Nədənsə ilk eşqi unutmur insan

SƏNİ AXTARIRAM

Gözümdən getməyir camalın sənin,

Köçüb qonşuluqdan hayana getdin?

Kəpəzmi, Qoşqarmı oldu məskənin

Yoxsa onlardan da o yana getdin?

Qoynunda dəfinə tapdığın zaman

Ucaltdı dağ boyda hansı dağ səni?

Nərgiz rəng aldımı yanaqlarından

Öpəndə nərgizli bir yaylaq səni?

Görəsən, bu soraq düşdümü elə:

"Yamanca şöhrətli mühəndisdir o!"

Eşqin hansı qəlbi gətirdi dilə?

Kim dedi ilqara, əhdə düzdür o?

Gözümdən getməyir camalın sənin,

Köçüb qonşuluqdan hayana getdin?

Kəpəzmi, Qoşqarmı oldu məskənin

Yoxsa onlardan da o yana getdin?

Səni axtarıram o gündən bəri,

Axı açmamışdım sənə könlümü.

Yaz gəldi, açıldı bahar gülləri,

Mənsə açmamışam yenə könlümü.

Bəzən tüfəng alıb çıxsam da düzə,

Ceyran oylağından aralı gəzdim.

Ovçu ov axtarar, ovçu ov gəzər,

Mən məni ovlayan maralı gəzdim.

Bəzən ac qayıtdım evə də, amma

Bir tikə çörəyi yeyə bilmədim.

Bütün sirlərimi bilən anama,

Məhəbbət sirrimi deyə bilmədim...

Bəli, axtarıram səni o gündən,

Könlüm istəyəni görə bilmirəm.

Qəlbimi özünlə aparmısan sən,

Mən onu heç kəsə verə bilmirəm...

1957

QONŞU GƏLİNİ

Qarşı pəncərənin önündə bəzən

Durub sevgilini gözləyəndə sən,

Alır qucağına xəyallar məni,

Rahat buraxmayır suallar məni.

İnsan da bu qədər cüt yaranarmış

Həyatın nə incə sirləri varmış!

Baxıram, elə bil üzü üzündür,

Baxışı baxışın, gözü gözündür...

Bəlkə görməmisən həmin qızı sən,

Nə ola görəsən toyumuzu sən!

Hörmətlə sıxaram onda əlini,

Ay qonşu gəlini, qonşu gəlini..

Həyatın nə incə sirləri varmış,

İnsan da bu qədər cüt yaranarmış...

Lakin qısqanclığın üzü yamandır,

Sevgilim küsməsin məndən, amandır...

Mən sənə baxmıram gözəlsən,- deyə,

Demirsən, bəs niyə baxıram, niyə?

Ay qonşu gəlini, mən utanıram

Deyəm sənə: - Baxıb onu anıram.

1955.

AYRILIQ

De niyə dalğınsan, dərdin var kimi,

Alıb qucağına fikirlər səni?

Ötən tələbəlik illərinəmi

Şirin xatirələr çəkirlər səni?

Sevdiyin o qızmı düşür yadına?

Nədənsə ilk eşqi unutmur insan.

Utancaq bir səslə bəlkə də ona

Könül açdığını xatırlayırsan?

Söylə, ayrılığı duyurmu ürək?

Axı biz ayrılmaz sirdaşlar idik.

(Bir məslək yolunda birləşdirərək,

Sən bizi dost etdin, ey tələbəlik!)

Dostum, institutun pillələrində

Mənim də, mənim də izlərim vardır.

Gəzdiyin bu zalın lövhələrində

Hələ silinməmiş sözlərim vardır.

Bəzən mürgüləmiş gecənin özü,

Mən sirdaş olmuşam öz xəyalıma.

Ələyib seçmişəm neçə min sözü,

Cavab tapmaq üçün bir sualıma.

Hərdən düşündükcə çatılır qaşım,

Təhsil illərinin başqadır dadı.

Bu illər ərzində, ey qəlb yoldaşım,

Bizim bir sözümüz ayrı olmadı.

(Bəxtiyar olaram öz istedadım

O gündən bir lövhə yarada bilsə.

Toz-duman içində qoy itsin adım,

İlhamım bir şerə qadir deyilsə.)

Böldük duyğumuzu, şadlığı, qəmi,

Bir oldu fikrimiz, əməllərimiz.

Bu gün, məslək dostu, könül həmdəmi,

Artıq vidalaşır dost əllərimiz.

Duyub ayrılığı çırpınır ürək,

Axı biz ayrılmaz sirdaşlar idik.

(Bir məslək yolunda birləşdirərək

Sən bizi dost etdin, ey tələbəlik!)

Dostum, düşünmə ki, ayrılırıq biz,

Doğrudur, gün gəlib ötüşəcəkdir.

Bir məna daşıyan saf əməlimiz

Həyat məktəbində görüşəcəkdir.

1954.

BİR SƏNİN EŞQİNLƏ...

Yenə varaqlandı könül kitabım