Mesaj

onlar, yuxularında

evlərinin pəncərəsini daşlayar,

qonşularına çığırıb

"pərdələri çəkin" deyərlər...

sən onlara baxma,

bu, gün tutulmasıdı, hələ çox çəkəcək.

bircə mən döyəcləyəcəm hər kəsin yerinə

mis qazanları,

dəmir qapaqları.

heç kim bilmir,

günəş hələ çox gizlənəcək hamıdan

axı o, bircə çəkili pərdələrdən incik,

axı o, təkcə bağlı pəncərələrdən küskün...

mən inanmaram, inanmaram dualara,

bircə qaçmağı bilərlər Onun dərgahına,

bunun qulluğuna...

onlar dadını bilməz

bağlı-bağlı pəncərələrdən küsməyin,

örtülü-örtülü pərdələri çəkə bilməməyin...

bəs başına-başına döyməzsənmi,

birisi desə, ay bala,

onu-bunu nahaq qaxınc etdin başına...

sən onlara baxma,

onların nələri yox idi, nələri -

yuxuları,

duaları,

anaları...

onunsa bircə iyirmi doqquz yaşı vardı,

iyirmi doqquz yaşı...

***

bütün sualların cavabı

bir qağayının dimdiyindəymiş, demə,

demə, olanlar kabusmuş,

oyanib "bismillah" deyəcəm,

bir də deyəcəm, məni bağışla,

butun kabuslara bağışla məni.

hər şey birdən oldu,

birdən oldu hər şey:

əvvəl bir burulğan göründü uzaqdan,

lap uzaqdan,

qara, qorxulu,

kabus kimi qorxulu.

sonra gözlərimi qum tutdu,

o tutdu gözlərimi.

yuxularıma süd sızdı o gecə

o gecə bütün kollar

kəklikotu qoxuyan lalələr açdı,

bütün ağaclar balıq qoxuyan gilaslar gətirdi.

bağışla,

o gecə qırmızı yağmurluqdan savayı

əynimə heç nə gəlmədi,

bağışlama məni,

göyqurşağı rəngində yağan balıq yağışından

qaçmağa yer tapammadım.

daha heç nə gözləmirəm,

məni gözləyən bircə sabahlardı,

onlar da gözləri qumla dolu,

açılmaları qorxulu.

gecələr işığı yanılı qalan pəncərələrin

yozumu çox olar, bilirsən...

bilirəm, sən hər şeyi bilirsən.

bağışla, bu yellənən yelləncəyin

bir ipi qırıqmış, demə,

bağışla, bu yelləncək

ağaca etdiyi dualarında yellənir,

ona toxuna bilmərəm.

qorxma, qorxma, ay ömrüm-günüm,

kuzənin çatının əksidir,

ildırım deyil göydə çaxan...

mənsə saymağı öyrənirəm hələ,

hələ də on birdən başlayıram.

dördüncü dəfə iyirmidə saxla məni.

bu dəfə saxla məni

tut əlimdən, gir qoluma, saxla məni.

de ki, evimizə getməliyik,

nolar, dilə tut məni...

sən bilirdin, sən bilirdin

o, hər şeyi bilirmiş,

həmin o qağayı...

günah məndədir,

hər şeyi bilirmiş o qağayı...

***

sən bircə dəfə sormadın

bir dərdin varmıdır? - deyə.

səndən umduqlarım qədər

səndən küsəmmirəm, niyə?!

keçirəm hər yanlışından,

keçirəm səhvindən elə.

sən hər məni "sındıranda"

sənə sığınıram yenə

sən bircə dəfə sormadın,

niyə bu qədər susuram,

varlığından inciyəndə

yoxluğuna üz tuturam.

sən bircə dəfə sormadın

istimi, soyuqmu mənə.

mən acmıyam, susuzmuyam -

yox isti-soyuğu sənə.

"niyə bunları sormadım?.." -

deyə, özünü çox yorma.

sən "dost" adında düşmənsən,

bircə "niyə"sini sorma.

***

o beli at çiynindən,

torpağı belə qazarlar, amma

itəni belə axtarmazlar,

gedən belə qayıtmaz...

bəlkə bir əsər çəkəsən?!

bilmirsən? öyrənərsən! -

böyük, lap böyük...

əvvəl bir çay çəkərsən -

axsa da olar, axmasa da.

sonra bir cam çəkərsən,

hardasa oralarda -

dolu olsa da olar, boş olsa da.

yaxınlıqda bir tut ağacı olsun,

amma qara tut -

barı olsa da olar, olmasa da.

amma altında adam çəkmə:

əllərində bel görsək neylərik,

necə deyərik:

- torpağı belə qazarlar, amma

itəni belə axtarmazlar,

gedən belə qayıtmaz...

daha vaxtdır, qalx yola çıx

indi sənə bircə işarə lazımdı.

