Adı hünər salnaməmizdə parlayan şəhid

Hər Vətən torpağı bir adla ucalır. Hər yurd yeri bir ömrün izini daşıyır. Azərbaycanın cənubundan - Masallının Çaxırlı kəndindən boylanan bir ömür vardı: sakit, mərd, təmənnasız bir igidin ömrü. Bu ömrün sahibi Namiq Nürəddin oğlu Bağırov idi. Onun həyatı kənardan çox sadə, hamı kimi görünə bilərdi. Amma onu tanıyan, sevən hər kəs bilirdi ki, Namiqin qəlbində çox böyük bir Vətən sevgisi var. Elə bir sevgi ki, onu sonda şəhidlik zirvəsinə ucaltdı.

lll

1984-cü ilin 30 avqustunda Masallının Çaxırlı kəndində anadan olub Namiq. Uşaqlığı ölkəmizin ən qaynar, ən keşməkeşli, ən acılarla dolu zamanına təsadüf edib. Paytaxtdan uzaqda yaşasa da, hər gün televiziya ekranından uşaq sadəliyi, amma bir yetkin ciddiyyəti ilə izləyirdi baş verənləri. 20 Yanvar qırğını, Qarabağ savaşı onun uşaq yaddaşının ən kövrək və ən ağrılı yerində əbədi iz salmışdı. Bu ağrı onda torpağına sahib çıxan, vətəninə sipər olan bir əsgər olmaq kimi böyük arzuya çevrildi.

İllər keçdi. Çaxırlının torpaq qoxusu, kəndin səhər dumanı, məktəbin səsi, buz bulaqların coşğun suları onu böyütdü. 2001-ci ildə hərbi xidmətə gedəndə artıq Namiq öz seçimini çoxdan etmişdi. Bu seçimlə o, uşaqlığından sevdiyi, seçdiyi sənəti - hərb sənətini davam etdirəcəkdi. Naxçıvanın sərt dağları, sərhəd küləkləri gənc oğlanın xarakterini möhkəmlətdi, iradəsini bərkitdi və onu Vətənə şərəflə xidmət edəcək hərbçiyə sevirdi.

Həqiqi xidmət bitdikdən sonra Namiq ordudan ayrılmadı. Həyatını MAHHXQ kimi davam etdirdi, layiqli bir hərbçi oldu. Ailəsini qurdu, bir qız atası oldu. Amma hər addımında Vətən sevgisi, xidmətdə qazandığı fəxri fərmanlar, medallar ona əsl məqsədini, ən ali arzusunu xatırlatdı. Qarabağın işğaldan azad olunmasını və bu azadlıq mücadiləsində özünün də iştirakını arzulayırdı Namiq.

Ailəsinin dediyinə görə, Namiq çox az danışardı, ancaq hər dediyi söz yerini tapardı. Gülüşü sakit, davranışı təmkinli idi. Eyni zamanda onda bir hərbçi qətiyyəti vardı. Hərbçi üçün isə dünya ailədən, kənddən, gündəlik qayğılardan daha böyük, daha geniş olur axı. Onlar təkcə özlərinin, ailələrinin, sevdiklərinin deyil, bütöv bir xalqın, geniş mənada isə dünyanın yükünü öz çiyinlərində daşımağa könüllü olurlar. Namiq də xalqının ən böyük problemi ilə yükləmişdi qəlbini.

Nəhayət, hamı kimi onun da gözlədiyi gün gəlib çıxdı. 2020-ci ilin 27 sentyabrında günəşin doğuşu ilə birlikdə xalqımız ayağa qalxdı. O gün Vətən öz doğma övladlarını çağırırdı. Bu çağırışa Namiq kimi igidlər dərhal və böyük sevinclə, qürurla səs verdilər.

Onun döyüş yolu Füzuli istiqamətindən başladı. Hər addımda minlərlə igidin nəfəsi, illərlə həsrətində olduğumuz torpaqların qoxusu var idi. Namiq silahdaşları ilə birgə Füzuliyə doğru irəlilədikcə ürəyində tək bir duyğu vardı: "Gedirik ki, torpaqlarımızı azad edək, oralarda azan səsi yenidən eşidilsin!"

O, döyüşlərdə xüsusi igidlik göstərdi. Komandirləri və əsgər yoldaşları bu gün də danışırlar ki, Namiq heç zaman geri çəkilmədi, ən öndə gedənlərdən oldu. Oktyabrın 6-sı isə onu sonuncu döyüş gözləyirdi. Namiq həmin gün də yalnız torpaqların azadlığını düşünərək, bu amal, bu niyyətlə Füzuli uğrunda gedən ağır döyüşlərdən növbətisinə qatıldı. Həmin döyüş də onun son döyüşü oldu. Çavuş Namiq Bağırov Vətənin azadlığı uğrunda döyüş tapşırığını yerinə yetirərkən qəhrəmancasına şəhadətə ucaldı.

Şəhidlik dünyanın ən ali məqamıdır. Bu, yalnız Tanrı tərəfindən seçilənlərə nəsib olur. Namiq həmin seçilmişlərdən idi. Onun mübarək nəşi doğma kəndində, Çaxırlıda son mənzilə yola salındı.

Onun bu şücaəti təkcə xalqın əbədi sevgisini deyil, həm də dövlətimizin diqqət və ehtiramını qazandı. Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün təmin edilməsi uğrunda göstərdiyi yüksək fədakarlığa və şücaətə görə, Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin Sərəncamlarına əsasən Namiq Bağırov şəhadətindən sonra "Vətən uğrunda", "Füzulinin azad olunmasına görə" və "Cəsur döyüşçü" medalları ilə təltif edildi.

Sinəsindən heç zaman asılmayacaq bu medallar onun adını Azərbaycanımızın qəhrəmanlıq salnaməsinə əbədi həkk etdi. Bəli, şəhidlər ölmürlər! Doğma kəndində, eləcə də müxtəlif məkanlarda keçirilən anım mərasimləri, hər il xatırlanan doğum günü, qızının atasını fəxrlə anması bir ömrün davamı deməkdir. Şəhidlərin cismi torpağa, ruhu və ölməz xatirəsi isə bütöv bir xalqın qəlbinə, mənliyinə köçür.

Namiqin həyatı göstərdi ki, qəhrəman olmaq üçün böyük səhnələrə ehtiyac yoxdur. Kənddən çıxan bir gəncin, sakit təbiətli bir uşağın da ürəyində bir Vətən yatmış ola bilər. O Vətən ki, hər çağırışı bir haray, hər harayı bir ayrı qəhrəmanlıq dastanıdır. Bu dastanı yazan isə o səsə səs verən igidlərimizdir. Namiq o səslərdən biri, millətin igidlik nümunəsi idi.

Namiq kimi oğullar təkcə doğulduqları kiçik bir kəndin, rayonun deyil, böyük bir millətin övladlarıdır. Bu gün onunla təkcə Çaxırlı kəndi, Masallı rayonu yox, böyük və ulu Azərbaycan fəxr edir.

Şahanə MÜŞFİQ

525-ci qəzet .- 2025.- 21 noyabr (№212).- S.14.