""ÖMRÜN SÖZ YADİGARI""

Bu günlərdə mətbuatda belə bir bilgiyə rast gəldim: - tanınmış jurnalist, millət vəkili, "Azərbaycan" qəzetinin baş redaktoru Bəxtiyar Sadıqovun yeni kitabı işıq üzü görüb.

Bu informasiya təkcə bir mətbuat adamı kimi yox, həm də yeni nəşrlərlə, böyük sözlə maraqlanan bir oxucu kimi mənim üçün sanki xoş müjdə oldu. Elə ürəyimdən keçən xoş müjdənin də necə deyərlər, özü qapımı döydü. Qələm dostum, jurnalist həmkarım, həqiqi mənada ədəbiyyatı ürəyinə köçürmüş İxtiyar Hüseynli Bəxtiyar müəllimin avtoqraf yazdığı həmin kitabını mənə bağışladı.

Çox nəfis şəkildə, əsl naşir məharəti ilə araya-ərsəyə gətirilmiş bu kitab bu günkü mətbuatın, ictimai-siyasi çevrənin, eyni zamanda mənəvi dəyərlərin və aşınmaların bir növü usta qələmlə yazılmış xronikası, təsviri və mən deyərdim hətta müdaxiləli əksidir. Kitab geniş oxucu auditoriyası üçün nəzərdə tutulub və dörd fəsildən ibarətdir. Birinci fəsildə "Tarixi yaradanlar və yaşadanlar", ikinci fəsildə "Ziyalı sözü, vətəndaş mövqeyi", üçüncü fəsildə "Qarabağa gedən yol", dördüncü fəsildə isə "Mətbuat və mənəvi dəyərlər" müəllif qələmi ilə oxuculara sanki bir həmsöhbət kimi pıçıldanıb. Yəni yazıçı-publisist Bəxtiyar Sadıqov öz düşüncələrini onunla həmsöhbət olanlarla bölüşüb.

Bir oxucu kimi mənim diqqətimi çəkən müəllifin bizlərə ünvanladığı müraciət oldu. Çünki bu müraciətdə Bəxtiyar müəllim vurğulayır ki, "Dünya sözlə yaranır, sözlə yaşayır, sözlə idarə olunur. Söz ürəyin açarı, düşüncənin gerçəkliyidir. Elə ki, sözün yerinə silahlar danışır, onda fəlakət başlayır". Zənnimcə, bu bir neçə kəlmə artıq oxucunu "Ömrün söz yadigarı" kitabı ilə ünsiyyət qurmağa, həmsöhbət olmağa çəkib aparır.

Elə həmin o yol yoldaşı olmaq missiyasını daşıyan Böyük Söz mənim də əlimdən tutdu. Və başladım kitabı bir maraq, bir öyrənmək, bir də təkrar-təkrar olub-keçənləri yaşamaq istəyi ilə yaşamağa. Ona görə bu fikirləri dilə gətirirəm ki, Bəxtiyar Sadıqovun mütaliə etdiyi bu kitabındakı yazıların böyük əksəriyyətinin rəhbəri olduğu "Azərbaycan" qəzetinin səhifələrindən oxumuşdum və həmkarlarımla bu barədə fikir mübadiləsi də etmişdim. Açığını deyəcəm, kitabdakı (onları da "Azərbaycan"ın səhifələrində oxumuşdum) mənəviyyatla, şou dünyası ilə, peşə etikası ilə, reketçiliklə və nəhayət Qarabağla bağlı yazılar mənim demək olar ki, bir növü düşüncələrimi özündə əks etdirmişdi. Hətta mənə elə gəlmişdi ki, (təvazökarlıqdan uzaq olsa da) bu yazıları elə mən özüm yazmışam. Çünki mövzular, fikirlər, baş verən hadisələr mənə də son dərəcə doğma və tanışdı.

Bəxtiyar müəllimin kitabını qısa bir zamanda gözdən keçirib isti-isti yazdığım bu cümlələr əslində kitabın bütün məziyyətlərini açmır. Çünki bu kitabda qaldırılan məsələlər, toxunulan mövzular bir günün, iki günün yetirməsi, bəhrəsi deyil. Bu, böyük bir zaman kəsiyini əhatə etdiyindən onun fəsadları da ağrıları da, sevincləri də elə o zaman boydadı. Mən də bunları bir oxucu kimi duyub dərk etdim və isti-isti olsa da, hər şeyi əhatə etməsə də, amma ürəyimdən keçən bu bir neçə kəlməni yazmağa tələsdim. Düşündüm ki, ürəyimdən keçənlər ədəbi mühitə, daha doğrusu, nəşrlər mühitinə yenicə qədəm qoymuş "Ömrün söz yadigarı" üçün xoş bir xeyir-dua olar. Uğurlu olsun.

ƏBÜLFƏT MƏDƏTOĞLU

Ədalət qəzeti.- 2009.- 10 sentyabr.- S. 4.