Mənalı ömür, duyğulu könül...

 

​​​​​​​DOĞUM GÜNÜNDƏ MAHİRƏ NAĞIQIZININ POETİK DÜNYASINA SƏYAHƏT

 

Musiqinin dili olmurdeyirlər. Amma bu musiqidə hər şey vardı... Gülyanaq Məmmədova oxuyurdu, oxumurdu,  yaşayırdı ifası ilə, sözləri ilə... Gözümün qarşısından uşaqlığımdan bu günə yaşadığım günlər, aylar, illər gəldi keçdi. Sözlər məni elə maraqlandırdı, dərhal müəllifinin kimliyini bilmək istədim. Öyrəndim ki, Mahirə Nağıqızının şeiridir. Az hallar olur ki, hansısa şeir, musiqi qəlbimə, ruhuma yol tapır. Amma bu şeir musiqi o yolu tapmışdı.

 

Öz əlimlə möhür vurdum ağladım,

 

Sevgi adlı məbədimi bağladım.

 

Ürəyimdə bu sevgini saxladım,

 

Ömrü verdim əsən yelə, yaşadım.

 

Gah baharı payız gördü gözlərim,

 

Alaq basdı, itdi-batdı izlərim.

 

Ürəyimdə dərd bağladı sözlərim,

 

Dözüb durdum, yana-yana yaşadım,

 

Mən bu ömrü elə-belə yaşadım...

 

Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin (ADPU) beynəlxalq əlaqələr üzrə prorektoru, Filologiya fakültəsinin dekanı, Prezident təqaüdçüsü, Əməkdar müəllim, filologiya elmləri doktoru, professor Mahirə Hüseynovanın həyat yaradıcılığına həsr olunmuş ədəbi-bədii tədbir bu dəfə Vətəndə, Naxçıvanda keçirildi məndə özümü xoşbəxt hesab edirəm ki, bir həftə Mahirə xanımla eyni məkanda, eyni əhatədə oldum. Naxçıvanda professor Mahirə Hüseynova ilə keçirilən o undulmaz rəsmi ədəbi-bədii görüşlərdən yazmışam. Bu səbəbdən indi Mahirə xanımla bağlı şəxsi qənaətlərimi, müşahidələrimi qələmə alıram.

 

Mahirə xanım gözəl pedaqoq tanınmış ictimai xadim olmaqla yanaşı, həm görkəmli alim, məhsuldar şairə kimi müasir Azərbaycan filologiya elmində poeziyasında ən tanınmış imzalardan biridir. Haqqında həmişə xoş sözlər deyilən, hər zaman xeyirxah nəcib insan kimi təqdim olunan, əsərlərinin elmi-fəlsəfi yükü ilə fərqlənən, tələbələri pedaqoq həmkarları tərəfindən adı böyük rəğbətlə çəkilən Azərbaycan xanımıdır.

 

Ömrünün mühüm bir hissəsi ilk ali pedaqoji təhsil müəssisəmiz olan Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetində keçib. Həyəcanla qapısını döydüyü, tələbə olaraq təhsil aldığı ali məktəbdə bu gün beynəlxalq əlaqələr üzrə prorektor kimi önəmli vəzifə daşıyır. Tanınmış elm adamı, onlarla kitabın, elmi əsərlərin müəllifi nəhayət, minlərlə tələbəsi olan bir insandır.

 

O, qədim Naxçıvanda, Babək rayonundakı Xalxal kəndində anadan olub. O dəfə Xalxala getmişdik - Ata ocağına... İlahi, o gözəllik! Keçmişini ruhunda yaşadan Mahirə xanım asta-asta yeriyərək həyətə girdi. Qızılgülləri qırmadan qoxladı. Köks ötürdü. Elə bil ki, uşaqlaşdı... Xatirələr, düşüncələr həmin an çəkib haralara aparmadı onu... Bizim kənddə kino göstərərdilər. Bizim həyətdən görünərdi. Qonşular gəlib bizim evdən baxardılar. Atam hamıya çay süzdürərdi...” - dedi. Bir az dolaşdıq o müqəddəs ocaqda. Gilasın, alçanın dadına baxdıq. Bir az uzaqlarda görünən dağlara baxdıq. Mahirə xanımın ürəyindən keçənləri o qədər yaxından hiss etdim ki, gözlərim dolub-boşalırdı. Ata ocağı əziz olur, ali olur. Hara getsən , harda yaşasan da, ata ocağının yerini heç vermir.

