Heç kimin İradə kimi oğlu yoxdur”

Oxunanları oxutmaq məharəti və ya Doğru Kitab haqqında imtahan

TARİXƏ REPLİKA:Bir az uzaqdan başlayacam – mən vaxtı irəli-geri çəkməyi bacaranlardan biri kimi taleyimin müəllimi, hakimi, həkimi, ustadı olmuşlardan bunu öyrənə, tətbiq etməyi bacara bildim.

TARİXƏ EKSKURS:1997-1998-ci illərdə Moskvada... üç respublikanın sərhədində dünyaya gələn, dədəsi "Xram Xrista Spasitelya” kilsəsi sökülüb istifadədən çıxarılanda, özü 60 il sonra həmin kilsə təzədən bərpa edilib istifadəyə veriləndə eyni küçəylə addımlayan, Yer üzündə Misirin prezidenti Ənvər Sadatdan sonra Ağ Evdə iki aylıq akkreditasiya qazanıb sərbəst gediş-gəliş haqqı qazanan dünyada ikinci, amma və həm də ilk və sonuncu SSRİ-li, yeganə azərbaycanlı, uşaqlığında Səməd Vurğunla oturub-duran, böyüklüyündə kosmonavtlarla, prezidentlərlə salamlaşan, "XİX-XX əsr Rusiya filosofları” kitabında üç azərbaycanlıdan biri, eləcə də gözəl şairimiz Osman Sarıvəllinin üç oğlundan biri... Rafiq Qurbanovla söhbətlərimdə dünya, elm, azərbaycanlılar, rəhbərlər və rəiyyətlər haqqında çox bilgilər əldə etsəm də, mənə bu an – pravoslavların bayram günündə gərəkəni bu oldu ki...

Rafiq Qurbanov ixtisasca fizik idi. Rusiyada azərbaycanlılara Azərbaycan, azərbaycanlıların uşaqlarına ingilis dilini öyrədirdi. Mən hamısını bir kənara qoyuram, sizə çatdırmaq istədiyimi yazıram: Rafiq Osman oğlu Qurbanov fizika... fəlsəsəfi üzrə elmlər namizədi idi! Həə, demək istədiyim budur:

Müttəfiq Azərbaycan SSR və Müstəqil Azərbaycan Respublikasının, eyni zamanda Tarixi Azərbaycan dövlətinin gəlib-getmiş şairlərinin Poeziya Planetində ləyaqət simvolu Məmməd Arazın qızı, "Batmanqılınc”ı sovet istilası dönəmində dop"Dolu” – kəsəri batmanlıq qılınc, "Dolu”su erməni təcavüzü kəsimində "Batmanqılınc”- batman qılınc olan, jurnalistikanın, həyatın, siyasətin Aqil imzası, özü-özünün Şah Abbası – istəyəndə boynu kirlini də eşidən, istəməyəndə heç kimi hərləməyən, kefinə düşəndə istədiyi vəzifəlini lağa qoyan, dolayan, ürəyi ağrıyanda, yarası göynəyəndə... "dünyanın ən varlı” şəhərinin A-sını eşidəndə nəvəsi yaşda uşaqlar kimi A-ğlayan, q-A-r-A-b-A-ğın Qara Bəxtinin A-ları səslənəndə belə yumağa dönən, şəxsi Zəfərin, milli Faciənin bir bətnə-bir mətnə-bir sözə-bir cana sığışan Aqil Abbasın xanımı, 70 il ərzində yeganə olan S.M.Kirov adına Azərbaycan Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsinin məzunu, Azərbaycanda ədalətin yalnız sözdə qalan dönəmində "Ədalət” adlı qəzetin baş redaktoru İradə Məmməd Araz qızı İbrahimovanın – İradə Tuncayın "Sarı odalar”ını oxuyanda (bitirməmiş!) anladım ki, mən jurnalistin – bir mərhələ televizya, ardınca da qəzet baş redaktorunun, publisistin, şair Atanın yazıçı qızının, yazıçı-jurnalist-deputat xanımının, polis rəisinin Anasının, həyatda hər şeyə - arzularına, istəklərinə, xoşbəxtliyinə həmişə gec və bəzən də heç çatmayan, təkcə erkən nənə olmağından diksinən, bu statusu özünə belə çöçün gələn, özünü eyməndirən... Sultanla... üz-üzəyəm: "Çox yorğunam. Fəhləlik yorub məni. Bütün dünyanın qara vətəndaşları kimi payıma düşən tör-töküntü olub, artıqlar olub... Hər şey tələsik, qaçaraq və minnətlə...”. Və... mən TARİX FƏLSƏFƏSİ üzrə Ustad İradə Tuncaydan heç də Fizika Fəlsəsəfi üzrə Ustad Rafiq Qurbanovdan öyrəndiklərimdən az öyrənmədim.

