Səfa Mirzəhəsənov: "Bravo Bakı tamaşaçısına, bravo!"

Yevgeniya Nevmerjitskaya: "Hər bir rolumuz uşaq kimidir..."

S.Vurğun adına Azərbaycan Dövlət Rus Dram Teatrının aktyorları, Xalq artisti Səfa Mirzəhəsənov və onun həyat yoldaşı Əməkdar artist Yevgeniya Nevmerjitskaya ilə söhbətimizdə Yevgeniya xanımın bu sözü yaddaşıma həkk olundu: "Hər bir rolumuz uşaq kimidir, o, ürəyimizin bir hissəsidir, bizim qanımızdır, əsəblərimizdir".

Bu yaxınlarda Milli Teatr günü qeyd olundu. Bir sıra aktyorlar mükafatlandırıldı. Öndə gedən teatrlarımızın sırasında S.Vurğun adına Azərbaycan Dövlət Rus Dram Teatrını xüsusi olaraq qeyd etmək istərdim, çünki bu teatr həm artistləri, həm də tamaşaçıları ilə fərqlənir. Bu gün bu teatrın məşhur cütlüyü ilə söhbətləşmək imkanı düşmüşdü. Deyirəm:

- Əlbəttə ki, teatrımızdan müəyyən anlayışı olan insanlar sizin ikinizi də çox gözəl tanıyırlar, istərdim ki, oxucularımıza özünüzü təqdim edəsiniz. Uşaqlıq illərindən danışasınız, necə oldu teatra gəldiniz...

Y.N. - Mən çox gözəl bir məkanda - Altıağac qəsəbəsində, yay fəslində anadan olmuşam. Baxmayaraq ki, mən Bakı şəhərində böyümüşəm, təhsil almışam, tez-tez Altıağacda olan bağımıza gedərdik, ona görə Altıağacı öz balaca Vətənim hesab edirəm. Orada möcüzəli hava, dağlar var. Mənim qəhrəmanım Ranevskayanın "Albalı bağ"ı var idi, mənim isə dağda almalı bağım var idi (gülür).

Mən 1962-ci ildə indiki Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinə qəbul olunmuşam və həmin ildə məni artıq Rus Dram Teatrına işə qəbul etdilər. Teatrın truppasından ailə problemlərinə görə gənc aktrisa çıxdı və teatr rəhbərliyi bizim instituta aktrisa seçməyə gəldi.

Artıq 18 yaşında mən səhnədə idim. Amma sanki dünən gəlmişəm teatra, baxmayaraq ki, səhnədəki fəaliyyətim artıq yarım əsrə yaxınlaşır. Artıq 50 ilə yaxındır mən bizim Rus Dram Teatrına xidmət edirəm...

S.M. - Mən isə Balakən rayonunda doğulmuşam. Teatra isə 1979-cu ildə, institutda oxuyarkən gəlmişəm. Və artıq 30 il müddətində öz həyat yoldaşım kimi mən də bu teatra xidmət edirəm. Əvvəl nağıllarda oynayırdım, sonradan baş qəhrəmanları ifa edirdim və onlar həddindən artıq çox olub. Onların arasında Anarın "Təhminə"sində Zauru, "Kral Lir"də Edmundu, A.P.Çexovun "Qağayı" əsərində Qriqori kimi baş rollarım olub. Nəmçinin burda Elçinin "Mənim ərim dəlidir", "Mənim sevimli dəlim" tamaşalarını da bu sadaladıqlarıma əlavə etmək istəyirəm.

Y.N. (sözünü kəsərək) - Bir sözlə, əgər teatrımızın afişasında olan repertuara nəzər salsanız, görəcəksiniz ki, hər yerdə baş rolda Azərbaycan Respublikasının Xalq artisti Səfa Mirzəhəsənovdur!

- Yevgeniya xanım, öz rollarınız haqqında nə danışa bilərsiniz?

Y.N. - Bizim teatrdakı bütün mövcudluğumuza nəzər salsaq, rollarımızın sayı-hesabı olmaz. Və hər rolumuz uşaq kimidir, o ürəyimizin bir hissəsidir, bizim qanımızdır, əsəblərimizdir. Bilirsiz, Allah insana bir həyat verir, amma biz aktyorlar çox həyatlar yaşayırıq və əlbəttə, yaradıcılıq bizim ömrümüzü uzadır, bizə güc və sağlamlıq verir.

- Siz həm səhnədə tərəf-müqabilsiz, həm də həyat yoldaşı. Necə oldu ki, tanış oldunuz, ailə qurdunuz?

Y.N. - Teatrda rastlaşdıq və artıq 19 ildir ömür yolunda birlikdə addımlayırıq. Sanki aramızdan bir qığılcım keçdi və mən Səfaya xoş təəssürat bağışladım. O, dalımca çox qaçırdı (gülür). Biz heç zaman bir yerdə darıxmamışıq.

. Səfa daha yumşaq insandır, mənim xasiyyətim isə bir az ağırdır, buna baxmayaraq biz bir-birimizi çox gözəl başa düşürük.

