Vur, komandir

Burda yoxdu zərrə qorxu, bura döyüş cəbhəsidir.

Qisas günü gəlib artıq, düşmənin son nəfəsidir.

Erməninin səsi yalan, sənin səsin haqq səsidir.

Düşmənlərin səsini kəs: Vur, komandir, vur!

Bakıdan İrəvana yol aç, qoyub izlərini,

Düşmənin canını al, yerə vurub dizlərini,

Sıx tətiyi acımadan, qırpmadan gözlərini,

Hər canlını, hər cansızı: Vur, komandir, vur!

Ölkəmizin ordusu var, düşmənlərə göz dağı,

Bircə əmr yetər bizə, geri alaq Qarabağı!

Ucaldaq biz İrəvanda bu Üçrəngli bayrağı.

Əl-qoluna sağlıq olsun: Vur komandir, vur!

Mübariz tək oğulların, hələ də var ana Vətən!

Sən igidlər məskənisən ta qədimdən, əzəldən.

Tanrı sənlə bərabərdir, qorxun yoxdu heç nədən.

Ölümün dik gözünə bax: Vur komandir, vur!

Xocalım

Bir ananın övladın yandırdılar önündə,

Bədəni külə döndü ömrün bahar günündə.

Uşaq, qadın demədən zülmlər elədilər,

Öz yürdunda hər kəsi qanına bələdilər.

Hətta meyitləri də təhqir edirdi onlar,

Axıdıldı o gecə neçə günahsız qanlar.

Uşaqların dərisi diri-diri soyuldu,

Həmin gün soyqırımın təməlləri qoyuldu.

Hamilə qadınları süngü ilə yardılar,

Yarıb ana bətnini körpəsin çıxardılar.

İnsanların üstünə tufan kimi əsdilər.

Salıb havasız yerə nəfəsini kəsdilər.

Yandırdılar alovda neçə günahsız canı,

Kürəyindən vurdular onlar Azərbaycanı.

Üşənmədən günahsız körpələrə qıydılar,

Mismarlayıb divara dərisini soydular.

Tarix vəhşiliklərə şahid oldu o gecə,

Axı necə unudaq o günləri, biz necə?

Yadımızdan heç zaman silinməz həmin anlar,

Öldürülən qocalar, uşaq, qadın, cavanlar.

Ah, bu fələyin çərxi dönsün daha tərsinə,

Bizə cəllad olanın biz dayanaq qəsdinə.

Qisas günü yetişsin düşmənimdən öc alım,

Gözü yollarda qalan, mənim qərib Xocalım.

Rüfət SABİRLİ,

ADPU-nun Cəlilabad filialının

arix və coğrafiya müəllimliyi ixtisası

üzrə IV kurs tələbəsi

Azərbaycan müəllimi.- 2017.-29 sentyabr.- S.14.