«ƏLLƏRİNDƏKİ GÖYÜZÜ»

Qalib Şəfayətin kitabı barəsində bir neçə söz

Bəri başdan deyim ki, barəsində söhbət açdığım müəllifi mənimlə dəyərli şairimiz Musa Ələkbərli tanış etdi. Günlərin birində Musa müəllim mənə bir ismarıc göndərdi:

- Qağa, bir istedadlı cavan oğlan göndərirəm yanına. Özü də müharibə görmüş oğlandı, şeirləri də xoşuma gəlir. Sən də bax, yəqin xoşuna gələcək…

Bəli, belə başladı tanışlığımız. Öyrəndim ki, dağlar qoynunda, Gədəbəydə doğulan Qalib həkim-kardeoloqdur. Özü də cəbhə bölgəsində, yəni Füzulidə hərbi həkim kimi xidmət göstərir. Əsgərlərimizin, bütövlükdə səngərdə olan insanlarımızın ürəyinin qayğısına qalır. Onun bu addımı sözün yaxşı mənasında ürəyimi oxşadı. Üstəlik bu cavan oğlanın səmimiyyəti mənə çox doğma gəldi. Bax beləcə başladı tanışlığımız. Elə iş otağımdaca onunla poeziyadan daha çox ordudan, səngərdən danışdıq. Və Qalibin peşəsini mükəmməl bilməsi, üstəlik bu peşəyə bağlılığı mənim yaralı yerim olduğu üçün suallarım bitib-tükənmirdi.

Oxudum Qalibin şeirlərini və Musa müəllimin fikirlər ilə yüzdə-yüz razılaşdım. Duydum, hiss etdim ki, bu cavan oğlan ürək həkimi olduğu üçün elə misraları da ürəyində dünyaya gətirir, ürəyində böyüdür, sonra kağıza köçürür. Ona görə də misralar həm səmimidi, həm də diridi. Zənnimcə, səmimi və diri misralar istənilən qapını öz əli ilə aça bilir…

İllər ötdü, bizim dostluğumuzun bir qazancı da Qalib Şəfayətin imzasını izləməyim, onun uğurlarına sevinməyim oldu. Elə bu günlərdə şair-həkim dostum mənə özünün «Alatoran» nəşriyyatında işıq üzü görmüş kitabını avtoqrafla bağışladı. Və mən kitabı açanda bilmirəm təsadüfdənmi, yoxsa zərurətdənmi ilk qarşılaşdığım şeir bir növ xatirə kimi gəldi mənə. Yəni əlimdən tutub həmin o ilk görüşümüz olan günə qaytardı məni…

Ömrümü

banka qoydum,

əmanət

kimi.

dar gündə

çıxararsan,

gərəyin olar.

sonra

acı-acı

xatırlarsan

Məni.

Və…

Nəsə deyinərsən,

Özün üçün.

Bəli, əslində bizim və bütövlükdə hər bir insanın ömrü yaddaş bankındadı. O bankı açanda hər şey xatırlanır, vərəqlənir. Bax, Qalib Şəfayət də ürəyindəkinə elə bunu xatırladıb və üstəlik də deyib ki,

İtirdim qəlbimi oyuncaq kimi,

Bir yoldan ötəni, tapanı olar.

Bir gün tapıb əzizləyib, oynadan –

Bir gün bəyənməyib, atanı olar.

Hə, doğrudan da sevgi elə bir şeydir ki, o, həm ürəyi, həm də insanın özünü bəzən göz önündəcə itirir. Və onda hiss edirsən ki, Qalib demiş, «içinə soyuq dolur».

Mən Qalibin şeirlər kitabında uğurlu fikirlərə, fərqli təqdimatlara rast gəldikcə onun poetik qələbəsinə sevindim və istər-istəməz içimdən bir işıq axıb keçdi. O işığı mən həm də Musa Ələkbərliyə ünvanladım. Çünki Musa müəllim Qalib Şəfayətin poeziya yolundakı addımlarının xeyir-duaçısı, xeyirxahı kimi yadımda qalıbdı. Hər halda bu mənim bir söz adamı kimi qəlbimdən keçənlərdi. Düşünürəm ki, Qalib Şəfayət kitabında işarə vurduğu «redaktə et ürəyimi» fikri yazdığım fikirlərə aid deyil. Amma ürəyi redaktə etməyin özü isə sevən üçün, sevilən üçün, sevgini günəşə çevirən üçün yaxşı tapıntıdı.

Mən qələm dostumun sizə təqdim etdiyim kitabı barəsində bu fikirləri də deməyi özümə borc bilirəm. Belə ki, Qalib Şəfayətin kitabı həm tərtibat baxımından, həm də şeirlərin özünün səhifələrdə düzümü baxımından da çox səliqəlidi. Kitabı əlinə götürəndə sənə elə gəlir ki, çox zəif, duyğusal bir təmas yaşayırsan. Bəlkə də bu şairin həm də həkim olmasından irəli gəlir – özü də ürək həkimi!

Çöl yaman soyuqdu, gülüm,

Yatır məni ürəyində.

Sən ümman ol, mən bir qayıq,

Batır məni ürəyində.

Dərdə yara düşən kimi,

Qəlbə qara düşən kimi,

Bir az dara düşən kimi,

Götür məni ürəyində…..

Hə, bu şeirlə Qalib Şəfayətin «Əllərindəki göyüzü» kitabı haqqında fikirlərimi tamamlayıram. Özü də bilərəkdən bu şeiri seçdim və bu qoşmanın yalnız bir hissəsini sizə təqdim etdim. İstədim ki, ürək həkiminin ürəyə necə bələd olduğunu siz də biləsiniz və ürəyiniz istəsə bu kitabı tapıb elə bu qoşmanın son bəndinə kimi oxuyasanız və sizə üz tutduğuma görə məni qınamayasınız.

Əbülfət MƏDƏTOĞLU

Ədalət.-2016.-19 fevral.-S.3.