Aybəniz Əliyar

MƏNİ

Allah, elə-belə alma bu canı,

Bir soyuq baxışa tuş eylə məni.

Qara gecələri sevən gözəlin,

Gözündə bir damla yaş eylə məni.

Elə ağrı ver ki, bilməsin heç kim,

Əqlimi məhkum et, ruhumu küskün.

Əvvəl göyümü qur; buludlu, çiskin,

Sonra bir havalı quş eylə məni.

Gözüm qəm aynası, duman, çən axar,

Gah yerli, gah yersiz şimşəklər çaxar.

Ürəyimi çıxar, qəlbimi çıxar,

Beləcə bir qara daş eylə məni.

***

Unudulmuş qadındır dəniz,

orda batanların cəzası olmaz...

Saçlarını

qürublarda darar,

Ətirlənməz sabahların sevgisində...

Gözlərinin aynasında

qaralar axşamların xəyalı...

Çəkməz nəfsini

yeni sevdalar...

Unudulmuş qadındır dəniz...

Göylərə tutqunluğu qədər

dumduru, şəffaf...

Fırtınalar kimi coşqun,

Batırdığı gəmilər kimi hüznlü...

***

Bir ağ kağıza yazacam adını,

atacağam pəncərəmdən üzüaşağı...

Ucacaq payız yarpağı kimi,

bir gözəlin islanmış çətirinə yapışacaq.

Rüzgar götürüb ordan oynadacaq havada,

sərçələr dimdikləyəcək səkilərdə...

Yavaş-yavaş qaralacaq hava,

Düşəcək gecə,

Üşüyəcəksən mənsiz...

Darıxacaqsan...

Çıxıb ordan

elə bir quş dimdiyində,

bir dəli rüzgarla

döyəcəksən pəncərəmi yenidən...

Pıçıldayacağam adını sənsizliyə,

elə həmin məhəbbətlə...

***

Sevilən qadının hər telini

bir ulduz bəzəyər gecələr.

Yastığına dağılsa

yox olar zülmətin.

Əllərini tutsan

gözlərinə dolar şəfəqi...

Dodaqları arı şanı kimi

diş-diş olar, öpsən...

Yuva-yuva ballanar

dilindəki arzular, toxunsan...

Sevilən qadının ürəyi

uşaq beşiyi kimi ətirli olar...

Bətni hamilə qadın kimi dolu...

Sevilmək arzusu

bitməz ki sevilən qadının...

Yenicə dil açmış körpə kimi

şipşirin olar hər gün bir az daha...

Yenicə ayaq açmış körpə kimi

sənə gəlişi heyran edər aləmi...

***

Gündəliyinin vərəqləri olsa

səndən yazardı,

Tənhalığının otağı olsa,

çəkilərdi içinə ağlamaq istəyəndə...

Heç əri də yox idi,

eləcə uşaqlarının

atası var idi evində...

Gecələr hələ

xatirələr demək deyildi,

Gecələr elə

bir küncdə saralan ümidlərin

qara köynəyi idi.

***

Mənim evimdə

sənin ayrıca saatın var,

kiçik əqrəbi sənsən,

böyük əqrəbi mən,

hər saatda fırlanaram başına...

Mənim evimdə

sənin ayrıca saatın var,

qəhvəaltı saatın,

darıxdığın anlar,

gözlədiyin saatlar,

yuxuya getmək istədiyin dəqiqələr,

darıxanda ən uzaq məsafədə qalar,

gözləyəndə yaxınlaşar,

yuxuya getmək istəyəndə

bir-biriylə cütləşər əqrəblər...

Mənim evimdə

sənin ayrıca saatın var,

gecələr səsi qulaqlarımı deşər,

gündüzlər zamanımı ayarlayar...

Sənin saatınla yaşamaq nədir,

bilirsənmi?

***

Bir də arzular var, əlçatmaz...

Hər şey içində gerçək və doğru...

Sevmək asan,

qovuşmaq ondan da asan...

Pəncərələri işıqlı,

qapısı daima açıq...

Gecə bilməyən,

ağrı hiss etdirməyən...

Bir də arzular var, inanılmaz...

Xəyallarından çıxmayan qonaq,

ürəyində yerini rahatlayan

qərib bir aşiq...

Gəldiyi yollardan yorulmuş kimi

son sığınacağı olduğun

duyğular dünyası...

Bir də arzular var, şipşirin...

Onun gülüşləriylə dolu,

istiliyiylə isinmiş,

anlayışıyla bol...

Gözlərinin sənə dikilən

ümid sancağı kimi

vüqarlı, şəffaf...

Həmişə ovucunun

içindəymiş kimi

həyəcanlı...

***

qağayı öpüşüydü dənizlər,

günəşin gəlinliyiydi qürublar,

kəpənək tozuydu güllər,

təsəlliydi ağrılar,

göz yaşları da kirpiklərin şəlaləsiydi,

dodaqların o söz üçün rənglənmişdi o gün,

xəyalın da məni ovutmaqdan ötrü

soyunmuşdu,

dağ-dağ, oymaq-oymaq yaşamaq vardı bu həyatı,

hisslər şan bağlamışdı yenə də,

arı tikanı idi sevgilər,

yarpaqların ayrılığıydı payız,

məni sənə sevdirmək üçün gəlmişdi bu səfər...

O UNUTDUĞUN QADINA...

Baxma ki, üşüyürsən,

Bir qadın yanar oduna.

Biri səssizcə ağlayar,

Biri taxt qurar adına.

Biri görüşər... görüşər,

Biri eləcə öpüşər...

Biri yanından ötüşər,

Biri həkk edər yadına.

Biri seçilməz çıraqdan,

Biri bilinməz qonaqdan.

Biri naz edər uzaqdan,

Biri yetişər dadına.

Biri ölər diri-diri,,

Biri də var... yoxdu yeri....

Amma çatmaz ki, heç biri,

O unutduğun qadına.

O GETDİ

Mən elə bilirdim getməyəcəksən,

Sən elə bilirdin qayıdacaqsan...

***

Üşüdü xəyallar bom-boş otaqda,

Olmadı bir dəfə qapını döyən.

Tale idimi bu, bəxt idimi bu?

Nə o deyən oldu, nə də mən deyən.

Əvvəl nə idisə, bilmədim nəydi,

İncə gülüş idi, xoş ağız tamı...

Sonra bir ayrılıq qatarı gəldi,

Saldı yollarına intiharımı.

İnana bilmədim qəlbimdəkinə,

Durmadan ağlıma satdım özümü.

Onun gözlərindən qorxdum elə bil,

Boğulmayım deyə atdım özümü.

Üşüdü xəyallar bum-buz otaqda,

Bağlı pəncərəmdən Günəş dolmadı.

O getdi, onsuz da mənim deyildi,

Ürəyi, ruhu da mənim olmadı...

ədalət.-2016.-12 mart.-S.13.