* * *

SƏBİR DAŞI

"Səbir daşı".

Bu sözü də sözlərimin çoxu kimi

Mən anamdan eşitmişəm.

İnsanın qoparı analıq bağı,

İlk məktəbi ana qucağıdır.

Hegy analıq dünyası

Ananın səsi

İnci dolu sədəf sinəsi

Başımı tövşək döşünə qoyduğum anlar

Eşitdiyim hikmətli dastanlar

Hey

O mənə

Qara bəxtinin,

Faciəli taleyinin

Əlində sarsılan anasız bir qızın

Ürəyini "səbir daşı"na açdığını,

Səbirə: "Səbir daşı, mən deyim, sən səbir elə" -

Deyə samansızlıqlara

Dərdini söylədiyini,

Qara daşdan yardım dilədiyini söylərdi.

Nə bilim?!

Bəlkə də yazıq anamın

Əfsanəvi dona geydirdiyi

"Səbir daşı"ndan məqsədi mən imişəm?!

Yox!

Bu dastanı anasından eşitdiyini söylərdi o.

Anası da öz anasından

Olsung

Ola bilər ki, hər törəyən nəsil

Qabaqkıların "səbir daşı" olsun

Səbirg səbirg

Axı nə qədər, neçə əsr?..

***

Can atdım,

Axtardım "Quran"ı tapdım.

Oxudum kəlmə-kəlmə,

Sətir-sətir,

Varaq-varaqg

Daima fikrinə daldığım,

Hər yandan sorağını aldığım,

Sin-sin axtardığım

Fəzilət dünyasının,

Səadət röyasının

Nişanələrin onda tapdım.

Qəribə dildə yazılmışdı bu "Quran".

Ağ, qara, sarı,

Ərəb, türk, əcəm,

Rus, fransız,

Savadlı, savadsız

Dünyanın hər beş qitəsində -

Amerikada, Avropada,

Hindistanda, Çində

Oxuya bilərdi onu hamı.

Çox qısa,

Çox da aydın idi sözlər.

Vaqedə bir kəlmə, təkcə bir: Əgər

Hər kəsin əməyi özünə verilsə,

Kimsənin haqqını dartıb almasa kimsə,

Dünyada samansızlıq olmaz,

Fəlakətdən rəzalətdən iz-əsər qalmaz.

Bununsa bircə yolu var demək:

Dünyada, yer üzündə

Haqsızlar çalışıb ac yatanlarla

Birləşsin gərək!

HÖRMƏTLİ USTAD BÖYÜK ŞƏHRİYARA

Bir əlimdə qələm, bir əldə kağız,

Xəyalım boylanır damdan, divardan,

Başımda yar bağın gəzmək havası,

Qapılar bağlıdır, yol tapım hardan?

Hasarın dalında könül verdiyim

O yar bağ salıb, suyu bülüldən,

Heyvası kəhrəba, narı yaqutdan,

Tağı firuzədən, divarı güldən.

Mavi eyvanında saz çalır Zöhrə,

Bürcündə yay çəkib dayanıb Heyvan,

Layiqi var girəm qəsrinə mən də -

Qıllı papağımlan, sızıq sazımlan?

O bu ehtişamla, bu təmtəraqla

Qapısın üzümə açmasa nə var?

Şahla rəiyyətin söhbəti tutmaz,

Mən bir obalıyam, odur Şəhriyar.

Gərək rüsxət alam Heydər babadan,

"Yox" cavabı bəlkə mənə verməsin,

Bir də Şəhriyardan fərmanım vardır,

"Şair bir-birini olur görməsin?"

Yox, mən də Səhəndəm, başım ucadır,

İçimdə sönməyən eşq atəşi var.

Məndə səfası var güllü baharın,

Başımı tutsa da qara buludlar.

Laləli, çiçəkli çəmənlərimdə

Gəlib yurd salsa da çoban-çoluqlar,

Yalvarram səfamdan üz döndərməsin,

Şəhriyara layiq Şahyurdum da var.

