Bir ömrün əbədi işığı

Səhərin ilk şəfəqi Qızıldaşın sərt qayalarını yarıb keçəndə, sanki torpaq oyanır, küləyin nəfəsi dəyişir, qayalar minillərin yaddaşını pıçıldayırdı. Bu əzəmətli torpaq hər gün öz sükutundan bir hekayə doğurur, igidlərin ruhunu yeni günün üzərinə kölgə kimi salırdı. Elə həmin günlərin birində bir körpə dünyaya göz açdı və adını Nurəddin qoydular. Bu ad sanki tale tərəfindən öncədən seçilmiş bir işarə idi: nur saçan, mərdlik daşıyan, bir gün Vətənin taleyinə adını yazacaq bir ömür. Elə bil həyatın özü onun yolunu işıqlandırır, gələcək missiyasının pıçıltılarını beşikdən qulağına söyləyirdi.

Bu torpaqda igidlik təsadüf deyil, irsdir, nəfəsdir. Bir gün gələcək və bu torpaq öz igidlərini Qarabağ səmasının altından yüksəldəcəkdi. O igidlər ki, 30 illik nisgili 44 günün qələbəsinə çevirəcək, Şuşanın qalasına millətin qürur səsi kimi sancılacaqdı. O igidlərin sırasında Nurəddin də olacaqdı... Çünki bu torpağın hər övladı tarixə düşmək üçün deyil, tarixi dəyişmək üçün doğulurdu.

İkinci Qarabağ savaşında iştirak etmək üçün onlarla igid döyüşə yollandı. Onlardan Seymur Sırxoşov, Zəka Abışov, Elşən Aslanov və Nurəddin Məstəliyev canları ilə Vətən oldular.

Bu yazıda Nurəddin Hasil oğlu Məstəliyevdən söz açacağıq. 2000-ci il fevralın 13-də Bakı şəhəri Qaradağ rayonunun Qızıldaş qəsəbəsində doğulan Nurəddin əslən Yardımlının Ökü kəndindən idi. 2007-ci ildə Azər Namazov adına 180 nömrəli məktəbdə təhsil almağa başladı və artıq o illərdən zəhmət, intizam və idman onun həyatının ayrılmaz hissəsinə çevrildi. Onun sakit, təvazökar duruşunun altında böyük bir iradə, görünməz bir dayanma gücü gizlənirdi.

Və Nurəddinin uşaqlığı ipək yumşaqlığında deyildi. Qızıldaşın daş kimi sərt mühiti onu uşaq yaşından yoğurur, möhkəmləndirir, ruhuna polad qatırdı. Həyat onu erkən yaşlarından zəhmətə alışdırdı. Hər gününə məsuliyyət, əlinə iş, qəlbinə ciddilik hopurdu. Baxışlarında həmişə yaşı ilə uyğunlaşmayan bir yetkinlik vardı və sanki gələcəyin ağır yükünü indidən sezirdi. O, sükutun içində böyüyən, amma içində fırtına daşıyan bir uşaq idi.

İdman onun üçün sadəcə məşq deyil, ruhun tərbiyəsi idi. Daha çox dözüm, daha çox iradə, daha çox qətiyyət... Hər tər damlası zəhmətin davamı, hər qələbə çəkilən əziyyətin bəhrəsi idi. "Goju Ryu" karate növü üzrə 80 kq çəki dərəcəsində Respublika birincisi olanda da o, medalı boynunda deyil, yolunda görürdü. Qələbə onun üçün zirvə deyil, yolun özü idi. Məhz buna görədir ki, onun qazandığı hər uğur daha böyük məsuliyyətə çevrilirdi.

2016-cı ildə orta məktəbi bitirib 8 saylı texniki peşə liseyinə daxil oldu və "qaynaqçı" ixtisasına yiyələndi. Bu seçim də təsadüfi deyildi, dəmirin qızmar nəfəsinə sinə gərmək, zəhmətlə çörək qazanmaq ona həyat fəlsəfəsi kimi doğma idi. O, əməyi uca tuturdu və bu sədaqət onu daha da möhkəmləndirirdi.

2019-cu ilin iyulunda hərbi xidmətə yollananda həyatının ən önəmli səhifəsi açıldı. Dövlət Sərhəd Xidmətində xidmət edən Nurəddinin peşəkar hazırlığı və dözümlüyü onu kəşfiyyat bölüyünə gətirdi. Kəşfiyyat yolu asan deyil, burada təkcə güc yox, iradə, səbr, dəqiqlik və gərəkəndə canını vermək qətiyyəti lazım idi. Nurəddin bu məktəbdən alnıaçıq çıxdı. Silahdaşları onu "susaraq danışan igid" kimi xatırlayırdı - çox danışmazdı, amma hər addımı söz kimi çəkirdi.

2020-ci il sentyabrın 27-də başlayan Vətən müharibəsi bir millətin taleyini dəyişdi. Azərbaycan igidlərinin şücaəti ilə yazılan bu tarixdə hər qəhrəman öz layiqli yerini tutdu. Bu müharibədə torpaq, xalq və ədalət birləşdi, igidlərin yumruğu bir millətin qələbəsinə çevrildi. Qarabağın dağlarında, Cəbrayılın düzlərində, Xocavəndin meşələrində, Şuşanın sıldırım qayalarında bir millətin iradəsi bərq vurdu.

Nurəddin də məhz bu qəhrəman oğullardan idi. Cəbrayıl uğrunda döyüşlərdə onun cəsarəti, Xocavənddə çevikliyi, Şuşaya aparan qayalı yollarda iradəsi parladı. Silahdaşları onun yorulmaq bilməyən irəliləyişini heyranlıqla izləyirdi. O, döyüşdə necə idisə, həyatda da elə idi və dayanmaq bilmirdi. O, sanki hər addımında "bu torpağın oğluyam" deyə-deyə irəliləyirdi.

Şuşaya uzanan yolda açılan bir snayper gülləsi onun bədənini dayandırdı, amma ruhunu yox... Nurəddin ölümlə həyat arasındakı sərhədi keçib ən uca məqama - şəhidlik zirvəsinə yüksəldi. Bu, son deyildi; bu, ömrün əbədiyyətə çevrilməsi idi. Onun son nəfəsi belə Vətən sevgisinin pıçıltısı kimi ətrafa yayılmışdı.

Onun göstərdiyi şücaət dövlət tərəfindən də yüksək qiymətləndirildi: "Vətən uğrunda", "Füzulinin azad olunmasına görə", "Xocavəndin azad olunmasına görə" medalları Nurəddinin qəhrəman adını tarixə həkk etdi.

Nurəddinin ömrü qısa oldu, amma daşıdığı yük min ömrə bərabər idi. Zəhmətlə böyüyən, qeyrətlə addımlayan, Vətənin yükünə çiyin verən bir oğul kimi o, bu xalqın yaddaşında əbədi yaşayacaq.

Samir ƏSƏDLİ

525-ci qəzet .- 2025.- 10 dekabr (№225).- S.14.