"YAZIÇI" OLJAS SÜLEYMENOVA HƏSR OLUNUB

"Oğuz eli" qəzetinin ayrıca buraxılışı türk dünyasının ümumi yazarı Oljas Süleymenova həsr olunub. Azər Abdullanın redaktorluğu ilə nəşr olunan növbəti "Yazıçı" dərgisi həmişə olduğu kimi orijinal yazılarla ədəbiyyatsevərlərin diqqətini cəlb edib. Dərginin üz qabığında Elman Mustafanın tərcümə etdiyi "Diləklərin yerinə yetdiyi gecə" şeirini oxumaq kifayətdir ki, onun müəllifi Oljas Süleymenovun nə qədər möhtəşəm düşüncə adamı olduğunu görəsən.

İnsanlar Allahı

gətirirlər

Haqlı diləklərini

İnsanlar inadla

diləyirlər

Gecədəki dualarının

Yerinə yetməsini,

Yalvarıb alırlar

müsəlmanlar

dünya səadətindən

bir azını.

Leylətülqədir

gecəsindən

İşığa bürünüb

yer üzü.

Oljas Süleymenovun arzusu bütün yer üzünün işığa bürünməsidi. "Yazıçı" dərgisində isə imzasını tanıdığımız azərbaycanlı yazarlar Oljas Süleymenovun işığına toplaşır, onu bizə bir daha tanıtdırırlar. Dərgidən Azərbaycan Respublikasının prezidenti İlham Əliyevin şair Oljas Süleymenova yubiley münasibəti ilə təbrikini oxuyuruq: "Sizin ədəbiyyat sahəsindəki elə ilk addımlarınız nadir istedadınızdan xəbər verirdi. Hələ gənclik illərindən qazandığınız populyarlıq Sizi tanınmış bir şəxsiyyətə çevirmişdi. Sovet dövrünün intellektual elitası poeziya, nəsr, tarix, ədəbiyyatşünaslıq sahəsində yaratdığınız bütün əsərlərinizə eyni dərəcə valeh olurdum". Əlbəttə, belə bir önəmli şəxs Azərbaycanın "Şöhrət" ordeni ilə təltif olunmalı idi, prezidentin sərəncamı ilə olundu da.

Dərgidə Yazıçılar Birliyinin sədri görkəmli yazıçı Anarın da Oljas Süleymenov barəsində yazısı dərc olunub. Türk dünyasının nəhəng insanının Anara Parisdən yazdığı məktubu isə bu cümlələrlə bitir. "O dövrdə belə bir zərb-məsəl də yaranıb: "Sonuncu dəvənin yükü daha ağır olur". Ona görə ki, uzaqlaşan karvandan düşən yükləri də sonuncu dəvəyə yükləyiblər. Anar, səninlə biz hələ çox belə yükləri qaldırmalı olacayıq - keçib gedən nəsillər karvanından düşüb qalan yükləri. Bizim vəzifəmiz xalqlarımızın yaşaması üçün, təbiətin "həm sən, həm mən" qanuna riayət etmək üçün bu yükü daşımaqdı.

Səni qardaşcasına bağrıma basıram.

Sənin Oljas Süleymenovun!

Yəqin ki, bu məktubdakı səmimiyyəti hiss etdiniz. Aydınlığı ilə hiss etdiniz.

Dərgidə Əkrəm Əylislinin, Məmməd İsmayılın, Sabir Rüstəmxanlının, Kamil Vəlinin, Tariyel Azərtürkün, Kamal Abdullanın, Cabir Novruzun, Tural Rzayevin, Nizami Cəfərovun, Nazif Ələkbərlinin, Sərvaz Hüseynoğlunun, Tahir Aydınoğlunun, Tovuz Teymurovanın, Ziyadxan Əliyevin, Ağa Abdullaoğlunun, Əjdər Fərzəlinin, Mixail Perovun, Samirə Behbudqızının, Ədalət Əsgəroğlunun və Azər Abdullanın Oljas Süleymenov haqqında yazdığı məqalələr, şeirlər də dərc olunub. Anar Oljasın köhnəlməyən şeirlərini belə xatırlayır:

Biz arxayınıq.

At belində çapan

bizlər yüyürərək

yaşamaqdan

usandıq.

Atlarımızı yorduq

İndi piyada qayıdırıq

Və nəhayət səmimi

bir etiraf:

Belə davranırdım,

and olsun

Yardım istəyənlərin

hamısına yardım

edə bilmədim

Axı Allah deyiləm.

Tənha şairin əlindən

nə gəlir ki,

Bütün suallara

cavab tapmadım.

Amma insanlara

yalan demədim.

Halbuki deyə

bilərdim

Oljas belə Oljasdı.

Dərgidə Oljas Süleymenovun azərbaycanlı yazıçı və şairlərlə çəkdirdiyi şəkillər oxucuya xüsusi zövq verir. Türk dünyasını əks etdirən səhifələrdəki bədii rəsmlər də orijinallığı ilə seçilir.

Necə gözəl fikirdi: "Şair gərək Allah qədər gözəl olsun bu dünyada". Əlbəttə, bu fikri Oljas Süleymenov deyə bilərdi. Dərginin sonuncu səhifəsində Azər Abdullanın ""Az i Ya" əhvalatı" başlıqlı yazısı dərc olunub. Yazı olmuş hadisəyə həsr olunub. Hansı hadisəyə? Bax, bunu "Oğuz eli" qəzetinin iyul ayı buraxılışında oxuya bilərsiniz.

Oljas Süleymenovun dünyaya necə car çəkdiyni də bu dərgidən oxumaq mümkündü:

Hamıya, hamıya,

hamıya!

Car çəkirəm

dünyaya,

Eşitsin obalar, ellər

Üzümüzə açılan hər

gün səhər,

Hər gün səhər,

o başdan,

Sökülər-sökülməz

dan-

Dəstə diksinir

səsdən

Yola düzəlir dəstə.

Kimsə oxuyur

pəsdən

Ölümə məhkum

Olanın

"Mehriban ana

torpağı"nı

Dəstə yeriyə-yeriyə

Yatır hələ də

Yuxulu-yuxulu çəkir

ayağını.

Günəş boylandı

üfüqdən,

Gözlər qamaşdı

şəfəqdən.

Günəşə tuşlandı

tüfənglər.

Atəş, bir də atəş!

Günəşə tuşlanmasın tüfənglər! Olmasın atəş, olmasın atəş - bu arzu Azər Abdullanın bu günə qədər dərc etdirdiyi "Yazıçı" dərgilərinin hamısına hakimdi.

VÜSAL MƏMMƏDLİ

Ədalət.- 2010.- 21 avqust.- S. 16.