KÖNÜL, PASI YU ÇÖLLƏRDƏ

Mənim qəlbim yenə şan-şan

Olub, qaldım yana-yana.

Dərdi, qəmi ürəyimə

Salıb, qaldım yana-yana.

Könül, pası yu çöllərdə,

Od çöllərdə, su çöllərdə.

Yetim kimi bu çöllərdə

Dolub qaldım yana-yana.

Cahil oldum, zaman söydü,

Aşiq oldum, Allah öydü.

Yüz yol şaxta vurdu, döydü,

Solub qaldım yana-yana.

Təbriz həsrət nazlı yara,

Ələm bir an vermir ara.

Dərin-dərin dəryalara,

Dalıb qaldım yana-yana.

DUYĞULARDAN

DUMAN QALXIR

Duyğulardan duman qalxır,

Xəyallarım sisə düşüb.

Keşməkeşli dünyamızda,

Ömür yolum kəsə düşüb.

Qəlb boylanır otağından,

Xəyal dönmür yaylağından.

Bu gün ələm dodağından,

Ruhuma bir busə düşüb.

Qəmlənəndə gülə bildim,

Nəfsi ruha kölə bildim.

Haqq: gəl, - dedi, elə bildim,

Qulaqlarım səsə düşüb.

Hey vursa da sağdan-soldan,

Saparammı doğru yoldan.

Güc alıram bu məlaldan,

Təbriz qəmlə bəhsə düşüb.

YORULASI HALDA DÖYƏM

Sorma mənim əhvalımı,

Sorulası halda döyəm.

Xəyallarım boz-bulannıq,

Durulası halda döyəm.

Damarlarda coşur qanım,

Ələm-qəmdir mehribanım.

Alışıqdır dərdə canım,

Qırılası halda döyəm.

Qəlbim yaslı, nə lazım ləl,

Xainlərə açmaram əl.

Üstəlik sən də vurma gəl,

Vurulası halda döyəm.

Gəl, ey nigar, çox yanmışam,

Düz fikiri düz qanmışam.

Döyüş üçün yaranmışam,

Yorulası halda döyəm.

BİR DƏ DOĞACAQMI

ANALAR MƏNİ

Sığındım qoynuna, ana təbiət,

Sənintək doğması sanalar məni.

Ahutək çöllərdə gəzirəm, fəqət,

Hürkərmi görsələr sonalar məni.

Ruhum salamatda, hissim sağdadı,

Xəyalım hər zaman ötən çağdadı.

Gözüm meşələrdə, könlüm dağdadı,

Qəlbimtək dinləyib qanalar məni.

Bəllidir keçmişim, bəllidir indim,

Səbrimlə nəfsimi qanırdım, yendim.

"Ley"li meşələrdə çobana döndüm,

Yaman təntidibdir danalar məni.

Təbriz bir bülbüldür, müştaqı gülün,

Dönərsəm, kor eylər ocağın, külün.

Doğma elim-obam, qədrimi bilin,

Şair balanızın qədrini bilin,

Bir də doğacaqmı analar məni!

SÖZLƏRİMİN ŞAHIYAM MƏN

Ölümün önündən qaçmam,

Bir Allah pənahıyam mən.

Söz verəndə sözdən qaçmam,

Sözlərimin şahıyam mən.

Zirvə sevər duman-sisi,

Nəyə lazım umu-küsü.

Mərifətin keşikçisi,

Arın qibləgahıyam mən.

Qəmdi qəlbi didən-deşən,

Sarıl, topaq üstə döşən.

Yağılara əsir düşən,

O dağların ahıyam mən.

Qopsa da gur qasırğalar,

İgid eldən yetim qalar.

Çoxdur məndə müəmmalar,

Çox sirlər izahıyam mən.

Təbriz hər an qəlbi yuyar,

Mövladan güc alar, duyar.

Mənə qıyan xalqa qıyar,

Millətimin ruhuyam mən.

YOL GEDİRƏM

HAQQA DOĞRU

Yol gedirəm haqqa doğru xeyli vaxt,

Ağrı mənim, əzab mənim, nazım yox.

Bezdirsə də bəd sifətlər, bəd üzlər,

Bu yollarda dayanmağa lüzum yox.

Haram yeyib yağlanmadım, şişmədim,

Yad qazanda qaynamadım, bişmədim.

Çətinliyə sinə gərdim, düşmədim,

Dözə-dözə çoxdan oldum, azım yox.

Çox arzular tüstülənir içimdə,

Nəfs kiçilir, üstələnir içimdə.

Neçə nəğmə bəstələnir içimdə,

Ruhum, qəlbim haqq aşığı, sazım yox.

Təbriz deyib, fəxr eləsin ailəm,

Öz yolumda uğurlara nailəm.

Tanrı verən hər tikəyə qailəm,

Necə deyim çörəyim yox, ruzim yox.

MƏLƏKLƏR HAL

TUTAR BİZDƏN

Dostlar özünü yormasın,

Əyri yollara varmasın,

Bəndələr heç də sormasın,

Mələklər hal tutar bizdən.

Haqqa koşan kini atar,

Arzusuna erkən çatar.

Qoynumuzda cövhər yatar,

Qəvvaslar ləl tutar bizdən.

Biz solmayan gül-çiçəklər,

Təbriztək qəlbi göyçəklər.

Qoxlasa da kəpənəklər,

Arılar bal tutar bizdən.

MƏNİM ŞAHIM

MƏHƏBƏTDİR

Mən həyatı qavrayannan,

Aman mənlə, ah mənlədi.

Mənim şahım məhəbbətdi,

Harda olsam şah mənlədi.

Biz ölüyük, zaman diri,

Təkrar dirilənin biri.

Bu dünyanın çoxdu sirri,

Çox məna, izah məndədi.

Ulduzlara baxır izim,

Kaş gülə bəxtimiz bizim.

Heç darıxma, ey əzizim,

Tək döyəm, Allah mənlədi.

Təbriz İMAN

Ədalət.- 2015.- 4 iyul.- S. 14.