Bu yaz duyğularım tumurcuqlamır

Mənim Səməngül anam

Ömrün ahu-zarında,

Xoş gün intizarında,

Zamanın axarında

Getdi mənim gül anam,

Mənim Səməngül anam.

Yatmazdı sübhə kimi,

İncitsəydi hər kimi,

Torpaq altda zər kimi

İtdi mənim gül anam,

Mənim Səməngül anam.

Dağlarin ətəyində,

Gülündə-çiçəyində,

Ellərin ürəyində

Bitdi mənim gül anam,

Mənim Səməngül anam.

Səma bulud, yer duman

Səma bulud, yer duman,

Adam göz aça bilmir,

Təyyarələr bir yana,

Quşlar da uça bilmir.

Səma bulud, yer duman,

Çəkilmə geri, könül,

Pisin özü görünür,

Yaxşının yeri, könül.

Səma bulud, yer duman,

Artır qəmim-qübarım,

Göydə Günəş ağarır,

Yerdə mənim saçlarım.

Söz qurduyam

Görən, yağı nə düşündü,

Talan etdikcə yurdumu:

Əcdadı boz qurd olanın

Övladı ipəkqurdumu?!

Yox, yox, meşəmdən-çölümdən,

Dərəmdən-dağımdan getməz,

Boz qurdun əksi gözümdən,

Səsi qulağımdan getməz.

Ulasam, düşünmə, dostum,

Bu çöllərin boz qurduyam,

Mən boz qurdun şərəfinə

Dastan qoşan söz qurduyam.

Quruya-quruya

Bu dəryalar hara belə

Gedir quruya-quruya,

Nə səpsək qara torpağa,

Bitir quruya-quruya.

Günəşin gözü bərəlir,

Qum qaçır tozdan irəli,

Buludlar göydə seyrəlir,

İtir quruya-quruya.

Ləçəyində min bir çalar

O güldən indi harda var,

Yaşıl xalını səhralar

Didir quruya-quruya.

Qalxır dünyanın acları,

Aşırdır təxti-tacları,

Qarğıyır soyuq sacları

Fətir quruya-quruya.

İlham vermişdi yaradan,

Yazırdıq ağdan-qaradan,

Çıxardır bəndi sıradan

Sətir quruya-quruya.

Düşməyir əksi misraya,

Bükür boynunu dağ-qaya,

Şair təbim son damlaya

Yetir quruya-quruya.

Küsür Mirdamət sözümdən,

Çıxır çölümdən-düzümdən,

Dönüb ilğıma gözümdən

İtir quruya-quruya.

Məzar daşına yazı

İnsan olub dünyaya

Gəldim yaşamaq üçün,

Bu yerləri münasib

Bildim yaşamaq üçün.

Dost araya-araya,

Qəlbim döndü saraya,

Ömrü ağa-qaraya

Böldüm yaşamaq üçün.

İsitmədi közünə,

Saldı çölün düzünə,

Əcəlin də üzünə

Güldüm yaşamaq üçün.

Yıxılsam da atımdan,

Bezmədim həyatımdan,

Yamanları yadımdan

Sildim yaşamaq üçün.

Qəmlərə sinə gərdim,

Axır gülümü dərdim,

Yaşasaydım, ölərdim,

Öldüm yaşamaq üçün.

Könül yatır, bəxt oyanır

Qanadlarım olmasa da,

Seyrəngahım göydü mənim.

Haqqın hökmüylə yazmışam,

Yoxsa ağzım nəydi mənim.

Məftunam gül nəfəsə də,

Bəm sədaya, zil səsə də,

Qələmim ləng işləsə də,

Fikirlərim yeydi mənim.

Tükənməzdi sözüm-sovum,

İstəyirdim ceyran qovum,

Birdən yoxa çıxdı ovum,

Oxum daşa dəydi mənim.

Haqq oğluyam, haqqa yaram,

Hahaq ilə yoxdu aram,

Böyük-kiçik tanımaram,

Hikkəm ayrı şeydi mənim.

