GƏLİN BİRGƏ QUCAQ AÇAQ...

Öz qılıncımızı özümüzə çevirənlərə

Bir ağacın budağıyıq -

Qarabağlı, naxçıvanlı,

Gəncəbasar, lənkəranlı...

Kökümüz bir, soyumuz bir,

Halımız bir, hoyumuz bir,

Toyumuz bir, vayımız bir...

Biz yeganə millətik ki,

Ən dar gündə, çətin anda

Bölüşmüşük tikəmizi.

Ağır çağda, yaman gündə

Çiyin çiyinə dayanıb

Qorumuşuq ölkəmizi.

Düşmən bizə həsəd edib,

Köks ötürüb zaman-zaman

Bu sarsılmaz birlik üçün.

Çalışıblar, vuruşublar,

İçin-için alışıblar

Bizdə olan ərlik üçün.

Onunçün də, can qardaşım,

Qan qardaşım, anam, bacım,

Hamımız vətəncanlıyıq,

Bu vətənin, bu torpağın

Bükülməyən vuran qolu,

Bütöv azərbaycanlıyıq.

Gəlin, birgə qucaq açaq,

Könül verək, halay quraq

Bu birliyin sağlığına,

Alqış deyək bu vətənin,

Bu millətin, bu dövlətin

Nurlu, aydın çağlığına.

Qoy gurlaşsın ocağımız,

Qadlansın sol sağımız,

Pozulmasın növrağımız...

YAŞAYAQ, GÖRƏK

Yaman kövrəlmişəm - çiçəkdən kövrək,

Dağların mehi də üşüdür məni.

Nə çayın nəğməsi, nə bulaq səsi

Ovuda bilməyir kədəri, qəmi.

Dəymədüşərliyəm uşaqsayağı,

Tez küsüb tezcə də barışıram mən.

Nə başıma sığal çəkənim qalıb,

Nə də əl uzadıb "sən qorxma" deyən.

Dəyişdi dünyanın astarı, üzü,

Dünən ağ gördüyün indi qaradı.

Hər gün oyun gedir, bilmirsən ki sən

Cəhənnəm haradı, Cənnət haradı.

Cəmiyyət bir yana, təbiət belə

Bir anda min rəngə, min dona girir.

Yağış yağa-yağa, qar yağa-yağa

Günəş də bir yandan "salama" gəlir.

Elə bilirsən ki, indiki güllər

Əvvəlki güllərtək açıb çağlamır.

Daha sirr deyil ki, bir çox sevənlər

Nakam eşqi üçün qara dağlamır.

Çəmənin, kövşənin duzu, ətiri

Sanırsan qeyb olub çəkilib göyə.

Nə əkin, nə biçin gözünə dəymir,

Torağay səsi də yatmır ürəyə.

Bir vaxtlar dağların çiyindaşıydı

Bulud yapıncalı çoban-çoluqlar.

Yaylaqlar çal-çağır, toy-büsatlıydı -

Mələşən quzular, kişnəyən atlar...

Onda beş-on yaşlı oğlan uşaqlar

Özlərin kişitək aparardılar.

Atı yəhərləyib, kəli çullayıb

Mahaldan mahala yol salardılar.

Hər kəsin qəlbində inam, etibar,

Hər kəsin sözünə güvənlik vardı.

Böyüyə ehtiram, qadına, qıza

Hamı göz olardı, hayan olardı.

O vaxt aldığımız öyüd, tərbiyə

Dəymir iki qara qəpiyə indi.

"Ağız deyəni ta qulaq eşitmir",

İndi başqa aləm, başqa mühitdi.

Onunçün də zaman mənimkimləri

Sahilə tulladı ölü balıqtək.

Axırımız harda bənd alacaqdı?

Bəlkə, qismət oldu, yaşayaq, görək...

ƏN ELƏ BİLİRDİM...

Bir vaxt xəyallarla qanad açardım,

İndi xəyallar ta xəyal olubdu.

Qismətimə düşən tale yazısı,

Məni xəyallardan uzaq salıbdı.

Mən elə bilirdim uşaq ağlımla

Yerləri, göyləri mən quracağam.

Mən elə birdim, elə bilirdim

Zülmün kəməndini mən qıracağam.

Mən elə bilirdim, cinlə şeytanı

Tas qurub haqq yola gətirəcəyəm.

