Biz hansı gedəni dönən görmüşük?

Noyabrın 1-də tanınmış şair-publisist Taleh Həmid (Babayev Taleh Həmid oğlu) dünyasını dəyişdi. O, SSRİ Yazıçılaır Birliyinin üzvü (1985), Respublika Lenin komsomolu mükafatı laureatı (1986) idi. Şeirləri və publisistik yazıları təkcə ölkəmizdə deyil, bir çox xarici ölkədə də işıq üzü görüb.

Taleh Həmidin “Qapımı bahar döyür”, “Dünya yaxşıdır hələ”, “Mən gözləyən olsa”, “Təltifsiz bulud” (Moskva), “Bu gündən sabaha”, “Mənə ürəyində yaz yeri saxla”, “Günəşdən gizlənir yay çiçəkləri”, “Ömrün payız sovqatı”, “Qarlı axşamların işığı”, “Sənə məktublar yazıram” adlı şeir və publisistik kitabları nəşr olunub. 2010-cu ildə şeir və poemalarından ibarət ikicildliyi Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin “Qızıl kəlmə” ədəbi mükafatına layiq görülüb.

Mərhum qələm dostumuzun xatirəsini şeirlərilə yad edirik.

OLDU

Bu qoca aləmin dağı, çayı var,

Fəsillər bölünüb – qışı, yayı var.

Çox da ki, hərənin ayrı payı var,

Biri çox, biri az olanlar oldu.

Əzəldən dünyada haqq var, nahaq var,

Belə yaranıbdı – baş var, ayaq var.

İnsan var, adam var, adamsayaq var,

Doğrunu tərsinə qananlar oldu.

Yarandıq, bölündük doğmaya, yada,

Pərvanələr gördüm – çaxıldı oda.

Gör neçə aşiqlər getdilər bada,

Məhəbbət bağında talanlar oldu.

Mənə əzab verən – mənə döz deyir,

Mətləb qanmayanlar indi söz deyir.

Yalan ayaq tutar, yeriməz deyir,

Həqiqəti əyən yalanlar oldu.

Gəzdim dərələrdə, dolaşdım yalda,

Gözüm ormanlarda, könlüm xəyalda,

Xoşbəxtlik deyilən o sonsuz yolda

Qismətim azacıq xoş anlar oldu.

Ömür dediklərin keçir beləmi,

Ay Taleh, yoruldun, bezdin, eləmi?

Çiyninə yük olan o qəm şələni

Nə görən, nə də ki, alanlar oldu.

01.11.2012

GÖRƏRSƏN YOXAM

Özüm də bilmirəm, axı nədəndi,

Küsəyən olmuşam, kövrək olmuşam,

Xəyallar başımda dumandı, çəndi,

Dönüb bədən boyda ürək olmuşam.

Sənsiz il bilirəm hər dəqiqəni,

Gözümdən yaşı da silə bilmirəm.

Daha həsrətinlə yandırma məni,

Gəlmirsən, sakitcə ölə bilmirəm.

Mən bir günəbaxan – günə sarıyam,

Qaytar o bahara – çağıma məni.

Deyirdin çinartək çox vüqarlıyam,

Qoymaynan içimdən sınmağa məni.

Çox da ki, nəğmələr düşmür dilimdən,

Qarşıda nələr var, axı nə bilim,

Elə əl gəzirəm tutsun əlimdən,

Elə dağ gəzirəm söykənə bilim.

Zaman ötüşübdü, vaxt o vaxt deyil,

Daşlardan-daşlara gəl çaxma məni.

Adım aldatmasın, baxt o baxt deyil,

Tale ümidinə buraxma məni.

Qoyma nəzərindən, gözündən məni,

Səbir də qalmayıb dalınca baxam.

Apar, gözlərində apar sən məni,

Gedərsən, gələrsən, görərsən yoxam…

05.11.2012

ANA İTİRƏNDƏ

Qoymayın təklənib tənha qalmağa,

Belə anda xatirələr səs edir.

Könül oxşamağa, hayan olmağa

Bir telefon zəngi – o da bəs edir.

Dərdini soruşun, halını sorun,

Niyə görmürsünüz ürəyi dolub?

Sorğuyla, sualla siz onu yorun,

O özü də bilmir ona nə olub.

Bir od zərrəsidir gözlərində yaş,

Baxmayın danışır, baxmayın gülür.

Başıma gəlibdir, bilirəm, qardaş,

Anası ölənin dünyası ölür…

Qəhərdən üşüyür ağızlarda dil,

Sınıq könüllərdə sınır səsimiz,

Əlli də, altmış da elə yaş deyil,

Ana itirəndə qocalırıq biz.

Xəyallar əlində əsir qalırıq,

Kösövü kül olan ocaq oluruq,

Ana itirəndə yetim qalırıq,

Ana itirəndə uşaq oluruq.

Bir ana şəkli də ovudur bizi,

Doğma da, uzaq da yaxına gəlir.

Qəfil ləpələnir ömrün dənizi,

İnsan dalğalarla baş-başa gəlir.

Qəhərdən üşüyür ağızlarda dil,

Sınıq könüllərdə sınır səsimiz,

Əlli də, altmış da elə yaş deyil,

Ana itirəndə qocalırıq biz…

İyul, 2013

ANAMIN NƏ KÖVRƏK MƏZAR DAŞI VAR…

Yanına gələndə həsrətim sönür,

Ocağa çevrilir, alova dönür,

İçim pöyşələnir, əlim isinir,

Anamın nə isti məzar daşı var!

Dinir, xəbər alır hər əhvalımı,

Kim daş çağırıbdı, bu daş zalımı?

İsladır quruyan yanaqlarımı,

Ay Allah, daşın da öz göz yaşı var!

Önündə varlığım çəkilir dara,

Bələnir yağışa, üz sürtür qara,

Ünvan göstərirəm qəlbidaşlara,

Anamın nə kövrək məzar daşı var!

09.12.2012

GƏLMƏYƏCƏYİK

Ulduzu göylərdən enən görmüşük,

Yanan ocaqları sönən görmüşük,

Biz hansı gedəni dönən görmüşük? –

Bir də bu dünyaya gəlməyəcəyik.

Ağın ağ rəngi var, qaranın qara,

Əbəs aldatmasın şirin xülyalar.

Gözlər dikilməsin sonsuz yollara,

Hər şeyin əvvəli, bir də sonu var.

Birin bir təkrarı, onun onu var,

Bir də bu dünyaya gəlməyəcəyik.

Eşqin alovunda biz kül olarıq,

Ömrün sehrində bir gül olarıq,

Deyirik, gülürük, nə qədər varıq,

Onsuz da yoxluğun üzü qaradı,

Bir də bu dünyaya gəlməyəcəyik.

İyul, 2013

MƏN ELƏ BİLİRDİM QOCALMAYACAM

Düşünürdüm illər geri dönəcək,

Gənclik ulduz kimi göydən enəcək,

Nə alov sönəcək, nə od sönəcək,