DƏLİ ŞAİR

Heç bir sualda,

heç bir cavabda,

Heç bir yazıda ,

heç bir kitabda

"Ağıllı şair" sözünə

rast gəlmədim.

"Dəli şair" dedilər

şairə,

Şair tanımadı

ölçü, sərhəd, dairə.

Dərisi soyulan Nəsimi

haqqın dəlisi.

Ciyəri şişən Sabir

xalqın dəlisi.

Qeysə Məcnun dedilər,

Koroğlunun aşığına

Cunun dedilər.

Mahmuda Kərəm dedilər,

Yəhya bəyə Dilqəm dedilər.

Dəli şair dedilər Səmədə

Vurğun dedilər,

çılğın dedilər,

dalğın dedilər.

Müşfiq Dilbərin dəlisi,

Vurğun Dürrənin dəlisi.

Şair bəzən elə coşur

Bir dünyaya sığa bilmir

bircə zərrənin dəlisi.

Yanır qəlbi, yanır bağrı,

Gedir eşqinə doğru.

Heç bilmir

başının üstündəki

Doğan Günəşdimi,

tökülən doludumu,

yağan qardımı.

Ürəyi vardı, şair oldu,

Ağlı olsaydı

şair olardımı?!

Gedib daş daşıyardı,

divar çəkərdi,

Torpaq becərərdi,

ağac əkərdi.

Günü göy əkiyə

bükülməzdi,

Gördüyünə görə

gözləri tökülməzdi.

Bəbəkləri oyulmazdı,

Diri-diri dərisi

soyulmazdı.

Öz dərdini çəkərdi,

Özgələrin dərdini

içində yaşatmazdı.

Qanan, qanmayan

bostanına daş atmazdı.

Cana doymazdı

hədələrdən,

Tənə yeməzdi

gədələrdən.

Nə yediyi ağı,

nə içdiyi zəhər olardı.

Neçə qəlbində

bu qədər qəm,

Nə gözündə bu qədər

qəhər olardı.

Zorəntəbib şairlər

Yüz də yazsın, yaratsın,

Kimə nə ziyanı,

kimə nə xeyri.

Allahın özü yaradır

vergili şairləri,

ilahi şeiri.

Bir Allahdan başqa

Yoxdu köməyi,

arxası, yardımı,

Ürəyi vardı,

vuruldu şair oldu,

Ağlı olsaydı

bu qədər zülmlər çəkib

şair şair olardımı?

Zəlimxan YAQUB

Ədalət.-2012.-13 iyun.-S.6.