SƏBRİM. İNADIM

Kiminə qojayam, kiminə javan,

Gözlə ürək işi köhnə davadı.

Di gəl, bu dünyanın min oyunu var,

Mənimki sümüyə düşən havadı.

Güjüm qaçaq imiş giley-güzardan,

Bəxtə əl açmadım gözü yumulu.

Yavan qismətimə toxam hər zaman,

Fikrimin şahıyam, andımın qulu.

Yolu addımbaşı yalana çəkən,

Kürsüyə düşmənəm, qələmə öjəm.

Fikir tumlarını ulduza əkən,

Könül sabahına bağbandı gecəm.

Qaranlıq boğuram işıq olunca,

Neyləyim, baharı qış haqlayıbdı.

Zirvə arzularım ucadan, uca

Uçqun qəzasını söz saxlayıbdı.

Yenə ümidlərim cənnət soraqlı

Əzabı tanıyan yola inandım.

Durub ocağımda əli çıraqlı,

Qoca səbrimlə, cavan inadım.

SƏNDƏN MƏKTUB GÖZLƏDİM

Səndən məktub gözlədimg

Sözlə dirilərəm mən.

Nə cənnət niyyətliyəm,

Nə yorğunam kədərdən.

Xoşbəxtlik səhra deyil, -

Atım çıxa cıdıra.

Quraqlıqdan sığındım,

Bulud sökən çadıra.

Sən də uzaq adada,

Susdun yolların fağır.

Pəncərə şüşəsindəg

Əksinə yağış yağır.

Amma məni yaddaşa,

Yaxın qoymur xəyalın.

Önündə məğlub kimi,

Cavabsızdı sualım.

Bil ki, xəbər acıyam,

Məktubundu təsəllim.

De, qürbətmi doğubdu, -

Əlimdən qopan əli.

MİSİRDƏ BİR UŞAQ...

Misirdə bir uşaq...

Alnının arasından...

Güllə yarasından

Yzüqoylu qucub

torpağı,

Ayıra bilmirlər

ölümdən bu uşağı

Dilində kilidlənmiş

nəğmə...

Sığandıqca

gözlərinə sığmayan mavilik...

Susdurub

bir güllənin niyyətini,

Yaşadıb bütün dostlarına -

və hamıya çatacaq hürriyyətini...

İKİMİZ DƏ

Ayrılığın hava kimi,

Sərxoş-sərxoş, udum-udum.

Yaşamağı tərgidimmi,

Yoxsa sənintək unudum.

İndi canı üzmək asan,

Nəfəs olmaq zülm işidi.

Hərə damının altında,

Öz ömrünün keçmişidi.

Bu tarixlə barışmaqdan,

Demirəm ki, tezcə əl çək.

Eh, onsuz da hay-həşirinə,

Sükut qılınc endirəcək.

Gərək deyil hakim hökmü,

Tufanımız susan vədə.

Qızdırmalı günahlarda,

Üşüyürük ikimiz də

Uşaq şəklimə baxdımg

Əlimdən uçdu əsa.

Gələcək yadlaşardı,

Doğma keçmiş olmasa.

Loğman olsa çarə qılmaz,

Hər dərdimi bilə-bilə.

Dünya mənə ana olmaz, -

Durum gedim anamgilə.

YOXDU ÖZGƏ UANIM

Sözün də bəxti olurg

Günü yığvalnan gəlir.

Oda, ocağa çəkir,

Boy-buxun qannan gəlir.

Azı çoxdan abırlı,

Kəlməsi daşdan çıxır.

Əkini mürgü döyməz,

Günü o başdan çıxır.

Yol çəkir, qapı açır,

Eldən, elatdan keçir.

Çəhlimi cıdır yorub,

Şimşək Qıratdan keçir.

Küyə düşmən olanı,

Sükuta dost olurmuş.

Sözün dəliqanlısı,

Fağıra rast olurmuş.