İradə Tuncay"Sarı odalar”da Tarix Fəlsəfəsini o qədər mükəmməl anlatmış ki... kitabın ilk səhifəsindəki... ilk yazısının başlığı elə kitabın qiymətidir, həm də və eyni zamanda Tarixdə Türklüyün dəyəridir: 555, yəni – mənə orta məktəbdə ədəbiyyat və coğrafiya müəllimlərim dərsi üərklə, ürəkdən – cani-dildən, anlaşıqlı və sərrast danışdığıma görə, bəzən ürəkləri soyumurdu, iki, lap üç 5-i ("əla”) ard-arda, əvvəlki dərslərə sonradan, sonrakı dərslərə əvvəldən artırmaqla sakitləşirdilər!

Canlarına yağ kimi yayılırdı, gözlərinə işıq kimi, təşnə ürəklərinə su kimi, "5”-"əla” yazmağa həsrət qalmaqdan keyləşmiş barmaqlarına can gəlirmiş kimi...

Bax, İradə Tuncayın "Sarı odalar”ı belə "vzlyot” götürür ilk səhifədən – 5-də 5-lə və üstündən daha bir 5-lə!

Yer kürəsinin səmasında parad manevri edən qırıcı təyyarələr kimi Azərbaycanın üçrəngli bayrağını cızan, Türkün göynən gedən tarixini Göy Türkün təntənəsi kimi təqdim edən İradə Tuncay gözəl də tamamlayır bu Tarix Fəlsəfəsini. Bircə cümləylə! Cəmi bircə cümləylə: "... Mən bu şəhər haqqında hər şeyi bilirəm, amma bunun farkında olan birisi yox ki...”

Həə, həqiqət elə budu: İradə Tuncayın İstanbul haqqında, dolayısıyla Türklük və onun tarixi haqqında hər şeyi bilməsinin fərqində olmadıqları kimi, İradə Tuncayın özünün də fərqində deyillər!

Nəinki biz, elə... Türk Məsələsini həll və həzm edə bilməyən Dünyanın özü də!

O İradə Tuncayın haqqında ki, özü yazır özü haqqında:"Çox qapalı adamam. Kimsəni içimə buraxmıram. Və bilirəm ki, ətrafdakılara da ədalı, göydən gedən, soyuq, qılıqsız adam təsiri bağışlayıram. Heç həvəsim də olmur ki, izah edəm ki, yox, vallah, belə deyil. (...) Bilirəm, məni "həzm” eləmək çətindir. Xasiyyətim ağırdır, dilim acıdır, sözlərimi bir batman balla yemək olmur. Bilirəm. Necə varamsa elə qəbul eləyənlərə minnətdaram. Həyatım boyu o qədər rəzilliklə, alçaqlıqla üzbəüz qalmışam ki, bu maskanı bütün vücuduma geyinməyə məcbur olmuşam...”

Amma "vizit-kart”la tanışlıqdan sonra siz Onun "Depressiya”sına baxın və görün, əmin olun ki, siz doğrudan da İradə Tuncayın fərqində deyilsiniz. Şəxsən mən (deməyə ehtiyac duymuram ki, mən hara, Ustad İradə Tuncay hara da, özünüz heç olmasa bunun fərqindəsiniz), həmin o depressiya yazısındakı mərhəməti, ədaləti, şərəfi adları çəkilənin heç birinə verməzdim, nəinki kitabıma salardım, heç yazıda adını çəkməzdim. Handa ola sarıdimdiyin birinin "əşşi” müraciətinəcən. Amma İradə Tuncay "Depressiya”nı gözəl anlatmış – tarixi yöndən də, psixoloji yöndən də. "Ölən istəklərimiz”in zülmü tam alayı. Oxuyanda xoşum gəlmir "ƏLA YAZIBSAN, ƏLA YAZIDI” deməkdən, dəyər verməkdən. Bir bax, gör nə yaşantılardır? O yaşantılar da əlamı? Biz əla yaşayıb da əla yaşantıları əla yazmağa, yaymağa, çəkməyə göstərməyə layiq deyilikmi?

