirzə Əbülqasıma

Matəmi böylə tutarmış məgər adəm, qazi,

Edə lənət ona bəs sahibi-matəm, qazi.

Sən necə zamin olurdun, kişi, dava olmaz,

Bu sözü rus yanında dediniz həm, qazi.

Siz məgər halını öz əhlinizin bilmərsiz,

Zərrəcə bəd əməlindən eləməz qəm, qazi.

Özgə davada olan kəslər alır simü zəri,

Qırdırır şişəlini müftü müsəlləm qazi.

Zahirən qələlinin qətlə gedərdi nisfi,

Olmasaydı aralıqda yenə Rüstəm, qazi.

Daima vəz eləyir xalqa ki, ehsan eləyin,

Özü heç dışqara verməz ola gər nəm qazi.

Daş daş üstə belə Şişədə durmaz hərgiz,

Bəzi işlərdə əgər olmasa ələm, qazi.

Adını molla qoyan xalqa deməz rast yolu?

Onların dərdi edibdir qədimi xəm, qazi.

Unudurlar hamısı tarı, peyəmbər əmrin,

Gər aralıqda ola söhbəti-dirhəm, qazi.

Bir para vaxt danışmaq bizə lazımdır, leyk

Bir para vaxtda yegdir əbhəm, qazi.

Demişəm mən sənə heç vəqt inanma xalqa,

Bəzi övqat eşit pəndimi kəm-kəm, qazi.

Bundan artıq nə yazım dərdi-dili, mövlana,

Deyərəm baqi sözümü səni görsəm, qazi.

Nəzər ağaya

Sənsən İran padşahının oğlunu

Qırx səkkiz gün çöldə alladan, Nəzər,

Qulluğuna Yermolofun yanına

Hiyləkarlıq ilə tulladan Nəzər.

Çoxlara dəgibdi xeyrin, nə şərin,

Kimyadır əlhəqq feyzi-nəzərin.

Bir yalqız bud kimi sənin hünərin

Düşmənin Tiflisdən tovladan Nəzər...

...El içində divan-dərə qurdurub,

Ərzəçinin ərzin yaxşı sordurub,

Palana layiqə palan urdurub,

Çula layiqini çulladan Nəzər.

Axtarırlar səni əhli-vilayət,

Səbəb budur olmuşdular fəraqət,

Budur sözüm: məndən sənə əmanət.

Həzər etməlidir molladan Nəzər.

Sənin qədrin hərgiz bilən olmadı,

Töhmət qubarnı silən olmadı,

Tökülən stəkan neçin dolmadı,

Çörəgi çayında bolladan Nəzər.

Bu səhmü səlabət ki vardı səndə,

Həqqüçünə yoxdur bir Əhriməndə.

Kişilərin bir təqsiri düşəndə,

Boşadıb arvadın dulladan Nəzər.

Qızılbaşa dedi yalan sözünü,

Xətaya salmışdı kişi, özünü.

Şahzadənin elçisinin gözünü

Qələyə gələndə bağladan Nəzər.

Aşıq Pəriyə

Sən ey Pəri, məlik pərvərdəsisən,

Həmə vəqt degərdik biz çakər ona.

Nədən ötrü bizdən kənar gəzirsən,

Nə tabe olubsan sərasər ona.

Nə xoş göftarı var, nə xoş sadədir,

Bu dərdim hamıdan bir ziyadədir,

Doğrudur, dibaçə mələkzadədir,

Bəs nədən deyirlər zülmkar ona.

Geyinibsən yasılını, alını,

Nə çəkirsən qovğasını, qalını?

Büzürg xidmətində gördük halını,

Səmadan gələcək səbəbkar ona.

Əzəl başdan Mirzəcandır ustadın,

Cəmi-Dizaqidə söylənir adın.

Nə səbəbdən sizin bala Fərhadın

Gah xüxən deyirlər, gah püsər ona?

Arifəm, bu yerdə yarı görəndə,

Mən nə deyim bu düxtəri görəndə?

Əql itirdim sən əğyarı görəndə,

Neçin göstəribsən etibar ona?

Aşıq Pəriyə ikinci məktub

Aşıq Pəri, kağız sənə yetişkəc,

Durmuyuban gərək bura gələsən,

Bir tavus quşutək, ya mürği-tuti,

Gəzəcəksən yəqin əldən-ələ sən...

...Dəymək üçün zülfə əzmə şanəni,

Yola apar görəndə divanəni.

Səpibsən üzünə xaldan danəni,

Qurubsan zülfidən damü tələ sən.

Pəşminə saymırsan paşanı, xanı,

Eyləyirsən şahlar kimi divanı.

Sən Qədirdə olan neyü surnanı

Görməyibsən, görsən məgər gələsən.

Üçüncü məktub

Aşıqlığın lafı amma dürüstdür,

Çəkərin yox Süleymandan, ey Pəri,

Əgər görsən bala Allahverdini,

Keçərsən baş ilə candan, ey Pəri.

Bilirəm halını, ey şuşi-tənnaz.

Səni sevən çoxdur, ey mədəni-naz.

Qabağında durub söhbəti-yay, yaz

Vəqtidir çıxmaq gülüstandan, ey Pəri.

Günki bunlar bir sünnətsiz tərsadır,

Hər bir işdə rəsiddir, həm zibadır.

Görən deyər, aya bu nə qovğadır?

Səda gəlir hər bir yandan, ey Pəri

Ehtiyat lazımdır hər bir insanə,

Dutmaya böylə iş, batmaya qanə,

Qədr ilə Qədirlə girmə meydanə,

Həzər eylə bu meydandan, ey Pəri.

Cəfərqulu xan Nəva

525-ci qəzet.- 2022.- 7 may.- S.23.