QƏHRƏMANLAR UNUDULMUR

Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Allahverdi Bağırovun ölümündən 20 il keçir

Tanrının xalqımıza bəxş etdiyi ər oğullardan biri də Allahverdi Bağırovdu. Onun adı Qarabağ savaşı başlanandan el-el, oba-oba gəzərək bütün Azərbaycana yayılmışdı. Bu, həmin Allahverdi Teymur oğlu Bağırovdu ki, 1946-cı il aprel ayının 22-də anadan olmuşdur. Beş qızdan sonra anadan olduğundan adını Allahverdi qoydular. Yəni Allahın verdiyi pay. Sonralar Allahın verdiyi pay bir ailəyə yox, bütün Azərbaycan xalqına verilmiş oğul payı oldu.

Allahverdi heç kəsə bənzəməyən xarakteri ilə gənc yaşlarından çox cəsarətli, qorxmaz, sözübütöv, haqsızlığa dözməyən adam idi. Allahverdi bütün idman növləri, xüsusilə də futbol, yüngül atletika, voleybol ilə əvvəlcə oxuduğu 1 saylı məktəbin, sonra bütün rayonun idman şərəfini qoruyurdu. Elə bir idman növü yox idi ki, onunla məşğul olmasın.

Allahverdinin cəsarətindən, qorxmazlığından nə qədər desən danışmaq da olardı, yazmaq da olardı. Birdimi, beşdimi, yüzdümü, mindimi... 46 illik ömrünün hər günü, hər anı onun cəsarətinin, qorxmazlığının, şücaətinin, kişiliyinin ömür salnaməsidir.

Allahverdinin ən böyük mərdliyi, cəsarəti, kimliyi Xocalı faciəsi günlərində üzə çıxdı. Qar-Qarçay istiqamətindən döyüşə atılaraq, əliyalın əhalini ölümdən qurtarmaq üçün qarlı-çovğunlu günlərdə yüzlərlə adamı xilas etdi. O günlərdə Allahverdi dağlar qartalına, yuvası dağılmış pələngə bənzəyirdi.

Amansızlıq və vəhşiliklə qətlə yetirilmiş yüzlərlə insanın cəsədi məhz onun şəxsi köməkliyi ilə düşmən əlindən alındı, itkin düşənlər axtarılıb tapıldı. Yüzlərlə əsir götürülmüş insan onun köməkliyi ilə ailəsinə qovuşdu. O vaxt hamı Allahverdiyə müraciət edirdi, ona pənah gətirirdi. Göydə Allahı, yerdə onun yaratdığı Allahverdini tanıyırdı. Hamı oğlunu-qızını, ata-anasını, qardaş-bacısını, yaxınlarını ondan istəyirdi. O, 1003 nəfəri əsirlikdən, yüzlərlə cəsədi düşməndən, təhqirdən xilas etdi. Hadisələrin ilk günündə operator Seyidağa bütün videolentləri kasetə bir-bir yazdı. Ermənilər özləri də o lentlərdə faciədə uduzduqlarını dərk etdilər.

Ən böyük hərbi uğuru 1992-ci il iyunun 12-də Aranzəmi, Naxçıvanik döyüşlərində oldu. O döyüşlərdə Allahverdi bütöv bir batalyonun işini görmüşdü. Naxçıvanik kəndində düşmənin bütün canlı qüvvəsini və texnikasını darmadağın etmişdir. Cavanşir Cəfərovun rotasının Əsgərana qədər gedib çıxdığını görən Tərlan Musayevin rotası Pircamal kəndindəki yüksəkliyə yiyələnərək Kətük kəndi ilə üzbəüz mövqeyi də tutmuşdu. Qələbəyə az qalırdı.

Elə bu vaxt alınmış kəndlərdən Ağdama qayıdan yerdə, Naxçıvanik, Dəhriz, Kətik, Mirikənd əməliyyatı uğurla (cəmi 4 saat) başa çatdığı gün onun əyləşdiyi UAZ-469 markalı maşın minaya toxunub partladı. Allahverdi sürücüsü Əmir Mirzəyevlə birlikdə şəhidlik zirvəsinə yüksəldilər. Ən böyük arzusu öz əlləri ilə üçrəngli bayrağı Xankəndində sancmaq idi. Amma bu arzu ürəyində qalsa da, onun məsləkdaşları, Azərbaycan ordusu həmin istəyi gec-tez yerinə yetirəcək. Təkcə Allahverdinin yox, bütün Azərbaycanın arzusu çin olacaq. Onu da xatırladaq ki, 1993-cü il fevral ayının 24-də göstərdiyi igidlik və şücaətlərə görə, Allahverdi Bağırov Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Fəxri adına layiq görüldü. Bu, qədirbilən xalqımızın və dövlətimizin Allahverdi Bağırova verdiyi töhfəsi idi.

Rüstəm Hacıyev

Ədalət.-2012.-21 aprel.- S.6.