“KÖNÜL NƏĞMƏLƏRİ”

 

Əli Vahid Çaylını uzun müddətdi tanıyıram. Çox səmimi ziyalı bir insandı. Həm Əli Vahid Çaylı ilə biz 6-cı mərtəbədə qonşuluq eləyirik. Qonşu kimi dəyərli ziyalıdı. Tez-tez deyir ki, gəl oturaq bir stəkan çay içək. Bir istəkan çay içəndə yeni şeirlərini oxuyur, ya da təzə çapdan çıxmış kitabını hədiyyə eləyir. Əli Vahid Çaylının az, çox, düz 5 kitabı çapdan çıxıb.

sonuncu dəfə çay içəndə axırıncı çapdan çıxmış "Könül nəğmələrikitabını mənə bağışladı. Dedi ki, vaxtın olsa şeirlər xoşuna gəlsə bir-iki kəlmə yazarsan. Sözün düzü, heç mənim vaxtım bir o qədər yox idi. Amma dostun sözünü yerə salmadım kitabı vərəqlədim. Bir-birindən gözəl rəngarəng bayatılara, gəraylara, qoşmalara, rübailərə, aforizmlərə... rast gəldim.

Onun "Getdi”, "Mən”, "Şamaxınam”, "Bəlkə”, "Məni”, "Dünya”, "Bir gün”, " var”, "Belə getsə”, "Qaçır”, "Qardaş”, "Yoxsa”, "Hayıf”, "Bu dünya”, "Dələduz”, "Agahdı Allaha”, "El qədrini bilək”, "Dönər”... şeirləri diqqətimizi çəkdi. Təbii ki, şeir yazmaq elə asan deyil. Bunu hamıdan yaxşı şairlər bilirlər. Çünki mən şair deyiləm ömrüm boyu da şeir yazmamışam. Ancaq şeir yazmasam da, yaxşı pis şeiri ayırmağı bacarıram. Onun "Hayıfşerində belə bir bənd var:

 

... Oğraşlar təpəni dağ elədilər,

Dəyişib qaranı elədilər,

Alim hikmət dedi, lağ elədilər,

Pərt olub onun tək sınana hayıf...

 

Bu gün dünyanın mizan tərəzisi itib. Yəni alimin, şairin, ziyalının qiyməti bir o qədər bilinmir. Ən azından ona görə ki, bir çox vəzifələrdə iki eşşəyin arpasını bölə bilməyən cahillər əyləşib onlar da cəmiyyətə yuxarıdan aşağı baxır. Adamın ürəyi ağrıyır ki, bəs görəsən biz hara gedirik belə? Bu yol bizi hara aparır? Elə Əli Vahid Çaylının da ürəyini parçalayan, qəlbini yaralayan, dünyasını narahat eləyən bu qaranlıq yoldu. Şair çalışır ki, bu qaranlıq yola işıq salsın. İşıq sala bilirmi? Bunu oxucular deyə bilər.

Şairin belə bir şeiri var: "Belə getsə”. Həmin şeirdən bir bəndi oxucuların diqqətinə çatdırırıq.

 

Əli Vahid Çaylı, gəl indi yaşa,

Arzular-diləklər çırpıldı daşa.

Oğrular, quldurlar çəkilir başa,

Əsir qalacaqdı düz, belə getsə.

 

Görünür şair Əli Vahid Çaylı tükü tükdən seçməyi bacarır. Əsl şair odur ki, adi insanların görə bilmədiyini görsün şeirə çevirsin. Bu şair vətənin hər daşını, hər qayasını, hər torpağını, hər gülünü, çiçəyini sevməyi bacarır. kədərin içində bir işıq axtarır. Düzdür, o işıq çox çətinliklə üzə çıxır. Ancaq Əli Vahid Çaylı özü işıqlı adam olduğu kimi, dünyada da işıq axtarır.

Onun şeirlərini oxuduqca kövrək notlarla yanaşı, nikbin anlar da tapmaq olur. İnanmırsınız, özünüz bilərsiniz?! Amma bu şair axtardığını gec-tez tapır. Bu da onun tapdığı məqam:

 

Arzular içində seyrə çıxmışam,

Gecəli-gündüzlü səfərdəyəm mən.

Gah ulaq belində yük daşıyıram,

Gah qızıl yəhərli kəhərdəyəm mən.

 

Çaylıyam, ömrümdə etmərəm günah,

Günahı törədən tamahdı, tamah.

Üzümə müjdəylə açılır sabah,

Görürəm, nurlu bir səhərdəyəm mən.

 

qədər gözəl qədər nikbin bir mənzərə! Kim istəməz ki, səhəri xeyrə açılsın? Kim istəməz ki, səhəri nurlu işıqlı olsun! Əli Vahid Çaylının ürəyinin böyüklüyünə bir baxın ki, bu millətə, bu xalqa hər səhərin xeyirli olmağını arzulayır. Səhəriniz xeyirli olsun, ey gözəl dünyamız!..

 

Faiq QİSMƏTOĞLU

 

Ədalət.-2019.-11 iyul.-S.7.