Əliağa Kürçaylı

Bakı

Uzaq elli əziz dostum soruşdu

-Sizin Bakı söylə, necə şəhərdir?

Dedim: -Qardaş, mənim doğma şəhərim

Yazılmamış, oxunmamış əsərdir.

Çiçək desən- könül açan çiçəyi,

Külək desən- ev uçuran küləyi,

Qasırğada ağ dalğalar ləçəyi,

Sakit gündə gözü mavi Xəzərdir.

Nəğməsidir zavodların fit səsi,

Suya düşüb buruqların kölgəsi.

Ətirlidir bağlarının meyvəsi,

Ağ şanısı elə bil ki, şəkərdir.

Dost görəndə tükənməyir hörməti,

Düşmən görsə, dərya olur nifrəti,

Bir qədər də dəlisovdur adəti,

Əziz dostum, Bakı belə şəhərdir.

Yadına düşürəmmi?

Qaldı arxada artıq ömrün xoşbəxt illəri,

İndi mənim əlimə dəyməz sənin əllərin.

Söylə hərdən əsəndə soyuq payız yelləri,

Dağılanda üzünə o pərişan tellərin,

Deyirsənmi olaydıq eşqin gənclik yazında?

Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında

Səninlə bir anlığa gəlıb görüşürəmmi?

Yadına düşürəmmi?

Səadət fürsətini qaçırtdıq sən də, mən də,

Onu köhlən at kimi salmalıydıq kəməndə,

Hərdən sevda yolunu azıb dumanda, çəndə,

Sənə ümid verəcək bir işıq görməyəndə

Bələdçi olurammı cığırlar arasında?

Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında

Səninlə bir anlığa gəlıb görüşürəmmi?

Yadına düşürəmmi?

Gəl indi xatırlayaq bütün olanları biz,

Özümüz yazmalıykən hökmü biz, qərarı biz,

Taleyin əllərinə verdik ixtiyarı biz,

Günah kimdədir görən? Mən bilmirəm! Barı biz

Bir nişanə qoymadıq xatirə dünyasında.

Heç olmasa xəyalın dumanlı aynasında

Səninlə bir anlığa gəlib görüşürəmmi?

Yadına düşürəmmi?

Əbədiyyət

Mən sənin nəğmənin əks-sədası,

Könlünün tükənməz arzularıyam.

Qışında - bir ilıq payız havası,

Yayında - bir sərin quzey qarıyam.

Gecə zülmətində, qaranlığında

Qəfildən parlayan qəmərinəm mən.

Kədərli çağında, qəmli çağında

Dərdini dağıdan xəbərinəm mən.

Səadətli keçən illərinəm mən,

Mənsiz itirirsən bu səadəti.

Günəşə uzanan əllərinəm mən

Məndədir qəlbinin od hərarəti.

Mən sənin yaşanmış dəqiqələrin,

Hələ yaşanacaq ayın, ilinəm.

Mən sənin məhəbbət adlı əsərin,

Sevgi xallarıyla ötən dilinəm.

Mən sənin....

Təsviri mümkünmü məgər?

Hər şeyi söyləmək çətindir, çətin.

Axı necə deyim... Dağlar, dərələr

Kiçik zərrəsidir əbədiyyətin.

Qüssəli çağlarında...

Qüssəli çağlarında

Sənin dodaqlarında

Təbəssüm görünübsə,

Gülüşə bürünübsə

Kədərlərin bir anda-

Bu uğurlu zamanda

Demək hələ mən varam!

Ümid dumanda, çəndə

Səni atıb gedəndə,

Qəlbinə şölə kimi,

Kiçik bir gilə kimi

Təzə ümid dolubsa,

Belə günün olubsa,

Demək hələ mən varam!

Qış şaxtadan qılıncı,

Çiynində ağ yapıncı

Əlini kəsən zaman,

Sərt yellər əsən zaman

Bir çiçək görmüsənsə,

Əyilib dərmisənsə,

Demək hələ mən varam!

Baharınam xəzanda,

Bələdçinəm azanda.

İşığınam zülmətdə,

Həyatınam qürbətdə,

Sənin çətin anında

Mən hazıram yanında,

Demək hələ mən varam!

Xərclədim gəncliyi...

Xərclədim gəncliyi qara pul kimi

Yerini bilmədən, əsirgəmədən.

Vardan-yoxdan çıxan bir yoxsul kimi

Oxu axtarıram, axtarıram mən.

Kefdəmi, nəşələr qucağındamı

Getdi o illərim, getdi gəncliyim?

Gözəl xanımların dodağındamı

Soyuq öpüş kimi itdi gəncliyim?!

Bir ovuc günəş

İlk dəfə anamdan eşitdim bunu:

Bir ovuc günəşin nə olduğunu.

Naqafil səsdən, bir gurultudan

Bizi bürüyərdi qorxu, həyəcan.

Faşist təyyarəsi gəlir sanardıq,

Torpaq qazmalarda daldalanardıq.

