Əllərin əlimə sığındı, gülüm

Əllərin əlimə sığındı, gülüm,

Elə bir yaralı quş idi onlar,

Əllərin əlimə sığındı, gülüm,

Bir ovçu oxuna tuş idi onlar.

Çırpındı bir anlıq soyuq əllərin,

Sanki can bağımdan can istəyirdi.

İsinib canlanıb yaşamaq üçün,

Mənim əllərimdən an istəyirdi.

Əllərin əlimə sığınan zaman,

Mən tuta bilmədim onu ürəklə.

Çünki hiss elədim soyuqluğunu

Əlimə gəlmişdi başqa ürəklə.

Axı sevgi olsa, məhəbbət olsa,

Əllərin bu qədər soyuq olmazdı.

Qəlbində hərarət, sədaqət olsa,

Üzün göz gülü tək belə olmazdı.

Əllərin əlimə sığındı, gülüm,

Elə bir yaralı quş idi onlar,

Əllərin əlimə sığındı, gülüm,

Bir ovçu oxuna tuş idi onlar.

Necə unudum mən səni?

Unut məni, unut dedin,

Göz yaşını qurut dedin,

Ürəyini ovut dedin,

Necə unudum mən səni?

Sinəmdə bir qəm çağlayır,

Kirpiklərim nəm bağlayır,

Ürəyim sənsiz ağlayır,

Necə unudum mən səni?

Yollarımı bağlamısan,

Qəlbinə daş bağlamısan,

Olub mənsiz ağlamısan

Necə unudum mən səni?

Qucaqlayıb dizlərini,

Göyə dikib gözlərini,

Eşit ürək sözlərimi

Necə unudum mən səni?

Sənəmi qalıb...

Nə tez ağartmısan qara saçları?

Dünyanın gərdişi sənəmi qalıb?

Dilin söz tutmayır, əlin yazmayır.

Başı qarlı dağlar sənəmi qalıb?

Çılğın baxışların alovu sönüb,

Sevgi çələnginin çırağı sönüb,

Deyirsən, həyatın növrağı çönüb,

Dünyanın dərdləri sənəmi qalıb?

“Dərdlərin belimi əydi” - söylədin,

Qəmli taleyindən giley eylədin.

O boyda sevgini söylə, neylədin?

Şair zildən yenib, bəməmi qalıb.

Elmira RZAYEVA,

Şərur rayonu Yengicə kənd

tam orta məktəbinin direktoru,

Naxçıvan Muxtar Respublikasının

əməkdar müəllimi

Azərbaycan müəllimi.- 2017.-29 sentyabr.- S.14.