S.M. - Bilirsiz, hər insanın həyatında elə bir insan olmalıdır ki, onsuz yaşaya bilməyəsən. Jenya məhz həmin insandır. Mən onsuz yaşaya bilmirəm. Mən onu sevmişəm, mən onu sevirəm və inanıram ki, sevəcəyəm! Həm insan kimi, həm də aktrisa kimi. Bizim həyatımızda çoxlu kədərli və sevincli anlar olub. Hər insanın həyatında ağ və qara xətlər olur, arzu edirəm ağ xətlər həyatımızda daha çox olsun. Mən hələ institutda oxuyarkən, Yevgeniya artıq teatrda oynayırdı. O, misilsiz dərəcəsində gözəl idi. Bu ucaboy, yaraşıqlı xanım həmişə hündürdaban ayaqqabı geyinirdi (gülür). Sonra mən teatra gəldim və biz səhnəyə bir yerdə çıxmağa başladıq. (Sevimli həyat yoldaşı yenə sözünü kəsir: hətta bir nağılda mən tülkünü, o isə xoruzu oynayırdı (gülür).

Səfa bəy davam edir:

- Bilmirəm bunu necə adlandırım, yəqin, qismət üzümüzə güldü. Xatırlayıram ki, 1991-ci ildə biz "Albalı bağı" tamaşasının premyerasını qeyd edirdik. Demək olar, hər şey o gündən başladı...

Və artıq 19 ildir birlikdəyik. Bilirsiz, bizim Jenya ilə birgə evdə öz adətlərimiz var. Biz bütün bayramları qeyd etməyi çox sevirik, xüsusi ilə Yeni ili. Və hər kəs ki, bayram ərəfəsində bizə qonaq gəlir, özünü nağıllar aləminə düşmüş hesab edir.

Y.N. - Biz həm Novruz bayramını, həm yəhudi pasxasını, həm də rus pasxasını qeyd edirik.

- Siz ikiniz də peşəkar şuranın üzvlərisiniz. Bəs bugünkü gənc aktyorların ifasından razısınızmı?

Y.N. - Bizim gənclər çox istedadlıdır. Xatırlasaq, görərik ki, universitetin rus sektorunun sonuncu buraxılışı 1990-cı ildə olub. Sonradan rus sektoru yox idi. Bizdə Rus Dram Teatrında həmçinin xoreoqrafiya məktəbinin məzunları da çalışırlar və teatrımızın nəzdində fəaliyyət göstərən studiyada öz nitqləri, hərəkətləri üzərində çalışırlar. Mən gənc artistlərimizdən çox razıyam. Düşünürəm onları nədəsə suçlamaq düzgün deyil, çünki yalnız bu sənəti dəlicəsinə sevən gənc teatrda aldığı qəpik-quruşa baxmayaraq, öz işini tərk etmir. Bu vəziyyətdə aktyorlara lap çətindir, çünki onlar həm də ailə saxlayırlar.

S.M. - Bundan əlavə, aktyor yaxşı geyinməlidir və həmişə öz adına layiq görünməlidir.

- Bəs Azərbaycan tamaşaçısı ilə necə, razısınızmı?

S.M. - Bəli və bir də Bəli! Üstəlik bütün nəsillərlə razıyıq. Biz teatrın yaxınlığında yaşayırıq və mənə çox xoş olur, nə vaxt ki, gənclər bizim qabağımızı kəsib tamaşaya görə öz minnətdarlığını bildirirlər. Gördüyünüz kimi repertuarımız ildən-ilə genişlənir. Martın 27-də isə hamınızı "Karamazov qardaşları" tamaşasının premyerasına dəvət edirik. Qeyd edək ki, 27 mart Teatr günüdür.

Y.N. - Mən isə öz növbəmdə onu qeyd etmək istəyirəm ki, biz ölkədən kənar gözəl klassiklərimizin və dramaturqlarımızın əsərlərini səhnədə ifa edirik, misal üçün "Fərhad və Şirin". Biz bütün MDB-ni, Ukraynanı gəzmişik. Bakıda isə Ostrovski, Çexov kimi dramaturqların əsərlərini səhnələşdiririk. Onu da hökmən qeyd etməliyəm ki, bizdə səfərdə olan aktyorlar tamaşaçılarımızın isti münasibətindən şoka düşürlər. Bakı tamaçısının yer üzündə tayı-bərabəri yoxdur.

S.M. - Mən bütün bakılı tamaşaçılarımıza söyləmək istəyirəm ki, biz onlardan çox razıyıq və onlar üçün xoşbəxt olmağa çalışırıq. Və əgər onlar öz istirahət günlərində bizim teatra təşrif buyururlarsa və biz onlara sevinc bəxş ediriksə, bu bizim üçün böyük saadətdir. Adətən onlar bizim üçün zaldan "Bravo!" qışqırırlar, bu səfər mən: "Bravo Bakı tamaşaçısına, bravo!" demək istəyirəm.

Sevinc İsmayıl

Ayna.-2010.-13 mart.-S.19.