Fənd

Hekayə

Sifəti xoruz pipiyinin rəngini almış Kərim Kərimli yumşaq kreslosunda oturub dərin fikrə dalmışdı. Düz iki həftəydi o, rahatlıq nə olduğunu bilmirdi. Elə gün olurdu ki saatlarla kabinetinə çəkilir, götür-qoy edir, vəziyyətdən çıxmaq üçün müxtəlif yollar axtarırdı. Amma qəti bir qərara gələ bilmədiyindən əsəbiləşir, yeri gəldi-gəlmədi işçilərini əqrəb kimi sancırdı. Bir saat bundan öncə olduğu qonaqlıqda yüz-yüz aşırdığı fransız konyakı da onun eynini aça bilməmişdi. Kabinetinə keçərkən katibə qıza tapşırmışdı ki, heç kimi yanına buraxmasın.

Kərim Kərimli ayağa durub qollarını sinəsində çarpazladı, ağır addımlarla kabinetdə bir neçə dəfə var-gəl etdi. Nə fikirləşdisə yenidən oturdu. Eynəyini səliqəylə silib gözlərinə taxdı və əl atdı " Azərbaycan " qəzetinə. Amma oxumağa səbri çatmadı. Stolun böyründəki düyməni basdı. Katibə qız içəri daxil oldu.

- Eşidirəm, Kərim dayı.

- Zəhrimar dayı, çor dayı! - deyə Kərim Kərimli əsəbi halda ayağa durdu. - Yüz dəfə tapşırmışam ki... Vallah, adam həsəd aparır rusların uzaq görənliyinə. Köpəyuşaqları saqqal tərpədib nahaq yerə deməyiblər ki, slujba slujba, drujba drujba!

Qəfil hücumdan katibə qızın sifəti allandı. Başını aşağı dikib yazıq- yazıq dilləndi:

- And olsun Allaha, kabinetə keçənə kimi deyirəm " dayı "

deməyəcəyəm. Elə ki...

- Yaxşı, yaxşı! - Kərim Kərimli katibə qızın sözlərini yarımçıq saxladı. - Əşrəfə de ki, bu dəqiqə yanıma gəlsin.

- Baş üstə.

Heç üç dəqiqə keçməmişdi zavodun baş mühasibi Əşrəf hövlnak özünü kabinetə saldı. Elə ilk baxışdan vəziyyətin heç də yaxşı olmadığını direktorun pörtmüş sifətindən oxudu.

- Xeyir ola? - deyə o, maraq dolu nəzərlərini direktora dikdi.

Kərim Kərimli qarşısındakı sənədləri kənara qoyub acıqlı-acıqlı dilləndi:

- Ə, heç cür anlaya bilmirəm, siz nə vaxt adam olub adamlara qoşulacaqsınız?!

Əşrəfin qalın qaşları çatıldı, alnındakı qırışlar düyünləndi.

- Bu nə sözdür əmioğlu, başa düşmədim?

Kərim Kərimli istehza ilə dedi:

- Ay yazıq, haradan başa düşəcəksən. Evdə bişməyib, qonşudan da gəlməyib ! Gərək baş baş ola ki, bir şey də qavraya bilsin. Bu boyda yekəpər bədəninizdə baş əvəzinə daş gəzdirirsiniz

Əşrəf zarafata saldı:

- Keçmə sənin atkeçməz yollarından əmioğlu. Açıq danış, görək nə olub.

- Ə, bu qədər də maymaqlıq olar?! Rayonda baş verən hadisələrdən xəbərin yoxdur?

- Nə hadisələrdir ki?

- Gündə iki-üç müdirin qoltuğuna verilən xoruzların səsini eşitməmisən?

- Tutaq ki, eşitməmişəm, hə, nə olsun?

- Necə yəni nə olsun?! Geci-tezi var, gün gələr həmin xoruzlardan biri də mənim qoltuğuma veriləcək. Və elə ki, bu dilsiz heyvan başladı banlamağa, onda ayılıb görəcəksiniz iş-işdən keçib. Vuracaqsınız başınıza, amma əlinizdən heç bir şey gəlməyəcək.

Əşrəf direktorun sözlərinə elə bir şaqqanaq çəkdi, az qala kabinetin tavanı uçulub başlarına töküləcəkdi. Haçandan-haçana o, yaşarmış gözlərini silib soruşdu:

Elə bu?

- Hə.

- Mən hələ ölməmişəm səni direktorluqdan kənar etsinlər, deyə Əşrəf özündən razı halda əlini sinəsində şappıldatdı. Və Kərim Kərimlinin stoluna yaxın stulda oturdu. Başladı sorğu-suala:

- De görüm, mən sənin nəyinəm?

- Doğmaca əmioğlu.

- Katibə qız nəyindir?

- Bacım qızı.

- Meskom?

- Dayım oğlu.

- Kollektiv şurasının sədri?

- Qaynım.

- Bir nömrəli sexin rəisi?

- Bibim qızı.

- Atamız oldu behiştlik! Şükürlər olsun Allaha yerdə qalan vəzifələrin də yetmiş faizi elə öz qohumlarımızdadır. Belə olduğu halda narahat olmağa dəyərmi?

- Elə Qəribi burada ağlamaq tutur da - deyə Kərim Kərimli başını yırğalaya-yırğalaya kreslosundan qalxdı. - Yapışacaqlar boğazımdan dirəyəcəklər divara. Soruşacaqlar ay qurumsaq, zavodda qohumbazlıqdan savayı bir iş görmüsən, ya yox!

- Boş söz-söhbətlərdi, əmioğlu, boş söz-söhbətlə! - Əşrəf yoğun barmaqları ilə qalın bığına sığal çəkib sözünə davam etdi: - İndi dövran dəyişilib, aşkarlıqdır. Hər yerdə camaat özü-özünə başçı seçir. İntəhası, bir az ayıq olmaq, fənd işlətmək lazımdır. Elə ki rayon rəhbərləri ayaq basdılar zavoda əlüstü onları alacağıq kruqa. O ki var tərifləyəcəyik səni. Hə, həriflər baxıb görəcəklər camaat indiki rəhbərliyi sevir, onu əllərindən buraxmaq istəmirlər, məcburdurlar gətirdikləri xoruzu öz qoltuqlarına alıb getsinlər.

Kərim Kərimli sevincdən əvvəlcə heç bilmədi nə eləsin. Özünü ələ alandan sonra Əşrəfin üstünə şığımaqla dodaqlarından götürdüyü öpüş bir oldu.

- Əhsən əmioğlu, əhsən! - dedi - bax, aşkarlığın bu fəndi mənim başıma girmirdi. Yaşasın aşkarlıq, yaşasın demokratiya, yaşasın Əşrəf bəy! - deyə o, yenidən keçib kreslosunda oturdu. Və dərindən nəfəs aldı.

Qardaşxan Fərzi

Ədalət.- 2010.- 9 iyun.- S. 7.