- al! bu da yağış

***

Qarabağı erməniyə uduzan sayaq

uduzdun məni

insanlar didərgin düşəndə itirdiklərini

sən məni uduzanda itirdin.

köçkünlər haradan, necə,

nələri qoyub gəldiklərini

unutduqları qədər dəhşətli idi

məni unutmağın.

xatirələr Xocalı şəhidlərinə bənzəyir,

ölüsünün də bircə salamat yeri yoxdur -

başı kəsik,

beyni tökük,

dərisi soyulmuş,

gözləri oyulmuş.

arzular urvatsız qazilər kimi

çıxılmaz vəziyyətdədi -

nə özləri ölə bilir,

nə məni öldürə.

indinin qəhrəmanları

itirilmiş torpaqların adlarını

şadlıq saraylarına qoyduqları kimi

adımı qızına qoydun.

indi mən

yaddaşında dəhşətli kadrlar olan,

heç kimin sevmədiyi

sənədli filməm.

mənimçün hər gün -

şəhid xatirələrin anım gecəsidir,

mənimçün hər yer - Qarabağ,

hər yol - Döyüş küçəsidir.

***

qaçmaq lazımdır:

bax, bu binanın damından

o binaya.

bircə, yolu unutmasam,

bircə, qorxutmasa məni bu qaçış,

bu qurtuluş.

binanın zirzəmisi rütubətli, qaranlıq,

o zirzəmiyə girilməz -

qapısı yox.

divarları qıfılşəkilli,

divarları nəmli, soyuq,

bircə çata bilsəm, bircə qorxmasam

o rütubətdən, o soyuqdan,

məni ayaqyalın qaçırdan o səhərin acığına

ayaqyalın qaçacağam

bu binanın damından

o divarların yanına...

beşə qədər sayınca gözlərinizi yumun,

kimsə arxamca boylanmasın,

kimsə məni çağırmasın,

yoxsa gecikə bilərəm,

yoxsa bir gilas dənəsi çürüyər,

yoxsa bir sünbülqıran üşüyərg

orda - o binanın zirzəmisində,

qifilşəkilli divarların içində...

yolumu kəsməyin,

qolumdan tutmayın,

yıxılmaram, qorxmayın!...

bir! iki! üç!...

***

bozarma taleyin üzünə

bir gün qızar gözləri,

baxmaz heç nəyə,

dönüb qatil olarsan -

özü-özünün qatili.

kəsib-parçalayarsan,

içində nə varsa,

doğrayıb səpələrsən sapsarı sonsuzluğa.

bozarma taleyin üzünə,

səni quzğun eləyər, açar leş süfrəsini,

iylənmiş tikələri ləzzətlə didiklərsən,

leş sökmüş dimdiyini silib lələklərinə,

sonra çıxıb gedərsən leşlərin arasından -

ağzında bir parça ət,

içində bir ömür nifrət.

gözlərini açanda

"yuxuymuş" deyib sevinərsən,

gördüklərini yozmağa macal tapmamış

quzğuna dönərsəng

bozarma taleyin üzünə.

ömrün boyu dua etdiklərin,

sənə lənət oxuyar, sənə qarğışlar tökə

səma qapılarının taybatay açıq vaxtı,

bədənində nə qan varsa çəkilər beyninə,

əllərin, ayaqların bir damla qan diləyib

səcdə edər başına,

sağ əlin, sağ ayağın bozarar soluna,

sağ gözün boz yaş tökər bozarmış sifətinə.

bozarma taleyin üzünə

bir iri qara dəlik açılar göy üzündə,

dənizin üzərində

iri tonqal çatılar üzü dəliyə sarı,

dənizin üzərində.

qırmızı-sarı rəngdə bir pilləkən

uzanar alovun dillərində

qara dəliyə sarı

qara dəlikdən çıxıb bir sürü əl çağırar səni

dəliyə sarı.

ayağın yana-yana

qaça-qaça qalxarsan alovlu pillələri,

yana-yana can atarsan o qara yüksəkliyə,

qaranlıq ucalığa,

"bax, az qalıb", - deyərsən,

"daha çatdım" - deyərsən,

suluqlamış ayağın dəyəndə son pilləyə

başına daşlar yağar,

üz-gözünü qalxdığın alovlu pillələri

qırmızı-sarı dilləri yalarg

və bir gecə yuxuna gələr

qatili olduğun Bir Dünya Sən,

alarlar dövrəyə,

məhbusa çevirərlər səni öz içlərində,

sonra nəsə deyərlər dönə-dönə

və sən hər səhər Əzandan sonra,

bir səs eşidərsən:

bozarma taleyin üzünə!

Feyziyyə Hacıyeva

Ədalət.-2012.-8 noyabr.-S.7.