Könlüm havasıyla qol-qanad açır,

Qaf qalasın aşmaq - deyə ucalır,

Qalxdıqca boy atır daş-divarlar da,

Alıcı tərlanım yorulur, qalır.

Divarlar, divarlar, polad olsaz da,

Almaz mişar ollam, kəsib biçərəm!

Külüngün borc allam Fərhad babanın,

Bisütun olsaz da, çapıb keçərəm!

Divarlar, divarlar yol verin keçim,

Vulkanam, nəfəsim tufan qoparar.

Buludam, sallansa qaşım-qabağım,

Ağlaram aləmi sellər aparar.

Bir əlimdə od var, bir əlimdə su,

Bir üzüm qara qış, biri bahardır,

Dosta, istəkliyə isti qoynum var,

Düşmana baxışım şaxtadır, qardır.

İçimdə boğulur dadım, harayım,

Nə divar hayıma hay verir, nə yar,

Nə daşdan səs çıxır, nə də qardaşdan,

Sanki boşluqlarda itir dalğalar.

Bilmirəm, bəlkə də bu bir xəyaldır,

Ya da ki, sehrdir məni aldadan,

Deyirlər dilbərim büllur qəsrində

Dardadır, asılıb təpə saçından.

Səhəndi qorxutmaz nə saray, nə sehr,

"Məhəbbət" deyilən bir əfsunu var, -

Həm ismiəzəmdir, həm ismişəbdir,

Bağlı qapıları üzünə açar.

Açılın, açılın, bağlı qapılar,

Məhəbbət naminə, istək naminə!

Əriyən, tökülən dəmir qıfıllar,

Könül xatirinə, ürək naminə!

Gəlir qulağıma iniltiləri,

"Burda bir şir daha qalıb, bağırır",

Doğrudan da mən bir "mürüvətsizəm".

Qardaşım dardadır, məni çağırır.

Çəkilin, çəkilin, yol verin keçim,

Ürəyim alışıb, alov saçaram!

Şəhriyar boynuna zəncir vuralar?

Çeynərəm, gəmirrəm, dartıb açaram!

İşləyir qoluma dəmir paxlalar,

Zəncir qıcıqdırır, sancır ətimi.

Can, qardaş, hələlik bağışla məni,

Deyəsən unutdum əsarətimi.

Əziz Şəhriyarım, bağışla məni,

İncimə, darılma, fikrin hardadır?

Mürvətsiz deyil sənin qardaşın,

Ancaq sənin kimi o da dardadır.

Özün demədin ki, bizim ellərdə

"Vəkil müvəkkilin xərcini çəkər?"

Ana - eşq ocağı sönməsin - deyə,

Ürəyin əridir, çırağa tökər.

Hər yanı bilmirəm, bizim diyarda

Heç də xəyal deyil dostluq, məhəbbət,

Ancaq işıq saçan isti günəş də

Bəzən bulud altda gizlənir, əlbət.

Nə bilim, bəlkə də, sultanım qardaş,

İşin eybi bizim özümüzdədir.

Həmin bu ilqarın düşkünüyük biz,

Günah yadda deyil, günah bizdədir.

Bir ovuc kələkbaz, qumarbaz ilən

Pakibaz olmuşuq, pak uduzmuşuq.

Mərd ikən namərdə rəhm eyləmişik,

İndi namərdlərə möhtac olmuşuq.

Dövlətiyə saxsı lazım olanda

Vurub sındırmışıq öz kuzəmizi,

Çıxdığımız qını bəyənməmişik,

Biz eli atmışıq, el atıb bizi.

Elimizə nə gün ağlamışıq biz?

Bağın şaxta vurub, bostanın yanıb.

El bizə neyləsin, nə gün ağlasın?

Ağzı uçuqlayıb, dili bağlanıb.

İndi olan olub, keçənlər keçib,

Calanan su bir də kuzəyə dolmaz!

Daldan atılan daş topuğa dəyər,

Göz yaşı tökməklən yara sağalmaz!