Bu sualı vermək üçün gərək İradə Tuncay kimi, cəmiyyətin də durumunu biləsən: "... amma hərəmiz bir tərəfdə sövdələşib oturmuşuq da...”

Elə deyil ki?

Biz fərqindəyikmi: "İndi baş verənlər böyük Avropa faciəsinin proloqudur. Müharibə olacaq. Müttəfiqlərimiz indi bizimlə birlikdə yaxşı şəraitdə döyüşmək istəmədilər. Neynək, onlar bizim uğrumuzda döyüşəcəklər, amma o zaman bizim döyüşmək imkanımız olmayacaq”.

"Çexoslovakiyanın bədbəxt prezidenti Beneşi gecə saat 3-də yuxudan durğuzub ölkədən qovdular. Hitler onu oralarda görmək istəmirdi. Az sonra Beneş demişdi” yazan İradə Tuncay onun fikrini, onda o vaxt üçün dediyi fikrini çatdırır və...

Onda elə olmuşdu! İndi də elə BELƏ deyil ki?

Bəlkə heç belə də deyil: "Hərə üzünə bir maska taxıb bu maskaradda ona ayrılmış rolu oynamağa çalışır”.

Kimsənin etirazı varmı deyilən fikrə?

Siz Allah, eramızdan əvvəl və bizim eramızda dahi dediklərinizin fikirlərini niyə qəbullanırsınız? Konkret situasiyada bütün zamanlar üçün doğru olanı dedikləri üçün, deyilmi?

Bəs elə İradə Tuncay da onu edib də!

Həə... doğru olanı... doğru olan... əsasdır.

HAŞİYƏ:

Oxuyan da çoxdu. Kitab da çoxdu. İmkan da kifayət qədər. Amma və lakin...

HAŞİYƏ İÇİNDƏ HAŞİYƏ:

Bir dəfə Sözümüzün, Sözünün, Sözün Ağası Mir Şahin Ağayevlə təsadüfən rastlaşdıq, qayıtdı ki, "bildin də nə deyirəm” başlıqlı statusların çox yaxşı, amma o birilərini rədd elə, özünü güllə qabağına atırsan, bizi də pis vəziyyətdə qoyursan”.

Qaçaraq və ayaqüstü dedim ki, Şirməmməd müəllimin sözüdü o. Sonra rəhmətlik müəllimin sağlığında açıqlama da verdim. Ona görə ki: Şirməmməd müəllim rəhmətə gedəndə fb-də çoxlarının "yadına düşdü” ki, Şirməmməd müəllimə məxsusdu o ifadə, guya da onlar dərsdə eşidibmiş. O sözü Şirməmməd müəllim hər dəfə işlətmirdi - ən azından iki qrupda oxumuşam, nə o iki qrupda oxuduqlarım, nə də başqaları deyə bilməz Şirməmməd müəllim hansı "oborot”da işlədib!

DEMƏLİ:70-ci illərin axırı, 80-ci illərin əvvəlində jurnalistika fakültəsində oxuyan Raqif Məmmədov 1991-ci ildə "Həyat” (indiki "Azərbaycan”) qəzetində işləyərkən danışmışdı ki, Şirməmməd müəllim dərsdə sosializm mətbuatıyla kapitalizm mətbuatını müqayisə edərkən dedi ki, sosializm də xəstədir, kapitalizm də, sosializm demokratiyanın azlığından, kapitalizm çoxluğundan. Bildin də nə deyirəm? Və mən də... arada-bərədə bunu yazırdım, rəhmətlik Şirməmməd müəllimlə rastlaşanda özünə etiraf eləmişdim: biz sizin kimi böyük ola bilmirik, yazdıqlarınızı, etdiklərinizi yaşatmaq qədərincə böyümədik, böyük ola bilmədik, öz payıma gücüm o bir ifadənizi-sualınızı yaşadıram. Rəhmətlik "onu da edirsənsə, vicdanın var, demokratiya çox olan kapitalizmdə demokratiya az olan sosializmin qəhrəmanlıq dəyərlərini yaşatmaq mümkünsüzdür”.