Halal dənim, sünbülüm,

Könül təknəm, xırmanım,

Qan tutarg sözü kəsmə,

Sözdən yox özgə canım.

HARA GEDƏK?..

Qələm dostum

Məmməd Dəmirçioğluna.

Dostlar, durub hara gedək,

Bürkü gəlməsin yaxına.

Can qurtaraq qaçhaqaçdan,

Təslim olmayaq axına.

Çox ömrün astarını,

Görə-görə üzüldüm mən.

Siz də görüş yeri kimi,

Əl çəkməyin ümidlərdən.

Hərdən dəli, tünd şəraba,

Yer axtaraq bir küncdə biz.

Onsuz da ki, qılınclanır,

Bu körpə, məsum kölgəmiz.

Nə yaxşı ki, azmamışıq,

Sağlıqların dumanında.

Deyən, tamam yanıldılar,

Sərxoş günlər gümanında.

Səfərdəyik yol üstündə,

Fikirlidir oğul, uşaq.

Ürək tutan sancılarsa,

Heyif bizdən deyil uzaq.

Dostlar, durub hara gedək,

Bürkü gəlməsin yaxına.

Can qurtaraq qaçhaqaçdan,

Təslim olmayaq axına.

QADINA MƏKTUB

Günlərimin üzünə bağlanıb təbəssümüng

Uçur, buludtək uçur, sinəmdə ahım göyə.

Yenə qorxu içində şəklinə yalvarıram,

Bu qorxunc əzabları qapımdan qovsun - deyə.

Yoxsa sən də darıxdın kədərin oyunundan,

İtirmisən mənimlə çoxdan görüş yerini.

Xatirə tünlüyündə elə çaşıb qalmışam,

İndi tapa bilmirəm eşələyib birini.

Yarımçıq misaralarımg sökülmüş divar kimi,

Gəl mülkünə yiyə dur, qələbəni salamla.

Daha itib-batmışam, bu söz xarabasında,

Heç olmasa bu şeiri öz əlinlə tamamlag

BAKI

Sən mənim dağ olmuş

kədərimin

xəbərçisi...

Vağzaldan başlanan

qəribliyim...

Dağılmış ümidlərimi

sapa düzməyən küsdüyüm,

küsəndiyim şəhər.

Bu səhər...

ömür üstündən aşıb

gəldim bir təhər.

Əlini uzadıb

heç olmasa - salam de...

Bu kənd uşağına-

əlim boş,

canım naxoş...

Nə olar

mehmanxana sahibi,

kədərimin xəbərçisi, - Bakı...

NƏ QOVĞADIR ZALIM ÜRƏK

Orxan Vəliyə

Nə qovğadır zalım ürək,

Eşq dolu bir cam içində.

Yerin-göyün qorxuları,

Rəqs edir bu can içində.

Dərindi dərdin gözləri,

Naləsi tütək kimidig

Ağ vərəqlər bəxt üzünə

Çəkilən örpək kimidir.

Nə desən gələr ağıla,

Huşun sözdən çıxan vaxtı.

Canım qələmə can tıkib

Öz evini yıxan vaxtı.

Bu ürəklə, bu ağılla,

İnanmayın bu dəliyə.

Mən halalca bir dərvişəm,

Qardaşam Orxan Vəliyə.

KÖLGƏM DƏ DİRİDİ

Gəl qurtar fəlakət oyununu, gəl,

Duman tor qurmamış yola çıxım mən.

Sən qaçaq saldıqca təbəssümünü,

Cəzamı çəkirəm gözüşlərimdən.

Qorxulu olsa da gərək söyləyim,

Gizlində qalmasın şübhə toxumu.

Özünə düşmənsən röyalarda da,

Təsinə yozmuram daha yuxunu.

Nə qədər düşünsən falçı sayağı,

Beləcə uzanıb gedəcək kədər.

Mənimsə dilimdə yoxdu tilsimim,

Kölgəm də diridi sevdiyim qədər.

İnqilab İSAQ

Ədalət.- 2012.- 4 aprel.- S.7.