ÖMRÜN SAHİLİNDƏ

Ömrün sahilində Günəş bir başqadır

Bir başqadır gözlərimdəki sənin ömrümdəki əksi

Ömrün sahilində qumlara uzanmış keçmişim

Gələcəyin gəlməyəcəyi uzaqlıqdasan

Ömrün sahilində mənim üçün dayanmış

taxtaları çürüməkdə olan qayıq

Mən sənsizlikdən sərxoşkən

mənə yol göstərər

önümdəki dəniz fənəri-adı ayrılıq

Ömrün sahilində

üfüqlər yem gözləyər

ac balıq kimi

Darıxmayın akulalar, balinalar

Min illərlə yesəniz də qurtarmaz

sizə verəcəyim sevgimi.

Ömrün sahilində alnım ovcumda

baxışlarım ünvansız,

gözlərim yorğun,

Ömrün sahilində Günəşimin istisi yoxdu,

dənizin mavisi solğun.

Ömrün sahilində ayaqlarıma sarılar dalğalar,

sol əlimdə

qulaqları hələ deşilməmiş

qızım üçün aldığım

gümüşü sırğalar.

Ömrün sahilində

arzular bitər,

dünyalar bitər-

bir ömür bitər,

Və sən bitirdiyin bir ömrü

geri qaytarmaq üçün gəldiyin sahildə

görərsən ki, üfüqlərdə

bir qaraltı gözdən itər.

28-10-2010,

Naxçıvan

NƏFƏSİNİ HİSS EDƏNDƏ...

Sən mənə yaxınlaşdıqca

Mən səndən uzaqlaşdım.

Sən olmaq da istəmədim,

Tamam, tamam başqalaşdım.

Sən mənim üçün gecələrin

Zil qaranlıq anlarında

Pəncərəmə qonan ulduz,

Bir gün, bir gün axmağından qorxuram.

Sən mənimçün

Ölüm qədər çox sevdiyim,

Aprel səhərlərinin

Şehli yasəmən çiçəyi,

Hər an qoparılmağından qorxuram.

Mənə yaxın gəlmə, məndən uzaq dur,

Nəfəsini hiss edəndə təngənəfəs oluram.

Baxışların gözlərimə yük olur.

Gözlərinə baxan kimi söz oluram, səs oluram.

Bax, o səsdə, sənə demək istədiyim

Milyonlarla mənaları gizlətmişəm.

Bəli, bəli, səs olmuşam, bax o səsdə,

Hər musiqi alətinin avazıyla

Ürəyimin tellərini inlətmişəm.

Sənə demək istədiyim,

Sənlə bağlı hiss etdiyim

nəyim varsa,

Sözə dönüb vərəqlərdə yaşayır,

Səsə dönüb diləklərdə yaşayır.

Amma onlar yaşadıqca mən ölürəm,

Ölə-ölə, bax beləcə, mən oluram.

Bilirəm ki, əlim sənə dəyən kimi

İkimizin arasında

adsız qalan bu əlaqə yox olacaq.

Ən müqəddəs məbədimiz

Gözümüzün önündəcə yıxılacaq.

Ən yaxşısı bu deyilmi,

Hər gün, hər an görəm səni,

Gündüzləri Günəş kimi,

Gecələri ulduz kimi, Ay kimi.

Balaca bir körpə təkin ümidləri aldadılan,

Yuxularda təsəllitək şirin-şirin dadılan,

Mənim olan, amma mənə verilməyən pay kimi.

Yenə təkrar eləyirəm,

Təkrar-təkrar söyləyirəm,

Baxışların gözlərimə yük olur,

Gözlərinə baxan kimi söz oluram, səs oluram.

Bir də mənə yaxın gəlmə, məndən uzaq dur,

Nəfəsini hiss edəndə təngənəfəs oluram.

20.10-2010,

Naxçıvan

ELXAN YURDOĞLU

Ədalət.- 2010.- 4 dekabr.- S. 20.