Ömür gedir, gün dayanır,

Könül yatır, bəxt oyanır,

Əlli ildir canım yanır,

Ətim hələ çiydi mənim.

Şəkillər əksidir şəxsiyyətimin

Dayan, şəkilçəkən, çəkmə şəklimi,

Oyatma könlümün qəm-qübarını,

Mən belə işıqda pis görünürəm,

Söndür obyektivin lampalarını.

Gələn getməlidir, qalmağa yer yox,

Arzular gül kimi açılıb-solsun,

Allah elçisinin şəkli varmı heç,

Allah bəndəsinin şəkli də olsun.

Yaranan torpağa gömülməlidir,

Olum həqiqətsə, ölüm də haqdır,

Mənə elə gəlir, şəkil çəkdirmək

Kağız üzərində dəfn olunmaqdır.

Hara dönürəmsə-qırmızı işıq,

Gərək hədəflərə tək sinə gərəm,

Həyatda yaşanan ömür budursa,

Şəkildə görünən günü neylərəm.

Yanıram, ey tarzən, mizrabı götür,

Dərdinin üstünü aç sarı simin,

Gözümün içinə baxanlar görsün -

Şəkillər əksidir şəxsiyyətimin.

Bir bax, şəkilçəkən, leysanlar yağır,

Ömrüm dəryaların ləpədöyəni,

Çox buza dönmüşəm yer üzərində,

Kağız üzərində dondurma məni.

Tikanlar başına alıb hər yanı,

Sən də bir gül-çiçək əksən, yaxşıdır,

Millətin şəklini çəkdiyin bəsdir,

Millətin dərdini çəksən, yaxşıdır.

Bu yaz duyğularım tumurcuqlamır

Mayda belə soyuq gəlirmi yada,

Yaz yaza bənzəmir, elə bil qışdı,

Məni çox yağışlar yaxalasa da,

Belə islandığım heç olmamışdı.

Dolaşmaq istədim çölü-çəməni,

Damlalar az qaldı dərimi didə,

Elə üşütdü ki, bu yağış məni,

Qızına bilmədim şimşəyinə də

Ağaclar dayanmış səssiz-səmirsiz,

Sanki yarpaqlardan göz yaşı axır,

Bu soyuq yağışa mat qalmışıq biz:

Mən gülə baxıram, gül mənə baxır.

Səmadan qəlbimə nisgillər damır,

Daha pıçıltılar qopmur dilimdən,

Bu yaz duyğularım tumurcuqlamır,

Deyəsən, kökümdən qurumuşam mən.

Yaşamaqdan qorxuram

Dünənini unudan

Sabahsız da yaşayır,

Allah quran dünyada

Allahsız da yaşayır.

Əli qoynunda qalıb,

Olarmı şən, əkinçi,

Savab əkib yerinə

Günah biçən əkinçi.

Ya qorumaq istəmir,

Ya da qoruya bilmir,

Tanrı Tanrıdır, amma

Bəzən yaxşını pisdən

O da qoruya bilmir.

Hər kəs layiq olduğu

Bir məqama yetəcək,

Bu dünyada əkilən

O dünyada bitəcək.

Son qoymağa nə var ki,

Başlamaqdan qorxuram,

Mən ölməkdən qorxmuram,

Yaşamaqdan qorxuram.

Qəlbdə sözdən sərgi var

Söz də ağac kimidir,

Budağı var, kökü var,

Hər dodaqda boy atmaz,

Zəhmət çəksən o ki var.

Demə yalan mətindir,

Meydan həqiqətindir,

Aşıb keçmək çətindir,

Harda haqdan hörgü var.

Gedək sözü dərməyə,

Vərəqlərə sərməyə,

Oğul istər görməyə,

Qəlbdə sözdən sərgi var.

Günlərini zar eylər,

Məclisini dar eylər,

Eldə səni xar eylər.

Sözün yaman görkü var.

Məramını et bəyan,

Olsun hamıya əyan,

Məna yükü olmayan,

Sözün tənə yükü var.

Mirdamət ƏZİZ

Ədalət.-2014.-20 iyun.-S.7.