Əzizim Anar!

Anar 85

Bu kiçik təbrik məktubunu yazarkən, özümdən asılı olmayaraq, fikir məni uzaq illərə apardı: o zamanlara ki, sən portfelini çiynindən sallayıb, iş-gücə tələsirdin, gənc bir elmi işçi olan Zemfira da Vaqif-30-un tinindəki trolleybus dayanacağında trolleybusa minib, Akademiyaya gedirdi; o zamanlara ki, hələ Günel anadan olmamışdı, Tural da hələ məktəbə getmirdi; o vaxtlara ki, mən də cavan bir aspirant, sonra da Nizami İnstitutunun elmi işçisi idim.

Gənclik ehtirası və bəzən də maksimalizmi ilə dünyanın işləri barədə, ədəbiyyatımızın keçmişi, çağdaş dövrü və gələcəyi barədə fikirlərimiz, Quruluşla, Sistemlə bağlı ancaq üç-dörd nəfər bir-birimizə deyə biləcəyimiz söhbətlərimiz və ən başlıcası da, bədii (!) mübarizəmiz, şəxsi-qərəzliklə yox, böhtançılıqla, dedi-qoduyla, qeybətlə yox, ortaya çıxarmağa çalışdığımız (və çıxadığımız!) əsərlər vasitəsiylə mücadiləmiz, təzə yazdıqlarımızı bir-birimizə verib, oxumağımız, sonra da ya ikilikdə, ya da yığışıb (Yusif Səmədoğlu, Araz Dadaşzadə, Rəhman Bədəlov...) fikir söyləməyimiz, sizin bir tərəfi yarımzirzəmi olan mənzilinizdəki hərdən az qala səhərəcən çəkən xudmani məclislərimiz, mənim dördüncü mərtəbədəki birotaqlı mənzilimin pəncərəsindən əlimizi yelləyə-yelləyə üzbəüzdə yaşayan Əkrəm Əylislini salamlamağımız, hərdən də gecələr Dənizkənarı bulvardakı kafenin gözətçisi İbad dayının hüzuruna yollanmağımız və bu arıq, balacaboy, çox da koloritli "kölgə biznesmeninin" bizim üçün açdığı zəif (həm də unudulmaz!) süfrənin arxasında oturmağımız və s., və i.a. - bütün bunlar fikrimdə dolaşmağa başladı.

O zaman 85 rəqəmi bizim üçün olsa-olsa, yəqin ki, bədii fantastika rəqəmi ola bilərdi, ancaq reaktiv sürətlə ötən vaxt, zaman bu gün o rəqəmi fantastika aləmindən çıxararaq, reallaşdırıb və sən bu real rəqəmi həm xalqımızın sevimli yazıçısı, mütəfəkkiri, həm görkəmli və nüfuzlu ictimai xadim, həm də sadə və müdrik bir insan, böyük və gözəl bir ailə başçısı kimi alnıaçıq, üzüağ qarşılayırsan.

Mən sənin 60 illik yubileyinlə bağlı birinci esseni ("Qocalığa hələ çox qalıb"-1), 15 ildən sonra sənin 75 illik yubileyinlə bağlı ikinci esseni ("Qocalığa hələ çox qalıb"-2) yazmışam, ancaq atalar üçdən deyib, ona görə də mən bu dəfə bu kiçik təbrik məktubunu yazıb, artıq ənənəyə dönən ardıcıllığı pozmayaraq, üçüncü esseni ("Qocalığa hələ çox qalıb"-3) yenə 15 ildən sonra (yəni 75-dən 90-acan) sənin 90 illik yubileyini səninlə birlikdə bayram edəcəyimiz günlərdə yazacağam.

Fantastik rəqəmdən real rəqəmə çevrilmiş 85-in bir daha mübarək olsun!

Bu real rəqəmlərin hələ xeyli artması arzuları və atacağı da inamı ilə

ELÇİN.

10 mart 2023.

Bakı.

525-ci qəzet.- 2023.- 11 mart.- S.17.