Bütün yaxşılığı, xeyirxahlığı

Nəsildən nəsilə ötürəcəyəm...

Mən elə birdim... demə, biliyim

Uzaq üfüqlərdə batan günəşmiş.

Uşaq inadına sığmayan arzum

Mənim qismətimdən gen düşəcəkmiş.

Ağlımın təzəcə morlanan çağı

Qayğılar leysantək yağdı üstümə.

Hələ qızınmamış od-ocağıma,

Tüstü burulğanı durdu qəsdimə.

Yaşadım, yaşaya bildiyim qədər.

Kimsəyə əl açıb köks ötürmədən,

Özüm öz süfrəmin möhtacı oldum,

Abrımı, həyamı heç itirmədən.

Sağ əlim sol ədən çəkmədi minnət,

Nəyi bacardısa, dedim "min şükür".

Mən hələ əl tutdum neçə "əlsizə"

Əl tutanın Allah başından tökür.

Mənə hey deyərdi dədəm, babam da:

"Qapılar açan ol, qapı bağlama.

Bir əlinlə vurub yıxanda, oğul,

Bir əlinlə qaldır, heç kin saxlama.

Yaradan yaradıb dirriksizi də,

Yaradıb onu ki, görk olsun sənə.

Nə qədər pis olsa, Vətən oğludu,

Qoyma möhtac qalsın yada, düşmənə.

İtin sahibi var, qurdun Allahı.

Allah yaratdığın hifz edər özü.

Sən öz yükünü çək çəkdiyin qədər,

Hər şeyi görəndir həqiqət gözü".

Xəyalla gerçəklik arasında mən

Yaxşılı, yamanlı ömür yaşadım.

Birinin yadında yaxşı adamam,

Birinin yadında pis qaldı adım.

Bəzən xəyallara qonaq oluram

Yaşın xoş çağında, xoş ovqatında.

Hərdən uşaqlığa qayıdıram mən

O kövrək xəyallar qanadlarında...

PAYIZ NAĞILI

Başladı payızın yağış nağılı,

Təbiət yuyundu toz-torpağını.

Quşlar-köçərilər köçüb getdilər,

Qalanlar gözləyir qış növrağını.

Ahıllıq bürüyüb çölü, çəməni,

Dəlisov küləklər həlimləşibdi.

Ağaclar mürgülü baxışlarıyla

Bir az da, bir az da gözəlləşibdi.

Bulaqlar astaca pıçıldaşırlar,

Qorxurlar mürgüsü qaça dağların.

Nəğməli çayların dodaqlarında

Havası duyulur şaxtanın, qarın.

Təbiət başlayıb payız nağılın,

Çiskinli, dumanlı havası ilə.

Payızsa kövrəlib əlvida edir

Gələn görüşlərin səfası ilə.

Bir payız da yola saldıq beləcə,

Xonçası əllərdə köçən qız kimi.

Nigaran-nigaran əl eyləyirik

Göy üzündən axan bir ulduz kimi.

QAYIT

Əli Kərimin xatirəsinə

Sənin taleyinçün nigaranam mən,

Gör bir nə vaxtdır ki, görüşmürük biz.

Biz ki anlamışdıq bir-birimizi,

Ortada olmayıb nə incik, nə söz.

Qalıb xatirələr duyğularında

O kövrək baxışlar, o kövrək anlar.

Bizi qınayan o havayı kəslər

Hicran əzabını çətin ki anlar.

Hər günün öz rəngi, öz ahəngi var,

Mənim günlərimsə eyni rəngdədir.

Axşamım axşamdı, səhərim səhər,

Hamısı bir dəstdə, bir çələngdədir.

Biz ki nə yatmışdıq, nə yuxu görək,

Tale saldı bizi burulğanına.

Gözü yaşlı qalan qönçə arzular,

Dözmədi şaxtalı qış boranına.

Nə ünvanın bəlli, nə də sorağın,

Elə bil sən adlı adam yox imiş.

Mən səni qınaya bilmirəm, axı,

Görünür, taleyin bəxti beləymiş.

Yenə də səninçün nigaranam mən,

Eşitsən səsimi səsimə səs ver.

Ölmüsən, qalmısan, bilmirəm ki mən,

Qayıt ruhumuza təzə nəfəs ver.

Xanəli KƏRİMLİ

525-ci qəzet. - 2025.- 3 oktyabr (№179).-S.15.