Bu gecə

Bu gecə yenə

zənbillər içində bacadan tənhalıq

atıldı evimə.

Gecənin içində səmanın solğun

rəngi -

ruhumun məyusluğu,

çöldə qurumuş tut ağacının

gövdəsinə yaxılan

kədərli küləklə birlikdə.

Yalqız bir hənirti var otaqda -

gözlərimdən soyüq və əllərimdən

ümidsizlik yığır.

... Bir otaq, bir qonaq və bir tənha

var bu gecə.

Və xatirələr öz şirəsini bu otağın

düz ortasına süzür

bu gecə.

Necə bir dadsızlıq...

Və beləcə, otaqdakı o tənha səhv salır

bir vaxtlar ağılsızca sevdiyi

qadının səsiylə

çöldəki küləyin pıçıltısını.

İndi dağlar, təpələr sonrasında

o qadın,

uzaqlıqda, ayrılıqda dayanıb.

Bu gecə

bir sönmüşlük,

bir yuxu ölümü kimi

gerçəklik var havada.

... Tənhalıq -

pəncərəmə toxunan

kiçik yarpaqlar tək...

Ancaq

ümidim vardı

bu gecə bəlkə

əvvəlkilər tək olmayacaq...

Əlibala

Ədalət.- 2019.- 19-20 iyul.- S.9.