 

Nazlı anadan söz açdı. O Nazlı ana ki, Mahirə xanımı tanıyanların oxucularının simvolik anasına çevrilib. Elə bir ananın övladıdır Mahirə xanım. Nazıl ana Dərələyəzdə Mirzəlioğlu İbrahimin ailəsində anadan olub Azərbaycan dilçilik məktəbinin görkəmli nümayəndələrindən biri, filologiya elmləri doktoru, professor, Əməkdar elm xadimi Həsən Mirzəyevin bacısıdır. O qədər doğmalıq hiss edirəm ki, Mahirə xanım Nazlı ana haqqında danışanda elə bilirəm, mənim anamdan, nənəmdən danışır.

 

Atamnan yanaşı daş qaldırardı,

 

Deyərdi, bu daşlar ocaq daşıdı.

 

Bezmədi, qəlbində gücü vardı,

 

Anam sinəsində ocaq daşıdı.

 

Bir dəfə taledən gileylənmədi,

 

Tapdı ocağında, bizdə varlığı.

 

Yoxluğa sınmadı, yoxa enmədi,

 

Onu qorxutmadı daş ağırlığı.

 

Xəbərim olmayıb süd əmməyimdən,

 

Bəlkə döşləri daşıymış onun.

 

Əlini başıma çəkdiyi gündən,

 

Duydum əllərinin daş olduğunu.

 

O, daş əllərinnən durub o başdan,

 

Çöllərdə yavanlıq tapsa, dərdi.

 

Bəlkə əllərinin daş olmağından

 

Utandı, özünə sığal vermədi.

 

Çörək bişirərdi, paltar yuyardı,

 

Corab toxuyardı o daş əlinnən.

 

Elə bil yatar, uyuyardı,

 

Beləcə yol gəldi gəlinliyindən.

 

Qonşu qonşusunun varına deyil,

 

Halal peşəsinə küsənər” - dedi.

 

Yalandı, haramdı düşmən, onu bil,

 

             Yalana, harama uymaz ər” - dedi.

 

Dərdini deyəndə qımqımasıynan,

 

Gözündən bir dəfə yaş asılmadı.

 

Daşıdı daşları ağırlığıynan,

 

Amma ürəyindən daş asılmadı.

 

Xalxaldan ayrıldıq. Batabata getdik. O qədər maraqlı, o qədər yaddaqalan anlar oldu ki, elə Batabatın sarı çiçəklərlə əhatə olunmuşgünəş tarlası”nda müsahibə götürdüm Mahirə xanımdan. Səmadakı günəş, yerdəki sarı “günəş tarlası Batabat gölü Allahın bu torpağa bəxş etdiyi gözəl bir nemətdir. Batabatın təmiz suyundan içib, kəklikotusundan yığıb getdikFərhad qalası”na.

 

Fərhad qalası”na məhəbbət qalası da demək olar. İç-içə oyulmuş otaqlarıyeddi otağını gördüm: maraqlı tarixi məkandır. Mahirə xanımla Elbrus müəllim qalanın önündə,q ara daşın üstündə oturub söhbət edirdilər. Sıralanmış dağların başında qar, ətəyində isə sarı çiçəklərdən xalılar vardı sanki. Elbrus müəllim Naxçıvan Dövlət Universitetinin rektorudur, çox savadlı, dərin düşüncəli insandır, əsl ziyalıdır. Onlar Vətəndən, torpaqdan danışırdılar. “Vətənin mahiyyətinə bələd olmadan Vətən sevgisi, Vətən sevgisi olmadansa vətənpərvərlikdən danışmaq absurddur” - deyirdi Mahirə xanım...

 

4 noyabr Mahirə xanımın ad günüdür. Əziz Mahirə xanım, Sizi ürəkdən təbrik edirəm. Həm ad gününüz, həm yaxınlaşan Zəfər Bayramımız mübarək olsun!

 

Gülşən BEHBUD

Milli Dəyərlər üzrə Maarifləndirmə İctimai Birliyinin sədri

525-ci qəzet.-4 noyabr.-¹201.-S.20