Deməyim bu: İradə Tuncay az demokratiyalı dönəmdən çoxdemokratiyalı dönəmi ömrünü yarıbayarı bölərək yaşayıb. At izi it izinə qarışan məmləkətdə bir az kolay... yaşam! Özü yazıb da imperiyalar yıxılanda fəsadları nə boyda olur. Azərbaycan SSR-in möhtəşəm sovet şairləri müstəqillik dönəmində əliyalın qaldılar – salamat çıxan çox az imzalardan oldu Məmməd Araz. Bu dağıntılar üstündə ucalan şairciyəzlərin şairlikdən çox özlərinə menecerlik yaradıcılığı məcbur etdi ki... bir az sakin olasan. İradə Tuncay bunu bacardı və həm də Sözün Kimə Məxsus Olduğunu sərgilədi. "Sarı odalar”da saralan poeziyanın, sözün, ekranın, mətbuatın öləziyən işığında harayını-həyəcanını anlamaq lazım... Şair üçün, Söz üçün danışmağa başlayanda. Mən İradə Tuncayı anladım deyirəmsə, indi durub burda bütöv yazısını paylaşası deyiləm – kitabı alın, oxuyun, almırsınız, girin, "Ədalət” qəzetinin portalında axtarış verin, tapın!

HAŞİYƏYƏ QAYIDIŞ:Oxuduqca görürəm ki, mən İradə Tuncayın bəzi fikirlərini işlətmişəm yazılarımda. Üzümdəki xəcalət təri elə üzümdəki çopurları dolduruncaya və donduruncaya qədər... bildim ki, Ustad niyə müəlliflik hüququnu mənə xatırlatmır. Ustad elə ona görə Ustaddır ki, bilir... Aydın Canıyevin özünə möhtərəm və möhtəşəm deməyiylə deyil ki, o da elə o birilərinin tayı, özü haqqında yazdığı kimi düşünənlərdən biri, yəni oxumayıb İradə Tuncayı! Ayıb olsun Aydın Canıyevə də, elə oxumayan o birilərinə də.

Nələrə rast gəldim: həmişə yazılarımda davasını açmışam: a kişi, mənə Gədəbəy rayonunun İnəkboğan, Bərdənin Kətəlparaq, Lerikin Brkandul kəndində olan maraqlıdı, nəinki Kafka, Drayzer, Sartr. Mən öz qəhrəmanımı istəyirəm, öz yazıçımı oxumaq istəyirəm. İradə Tuncay bunu ali və daha mükəmməl ərklə, qınaqla ifadə edib. Mən söyərək, Ustad öyərək!

Mən tez-tez yazıram son vaxtlar "biz Heydər Əliyevdən heç nə öyrənmədik”, Ustad bunu daha sanballı şəkildə illər öncə yazıb.

Mən bəzi ədatları, modal sözləri məzə üçün yazıram, amma İradə Tuncay daha ustacasına illər öncə yazıb: "amma... amma... amma...”

HAŞİYƏDƏN TƏZƏDƏN ÇIXIŞ:Rəhmətlik Rafiq Tağı "amma və lakin”i dövriyyəyə buraxan ilk imzadı yaddaşımda – ona qədər də kimsə bizlərdən bəlkə də işlədib və daha gözəl. Amma və lakin... mən ilk dəfə onda gördüm: ikimizin də "Vətəndaş həmrəyliyi” qəzetində yazımız çıxmışdı. "Xəqani 33”-də görüşüb çay içəndə dedim ki, Rafiq müəllim, sənin "oborot”una tamah salmışam. Dedi ki, gördüm, sən məndən yaxşı işlədirsən, halal xoşun.

HAŞİYƏDƏN DOĞRUYA QAYIDIŞ:

Mal-mülk, arvad-uşaq, iş-güc, şöhrət hərisi, qəsbkarı, istilaçısı ola bilərsən, amma Söz... Sözün yiyəsi var, Sözün deyəni var, Sözü deyən var. O haqqa girmək olmaz!

İradə Tuncay Sözün Yiyəsidi, Sözün deyənidi, Sözünü deyəndi. Bayaqdan demək istədiyim doğruya hələ tam çatmamışam, amma indi deyəcəm:

"Sarı odalar” DOĞRU KİTABDIR, İradə Tuncay DOĞRU MÜƏLLİF.

