Qəlbimin xırda parçaları

Sənsizliyə salam verdim

Keçmiş günlərimin qırıq pəncərəsindən,

Qan daman barmaqlarım da

Salamladı həsrətdən solan günəşi.

İntihar qoxulu vücudumu

Sürüyürəm yol boyu

Kəsir yalın ayaqlarımı

Kəsək, daş, şüşə.

Bəlkə bu gedişlə qurtulacağam,

Bəlkə də yoxluğa mən dolacağam,

Süzülür qanım dolaşıq yollara

Ağrılar, acılar da qərq olur burda

Yoxluğun varlıqla buluşmasında.

Gəl sənə nağıl danışım

Qaranlıq gecələrdən,

Sənsiz sakit görünən

Dolaşıq döngələrdən,

Gəl sənə nağıl danışım

Sənsizliyin üsyan etdiyi

Sənli günlərdən.

Biz eyni dəftərin

Ayrı-ayrı vərəqləriyik.

Mən həmişə ağ qalıram

Mürəkkəblə bulanmıram.

Sən isə şumlanmış tarla kimisən

Yazılırsan, pozulursan,

Darmadağın olursan.

Arada da lazımsız

Artıq bir vərəq kimi

Cırılırsan, atılırsan

Zibil yeşiyinə.

Bax, görürsən fərqimizi?!

Mən həmişə ağ qalıram.

Hər gecəm eyni, monoton

Rəngsiz, fonsuz fırlanır

Öz oxu ətrafında.

Uzaqlardan isə musiqi dalğaları

Bu günümə yamaqlı calaq

Olmağa çalışır.

İllərdir qırılmış,

Bir küncə atılmış,

Nədənsə susmayan, oxuyan

Bir köhnə qrammofon

Məni narahat edir.

İllərdir yatdığı çarpayısından

Ölü bir ağırlıqla qalxdı.

Qar da qəfildən yağdı saçlarına,

Üşüdü əlləri soyuq təmasdan.

Sürüdü ayaqlarını çox çətinliklə

Tozlu aynasının önünə doğru

Diksindi, titrədi ürəyi,

Sanki yad bir qadın baxdı aynaya.

Gözləri fərqli, üzü qırışlı

Özünə qoca deməyə belə utandı.

Yaddaşında gömdü cavanlığını,

Zəhərlədi ilan kimi keçmişini,

Əbədi və sonsuz bir iz buraxdı,

Aynanın xırdalanmış hər zərrəsində ...

Bu gecə

Yaman uzun olacaq,

Uzanacaq uzandıqca əlləri.

Sarı tüstü qoxan nəfəsi ilə

Yapışacaq ulduzların yamaqlı yaxasından

Amma,

Sabaha çata bilməyəcək...

Payızı gözlərimdə öldürdün

Onun göz yaşları axdı yanaqlarımdan.

Sarı rəngdən bir ton yuxarı,

Qırmızıdan bir ton aşağı,

Bir rəngə boyandı üzüm.

İkimiz də köçəcəyik bu dünyadan

Susaraq aşacağıq o son döngəni,

İkimiz də sabahı dünəndə boğub,

Yaralı ruhumuza vida söyləyib,

Köçəcəyik kimsəsizliyə doğru...

Qısqanmaq və uduzmaq kimi bir qorxum yox mənim,

Aldanmaq və aldatmaq kimi bir suçum da yox,

Ammalar, bəlkələr girdabından qurtulsam əgər

Mavi bir dənizdə qayıq olacam.

Gecənin tənha və yalnız bir küncündə

Bir rəssamın yalnızlığı ruhunu tərk edir,

Dörd divara salınmış

Yarısı qırılmış boz çərçivənin

Mərkəzində

Varlığı da can verir.