Elə ki qaranlıq qazmaya girdik,

Anam söylənirdi, gileylənirdi:

"Bir ovuc günəş də qəhətdi bizə,

Qaranlıq yazılıb taleyimizə..."

O gündən bir ovuc günəş sözünü,

Bir ovuc günəşin, nurun özünü

Gəzdirdim qəlbimdə öz qanım kimi.

Nəmli daxmaların dərmanı kimi.

Bildim o həyatdır, güldür. çiçəkdir.

Hamıya hər yerdə günəş gərəkdir.

Gərəkdir barmaqlıq arxasında da,

Laləli düzlərin yaxasında da.

Ya bir ovuc olsun, ya da bir qətrə -

O gərək nurunu salsın hər yerə.

Al günəş parlayır indi elimdə,

Bütöv bir günəş var mənim əlimdə.

Lakin gizləyərək öz həsrətini,

Bir ovuc günəşin hərarətini

Gözləyən xalqlar var, qəbilələr var.

Günəşsiz açılan neçə səhər var.

Günəşsiz günləri açıram bu gün,

Anamın sözləri keçir qəlbimdən.

Bir ovuc günəşi gətirmək üçün

Bir ömür piyada yol gedirəm mən.

İzlər

Dünən qarın üstündə mən

Gördüm ayaq izlərimi;

Bəs o izlər itdi nədən

Bu gün günəş doğan kimi?

Üzərində qarlı yerin

İz salmaq çox asan olur.

Asan düşən o izlərin

Ömrü, ey dost, bir an olur!

Çətin olsa belə, çalış -

İzin düşsün daş üstünə;

Min odlu yay, min qarlı qış

Poza bilməz onu yenə!

İstərəm

Mən sənin eşqinin asimanında

Aya, ulduzlara çatmaq istərəm.

Min-min səadəti boyunbağıtək

Mən sənin boynuna atmaq istərəm.

Bir sən, bir mən olum, bir uçuq kaha -

Heç nə istəmirəm taledən daha.

Bütün kədərini alıb çox baha,

Sevinci havayı satmaq istərəm.

Yaşayım yüz il də, milyon da, min də -

Həyatım bitəcək;

Həmin o gündə

Sənin gözlərinin dərinliyində

Boğulmaq istərəm, batmaq istərəm.

Yadıma sən düşürsən

Hər çiçəyin öz ətri,

hər gülün öz rəngi var,

Hər qəlbin öz istəyi,

öz sözü, ahəngi var.

Hər insan öz ömrünə

dost seçir, həmdəm seçir.

Mənimsə ürəyimdən

qəmli bir nisgil keçir,

Yadıma sən düşürsən.

Göydə bulud dolaşır

axşam düşür, yel əsir,

Heç bilmirəm nədəndir

könlüm belə tələsir.

Yollarına baxıram,

nə gələn var, nə gedən.

Qəlbimdəki intizar

nədir, düşünürəm mən.

Yadıma sən düşürsən.

Təklik üz verir mənə,

çıxıram otağımdan,

Sevgililər küçədə

deyib-gülür mehriban...

Onları belə xoşbəxt

belə məsud görəndə

Duyğular dalğa kimi

çırpınır bu sinəmdə,

Yadıma sən düşürsən.

Sevirəm səni

Qaldırdım dəstəyi,

Yığdım nömrəni.

Gözüm baxmasa da o gözlərinə

İkicə söz dedim:

- Sevirəm səni!

Dəstəyi yenə də qoydum yerinə.

Telefon zəng çaldı,

Çağırdı məni,

Qəribə vurğuyla döyündü ürək.

İkicə söz dedin:

- Sevirəm səni!

İkicə söz deyib asıldı dəstək.

Yüz il də çatmayım vüsalına mən.

Yüz il də əlinə dəyməsin əlim, -

Bu iki kəlməni sənin dilindən

Eşitdim,

Sonrasa...

Qoy gəlsin ölüm!

Culyetta

Səni mənim qədər kimsə anlamaz,

Kimsə duya bilməz səni mənimtək.

Sən ölmək istədin dünyada bir az,

Beş saat...

Bir saat...

Bir qədər ölmək!

Sonra yenə qalxıb soyuq məzardan

Duymaq məhəbbətin şirin dadını.

Sənə söyləyərdi hamı o zaman

Cavan Romeonun gözəl qadını.

Vəssalam.

Yaxşıdır bəlkə bu ölüm -

Yenə dirilirsən, ömr eləyirsən.

Sevgidə Culyetta,

A mənim gülüm,

Belə bir oyunu istəmirəm mən.

Əgər baş tutsaydı bu oyun, düzü,

Min ləkə gələrdi saf məhəbbətə.

Nə sən, nə devdiyin Romeo özü

Qovuşa bilməzdi əbədiyyətə.

Uşaq oyuncağı deyil məhəbbət,

Onun əzabı da, nəşəsi də var.

O, həqiqət sevir, yalnız həqiqət -

Həqiqi bir həyat!

Həqiqi məzar!

ədalət.-2015.-23 may.-S.14.