Bu kitabda doğru olmayan heç nə yoxdur! Və...

Tarixin Türk məsələsindən tutmuş Torpağın Tanrı payından ta Sözün Tarixinə, Tarixin Sözünə təpkiyə qədər! Hər şey doğrudur. Kitab başdan-ayağa təpkidir – Doğruların Təpkisi, Təpkilərin Tarixi!

Mən doğru kitab və doğru müəllif deyəndə təkcə bunları nəzərdə tutmuram, nəzərdə tutduğum həm də budur:

Andre Morua "Literaturnıe portretı” yazıb. Bu yaşıl üzlü kitabı mən hardasa bir 20 il qabaq oxumuşdum. Doğruların kitabı olaraq. Belə bir fikri vardı A.Moruanın: "Stendal qədər bəşəriyyətdə yalançı adam olmayıb, amma bəşəriyyətə onun qədər də doğru deyən olmayıb”.

Tam səmimi deyirəm – silsilə yazılara başlamışdım, 20 ilə tamamlaya bilmədim. İradə Tuncayın "Sarı odalar”ı mənim o "ədəbi portretlər” arzumdur. Yaşca da, başca da böyük olmaq Sözünü deyib İradə Tuncay! Hətta ora qədər ki, illərin uzun və qısa olmasınacan: "Belə bir inanc var ki bu "uzun” ildə dağıntı və fəlakətlərin sayı başqa normal illərdən artıq olur. Xəstə və qoca adamlar daha çox olur (xüsusən fevral ayında. "Februarus” sözü latın dilində "təmizləmə” deməkdir. Belə çıxır ki, ölüm özü də bir növ təmizləmədi). Bu illərdə bağlanan nigahlar da uğurlu sayılmır. Amma bir istisna var ki, belə dövrlərdə qadınlar, qızlar özləri elçilik edə bilərlər. Bu, onlara ayıb sayılmaz, heç kim də onlara "yox” deyə bilməz”.

Həə, tamamlayım: doğru kitab odur ki, səni həyatın, yaşamın, elmin, dönəmin, dünənin, dünyanın bütün qatlarına aparır, düşündürür, məhz də sənin missiyanı, boyunu, qabaritini, təfəkkürünü sənə aydınladır.

Mən Andre Moruanın portetlərindən, Vahid Rzayevin "Yaranış”ından sonra üçüncü kitabı gördüm. Ki... sağlığını-varlığını qeyd etməyə dəyər!

Və "niyə bu kitabı oxumaq lazımdır, dəyərləndirmək lazımdır” sualının cavabını da İradə Tuncay verib: "Bizim toplum olaraq birinci dərdimiz budur – içimizin boşluğu”. Və İradə Tuncayın bu haqlı ittihamını anlamaq üçün gərək ilk növbədə yenə də İradə Tuncaya müraciət edəsən əlac üçün: "Biz, əlbəttə, anlayırıq ki, özbaşına deyilik (...) amma heç cür anlamaq olmur ki, bizim hər birimizə vətəndaş olmağa, insan olmağa nə mane olur?! Yenə Avropa Şurası?”

İradə Tuncayı həm də ona görə FƏRQ ETMƏK lazımdır ki: "Bizim gələcəyimiz çox böyük təhlükə altındadır! Və həmin təhlükənin ən böyük mənbəyi də TV-lərdi”.

Əfəndilər, İradə Tuncay demişkən, bir az "çoxkremli pirojnaya oxşayan xalq artistlərinin yataq otağına həsr olunan” verilişlərdən uzaq durun, DOĞRU MÜƏLLİFLƏRİN DOĞRU KİTABLARINI oxuyun. Bunun üçün, vallah, baş lazım deyil anlamağa, göz lazımdır, göz, oxuyun, gözünüz açılsın. Əldən gedən baş sizi kor qoyub. Heç olmasa, oxuyun, oxumaqla gözünüz açılsın!

Həm də İradə Tuncayı oxuyanda anlamaq problemi yoxdu - yetər ki oxuyasan, hamımızın əvəzinə anlayıb da, dogru nəticəni çıxarıb da qoyub süfrəyə - horra da yeyə bilməyənlərin dərdini də çəkəsi deyil ki? Özünün bir ömür boyu anlanılmaq dərdi özünə bəsdi də!