əllərimə toxunma bu gün

qoy soyuq və titrək qalsın,

illərin verdiyi isti nəfəsi

bu gecə duymadan yuxuya dalsın.

laylaya bənzər asta ahənglə

kəlmələr danışsın, sussun.

gecənin yorğun gözlərindən

kədərli bir nağıl süzülür

bir-birinə bənzəyən iri qablara

asta-asta dolur və daşır.

içimdə dəli bir kədər var

Ağlada-ağlada güldürür məni,

Çıxardır illərdir qəlbimdə yatan

İtmiş kimliyimdən boylanan Məni.

Payızı gözlərimdə öldürdün

Onun göz yaşları axdı yanaqlarımdan.

Sarı rəngdən bir ton yuxarı,

Qırmızıdan bir ton aşağı,

Bir rəngə boyandı üzüm.

Kədərli musiqilər ruhuma qidadır,

Qarışıq içkilər əhvalıma toxunur,

Rəngli duyğular dar çərçivə içində,

Mənasız misralara bir addım yaxınlaşır.

yuxularımda çox dərin bir quyu qazıb

bir ovuc torpaqda qorxularımı gömdüm,

sonra ürək dolusu bir-bir nəfəs alib

mən daha qorxmuram deyə çığırdım.

vahiməli səsimdən qulaqlarım belə titrədi

ətrafa etiraf dolu narın bir yağış yağdı,

ovuclarımı açdım bu yağışa

topladım, topladım etiraflarımın məhsulunu.

dadlı, duzlu, sevgisiz, ya sevgi dolıu

bilmirən nə alındı bu qarışıq duyğulardan

amma qəlbimə, ruhuma bir sərinlik çökdü.

1. Bu gecə və yeni mən

Bu gecə kədərli seirlərimin

kövrək misralarına

nəvaziş dolu bir sığal çəkdim.

barmaqlarımın uclarından

ta ürəyimə kimi istilik duydum.

Bu gecə bütün ağrı-acılarımla

üz-üzə gəldim

mən hazıram dedim,

açaq tökək ortalığa

yaşanmış o illəri

sonra da bircə -bircə toplayaq

kiçik bir torbaya

ataq ta dənizin ortasına.

Bu gecə göz yaşlarımı

qonaq çağırdım,

tələsik gəldi

töküldü, töküldü

bir gölə döndü,

elə bil pusquda duran əzrayıl

səfərdən döndü.

Bu gecə qəlbimdə yatan

gözləri gözlərimə

gülüşü gülüşümə

həyati həyatıma bənzəyən

o kiçik qızı görüşə çağırdım.

titrək əllərini əlimə verdi

gəzdik dolaşdıq

yaşadığım

yaşamaq istəyib də yaşamadığım

günlərə də səyahət etdik.

Bu gecə evimin hər qarışını

göy qurşağına boyadım.

günəş də çıxdı

qovdu kədəri,

buludu,

yağışı,

saçdı yandırıcı istiliyini

sarı rəngin istiliyini.

sevgi çiçəkləri də bitdi

alelvan, rəngbərəng,

Bu gecə dünyam dəyişdi

bu gecə mən də dəyişdi.

2. Gecə və ümid

İtmişəm, bəlkə də azmışam

Gecənin tənha qaranlığında.

Yolumu göstərən işıq da yoxdur,

addımlarımın səsi gecəyə qarışıb

Nəyin hardan başlayıb

Harda bitdiyini bilmirəm.

Bircə ümidim sönmür

az da olsa zəif işıq saçır yoluma.

Tutqun və tor baxışlarla

soyuq divarlardan keçirəm,

əllərim də üşüyür qizdırmır qəlbimi.

Bircə arada çox xırıltılı bir səs duyuram

Bu səs nəsə yalvarışa bənzəyir,

Anlaşılmaz bir yalvarışa,

bəlkə də bu səs içimdən gəlir

saxlayır yolumdan məni.

getmə deyir!

səsizlik , addımlarımın səsini duymuram

Amma yarıqaranlıq bir filmin

yenicə çəkilən kadrlarını sezirəm.

hər şey qaradı

film də,

yolum da,

addımlarım da ........

(Bircə kadrın kənarları ağdı)

Könül Səid

Ədalət.-2012.-29 mart.- S.7.