SAMAN ÇÖPÜ

Küncü olmayan dünyada

insanlar bu qədər küncü

hardan tapdı görəsən?

Kimlər hördü bu qədər küncü?..

Hərəmiz bir tərəfdə

bir künc üçün savaşdıq,

beləcə hərəmiz bir küncə

istəmədən alışdıq.

Sonda isə hamımız

yavaş-yavaş daşlaşdıq.

Amma adam balası kimi yox,

daş balası kimi daş olduq, daş!

Danışanda susan ağlayanda gülən,

...Bəzən quran,

daha çox uçuran daş olduq.

Daş balası nəyiydi elə?...

Axı daş doğmurdu,

Tanrım, mən neylədim belə?!

Yarı aşkar, yarı pünhan

indi düşəcəm dildən-dilə.

Axı hamı bizim kimi sirr saxlaya bilmir,

axı yalnız sən bilirsən

biz kimlərin alçaqlığına

sirdaş olub min quyuya atıldıq.

Elə bir sirli daş ki,

dünyanın ən ağır daşı yanımızda saman çöpü,

saman...

Atam deyir: - Ehtiyatlı ol, oğul

batan, saman çöpündən yapışar.

Daha atam bilmir ki, məndən heç kim yapışmaz.

Artıq mən də hamı kimi bir daşam,

batanlara uğur diləyən sirdaşam...

GƏLƏN PAYIZ

Bağışla məni ana, bağışla.

Yenə payız küçəmizi salamladı yağışla.

Yenə mən sənə çətir ala bilmədim,

bağışla məni ana, bağışla...

Tez gəlib, gec gedən fəsilə payız deyilir.

Çətir ala bilənlər çölündə,

ala bilməyənlər hər yağış damcısında əyilir.

Hər əyildikcə

gələn payız, gələn payız deyir;

Mən bitdim, bu payızlarsa bitmədi...

..Hər gələn payız, gələn payız - dedim.

Bu payızı birtəhər keçir ana,

gələn payız çətir alaram - dedim.

Ovuc boyda otaqda

Özümə də, sənə də dünya boyda ümid verdim.

Yenə yenildim, yenə evə çətirsiz gəldim.

Bağışla məni ana, bağışla.

Sürətim yox qaçıb keçəm.

Qanadım yox, uçub keçəm.

Nə olardı bir səfərində

bu payızların birini keçəm;

Anama yaraşan, anamı qoruyan bir çətir seçəm.

Tutacağı anamın əlləri kimi yumşaq,

dirəyi, qüruru kimi möhkəm,

örtüyü, üzü kimi ağ olsun.

...və nəhayət,

anam çətirli anaların sırasında dursun.

Nə olar gələn payız, anam, gələn payız...

SƏN BİLİRSƏN KİMSƏN...?!

( İlham Tumasa )

Sən bilirsən kimsən?

Bilmirsən, suya and olsun, bilmirsən.

Yoxsa, Teymur Bəyazidə gülən kimi gülərsən.

Sən bilirsən kimsən?

sus, mən deyim:

-Qorxma, yalan sussa da güzgülər,

uzaqlardan aydın görsənər şəkillər.

Yox, sən şəkil deyilsən,

bu dünyada şəkillərin də heç bəxti gətirməyib.

Kaş bütün şəkillər sən olaydı,

sənin kimi

öz boyasıyla yuyulaydı,

qırılmadan fırçaları...

Sən - Venesiyada

yar qoynunda sol,

Troyada isə dost boynunda

sağ qolunu itirən kişisən.

Sən - Paqanini axtaran

kimsəsiz skirpkasan.

Sən - Məmməd Arazın

"uçan qalacığı"san.

Sən ağcaqayın ağacısan, Sibir çöllərində.

qatarlar nəfəs dərəndə

qızların sarılıb hönkür-hönkür ağladığı.

Sən insanların anlamadığı

Puşkini qucaqlayan o gülləsən.

Gecələr

üzünü aya tutan səssən sən.

Sanma ki, səni kimsə görmür,

eşitmir, duymur.

Demə ki, onları buna əclaflıq qoymur...

hərçənd əclaflığın boyu o qədər də bəstə deyil.

Bir vaxt qayıdacağımız Tumas da gedəcək.

Sən də gedəcəksən, mən də gedəcəyəm.

O zaman səni gizli tarix qaldırıb çiyinlərə,

dirək edəcək göylərə -

ahlar yerə düşməsin deyə...

Sən bilirsən kimsən?

Bilmirsən, oda and olsun, bilmirsən,

yoxsa, çoxdan qanad olmuşdun tüstülərə

Fuad Cəfərli

Ədalət.-2018.-27 sentyabr.-S.14.