VAR

Ömür yollarını ehtiyatla keç

Enişi, yoxuşu, nərdivanı var.

Əzəldən qurulub mizan-tərəzi,

Xəlbiri, ələyi, dəyirmanı var.

Çalış ömrü, günü mənalı yaşa,

Şirin arzuların dəyməsin daşa.

Namusla, qeyrətlə ömrü vur başa,

Hər günün sınağı, imtahanı var.

Necə də gözəldi, şirindi həyat

Sevgidi insana verən qol-qanad.

Üzmə ümidini həyatda heç vaxt

Hər dərdin əlacı, öz dərmanı var.

Köksünü ötürüb yollara baxma,

Fikirlə, xəyalla evini yıxma.

Çətinə düşəndə, çaşma, darıxma,

Hər işin öz vaxtı, öz zamanı var.

İnsafı, mürvəti sən vermə əldən,

Yaxşılıq görəcək, yaxşılıq edən.

Ay Əziz Tanrıdı köməyə yetən,

Unutma tanrının haqq- divanı var.

QORXU

Çiynimə almışam həsrət yükünü

Qərib bir yolçuyam yurddan uzaqda.

Başlayıb bağların yarpaq tökümü,

Hələ getməliyəm qarda, sazaqda.

Bağlıdı yurduma uzanan yollar,

Çatlı ürəklərdə ümid göyərməz.

Çiynim dar ağacı-asılıb qolum,

Neyləyim fələklər köməyə gəlməz.

Dəyişib dünyasın ağıçı nənəm

Ağlaya bilmirəm özüm özümü.

Çox da ki, o yurdun yiyəsi mənəm,

Duman, çən bağlayıb çoxdan gözümü.

İndi dərdim, qəmim özümdən böyük,

Hay-haray daşıyan qərib durnaym.

Dizini qatlayır bu əzab, bu yük

Gecə də, gündüz də mən yollardayam.

Daşıya bilmirəm bu dərdi-səri

Çəkilib gözümün şirin yuxusu.

Alıbdı canımı nə vaxtdan bəri

Bu qərib yollarda ölmək qorxusu.

Əziz Musa

Ədalət.- 2009.- 23 may.- S. 20.