Kitabdan kitaba layiq yazılar yazılmalıdı – kitab(ın dəyəri) qədər, amma day kitab(ın özü) qədər də yox, hərçənd "Sarı odalar”dan elə özü boyda kitab yazıla bilər! Burasını ucuzlaşdırmayaq, keçək xoş ovqat notlarına.

SON SÖZ ƏVƏZİ:

İradə Tuncay Məmməd Arazın oğul arzusu üstündə dünyaya gələn övladıdır və İradə Tuncaya qoşulub deyim ki: "Hər kişinin İradə kimi oğlu ola bilməz!”

İradə Tuncayın kitabı və özü fərq edilməlidir – həddən artıq fərqli yazılıb, ONÇUN. Tarix və ədəbiyyat öz fəlsəfəsiylə, Söz və Anlam öz təsnifatıyla, ölkə və dünya, dil və xalq, adət-ənənə - milli mentallıq və bəşərilik, kişilik və Kişilik, qadınlıq və anlamı, dövlət idarəetməsi və ilahi düzən, ağıl və hiss, qismət və bəxt, zaman və məkan, xarakter və dəyərlər...

Qapısına yazıçı kimi gələn müştəbeh gəncə "hər şeydən yazmaq heç nədən yazmaqdır”, - deyən İradə Tuncay Özü Hər Şeyi Gözəl Yazıb.

Və belə bir Sizif əzabına sadəcə belə etirafda bulunmaq vicdan borcudur...

"XX əsrin ən müəmmalı və ən qalmaqallı ədəbi cütlüyü. Jan Pol Sartr-Simona de Bovuar. Müasirləri xatırlayırlar ki, Sartrın üzünə baxmaq istədiyi yeganə qadın Simona olub. Zərif cinsin digər nümayəndələri isə onun baxışlarını boğazdan aşağıda hiss ediblər...”

Stop!

Tapdım... bir daha və yenidən... "Sarı odalar”ınDOĞRU MÜƏLLİF TƏRƏFİNDƏN DOĞRU KİTABolmağının dəyərini:

İradə Tuncay elə üzünə baxılası yeganə müəllifdir!

Sevgilər və səcdələr, Ustad!

YAZIYA SÖZARDI:Əvvəldə dediyimə ayaq verim. Oxuyan çoxdu, kitab da çoxdu, oxumaq imkanı da çoxdu. Siz allahınız, kitabı İradə Tuncay kimi oxuya bilirsinizsə, kitabı İradə Tuncay kimi yaza bilirsinizsə, oxuyun və yazın. Yoxsa ki... "tanklarını Berlin küçələri ilə sürən qüdrətli dövlətə ahıl bir qadının döş qəfəsinin üstündən keçmək nəyə lazım idi” sualını səsləndirməyə şərait yaratmayın! Yorulduq axı, hər kitabı oxuyanın, hər kitabı çıxanın üzündən aşağısına baxmaqdan!

... Mən "Sarı odalar”la sağollaşa bilmirəm – gecələr Günəşimlə sağollaşa bilmədiyim kimi. Bu anlamı... mənim özüm üçün dəyərli və əziz saydığım oxuculara çatdırmaq üçün yazıram ki, kitab və müəllif haqqında doğru təsəvvürləri olsun.

... Sovet dövründə (sovet dövründə ha!) bir gün Lənkəranda hər gün içən biri aşura günü gəlir kafeyə ki, yüz süz içim. Adam da qayıdır ki, Allah evini tiksin, bu əziz gündə içmək olarsa da, mən araq sata bilmərəm. Adam baxır ki, heç cür yola gələn deyil, xahiş edir, yaxşı, satma, amma mən dediyimi elə. Razılaşır bufetçi. Deyir, bax o nimçəyə iki dənə göy alça qoy, iki dilim də yerpənəkdən, böyrünə də yüz qram araq. Bəli, qəşəng bir kompozisiya yaranır. Alkaş nimçəni götürür əlinə, nümayiş etdirə-etdirə qayıdır ki, həə, indi bunu apar Ağa Mircavad Ağanın qabağına, içməsə, atabaatama lənət.

"Bildiniz də nə deyirəm?”

Vallah, içilməli... hə, hə, içilməli... kitabdı "Sarı odalar” - su kimi, viski kimi, rakı kimi, konyak kimi...

Aydın Canıyev

Ədalət.- 2020.- 21 aprel.- S.3.