Bu gün mən Səhəndəm, sən Şəhriyarsan,

Gəl başın ucaldaq qoca Təbrizin,

Bir kərə yadların daşını ataq,

Çəkək qayğısını öz elimizin.

Vəfasız güllərin üstündən uçaq,

Qonaq sədaqətli el qucağına.

Sönməz eşqimizdən bir peyvəst salaq

Elin şaxta vurmuş gül-budağına.

Şairim, dünyanı necə görürsən,

Duz yeyib, duzqabın sındıranlar var.

Qədirbilən yara can quban elə,

Qədir bilməyənə heyifdir ilqar.

Özgə çırağına yağ olmaq bəsdir,

Doğma ellərimiz qaranlıqdadır.

Yanıb, yandırmayaq yadın ocağın,

Evimiz soyuqdur, qışdır, şaxtadır.

Demirəm yanmayaq, alovlanmayaq,

Yanmasın, neyləsin yazıq pərvanə?!

Yanmayaq vəfasız yarın oduna,

Yanaq elimizə, yanaq Vətənə!

Bir yerdə qalmaqdan darıldıq, öldük,

Doğma yurdumuzu dolanaq, gəzək,

El ilən ağlayaq, el ilən gülək,

İncimizi vətən sapına düzək!

O əziz diyarda, doğma şəhərdə

Şairi coşduran səhnələr çox var.

Nisgilləri çoxdur dərdli Təbrizi,

Biri sən özünsən, əziz Şəhriyar!

Borc altda yaşamaq yamandır, qardaş,

Borcluyuq, borcluyuq həm mən, həm də sən.

Gör nə ruzigarda, gör nə gündədir

Şəhriyar bəsləyən bu el, bu vətən!..

Çəkək şeir topun, haydı, qardaşım,

Sən Heydər babaya, mən də Səhəndə,

Şairin silahı nəğmədir, sözdür,

Nəğməmiz yayılsın şəhərə, kəndə.

Yazaq, hər misramız bir bayraq olsun,

Həqiqət bayrağı, zəfər bayrağı!

Parlasın mayaktək, yansın çıraqtək

Gələcək mayağı, ümid çırağı!

İndilik zəif bir damla olsaq da,

Süzülək, yığılaq, göl olaq, axaq!

Qarıaq çaylara, daşqın sulara,

Dərələrdən keçək, dənizə çataq.

Şıltaq ləpələrə qoşulaq, coşaq,

Süzək dalğalarda sonalar kimi.

Gün vursun, yağışlı buluda dönək,

Uçaq, havalanaq durnalar kimi!

Əssin üstümüzə soyuq küləklər,

Bozaraq, tutulaq, qaralaq, yağaq!

Sel olaq, çağlayaq uca dağlardan,

Yerli qayları dibindən qazaq!

Dağları qoparaq, dərələr dolsun,

Köpüklü suları calayaq düzə,

Yaşarsın qurumuş kolların kökü,

Baharı qaytaraq vətənimizə!

Çaylara sədd vuraq, zülmə hədd vuraq,

Haqdara tapşıraq haqqı hər yerdə!

Qısır qumsallara cummasın sular,

Zəmilər göz göyə dikməsin bir də!

Kəsək ədavətin, kinənin kökün,

"Eşqdən yeni bir quruluş quraq!"

Minək şəhablara, ildırımlara,

Gedək ulduzlara, günəşə qonaq!

Səhər bulağının arıdaq gözün,

İşıqlar qaynasın xarraxar axsın!

Qızınsın yalıncıq, çılpaq meşələr,

Bu dağlar döşünə gül-çiçək taxsın!

Səhənd də gül açsın, Heydərbaba da,

Üzərində çadır qursun Şəhriyar.

Baxaq çiçəklənən yurda, şeir yazaq,

Şair də bəxtiyar, şeir də bəxtiyar!

Şairim, yubanma, yoldadır karvan,

Qulaq as, dünyada gör bir nə səsdir,

Bağrını sıxmasın atılan toplar,

Qırılan - zəncirlər, sınan - qəfəsdir.

Səhənd

Ədal\ət.-2012.-18 fevral.-S.20.