Azərbaycanda
söz və mətbuat azadlığı
Söz və mətbuat
azadlığı hər bir cəmiyyətdə
aşkarlıq, hesabatlılıq və siyasi
plüralizm prinsiplərinin təminatında
mühüm rol oynamaqla yanaşı, demokratik
inkişafı şərtləndirən mühüm
amillərdən sayılır. Hüquqi
dövlət və vətəndaş cəmiyyətinin
formalaşması prosesinin ayrılmaz tərkib
hissələrindən biri də məhz
kütləvi informasiya vasitələrinin
müstəqil fəaliyyətinin təmin edilməsidir. Bəşər tarixi söz və mətbuat azadlığı uğrunda mübarizə səhifələri
ilə zəngindir: sivil insan
cəmiyyəti formalaşandan azad fikir, sərbəst
düşüncə ifadə etməyə və eyni zamanda, dəqiq, obyektiv informasiya almağa ciddi mənəvi-fizioloji
ehtiyac duymuşdur.
Cəmiyyətin söz
və mətbuat azadlığına qovuşması, hər bir fərdin ayrı-ayrılıqda
özünüifadə istəyi əsrlər boyu
insanların demokratik ideallar
uğrunda mübarizəsinin də
başlıca qayəsini təşkil etmişdir.
Bu
dəyərlər uğrunda mübarizə
ona görə daim
aktualdır ki, cəmiyyət və
dövlətdən çəkinməyərək öz fikrini ifadə etmək
hüququ - özünüifadə
azadlığı insan haqlarının ən
mühümü, vətəndaşın
dövlətin idarə olunması və ona
nəzarət
edilməsində həqiqi iştirakının əsasını
təşkil edir. Bu
azadlıqlar insanın cəmiyyətdə layiqli
yerini tapmasına, plüralizmin
bərqərar olmasına, ən başlıcası, dövlətin
demokratik dəyərlərə söykənməsinə
şərait yaradır. Müasir dövrdə
mətbuat azadlığına münasibət həm də
dövlətlərin demokratik dəyərlərə
münasibətini ifadə edir, cəmiyyətin
siyasi fəallığından xəbər
verir.
Söz və mətbuat
azadlıqları hər bir ölkədə,
ilk növbədə, insanların müstəqil
düşüncə ifadə etmək arzusunu
gerçəkləşdirir, cəmiyyətdə fikir müxtəlifliyinə,
aşkarlığa, həqiqəti üzə
çıxarmağa imkan verir.
Bu azadlıqlar tam demokratik idarəetmənin qaydaya
salınmasında, zorakılığa əl atmadan
istənilən siyasi mübahisənin
müzakirələr yolu ilə həllinə,
hər bir fərdin özünüifadəsinə
şərait yaradır. Söz
azadlığı deyəndə, eyni zamanda, insanın fikirlərini yazılı, şifahi və başqa formalarda ifadə etmək, ətraf aləmə
münasibətini bildirmək, bu
münasibəti başqalarına çatdırmaq sərbəstliyi
başa düşülür.
Azad söz, müstəqil fikir
uğrunda mübarizə bəşər
sivilizasiyasına böyük töhfələr
vermiş Azərbaycan xalqının
tarixində də mühüm yer tutur. Sözə
daim həssas yanaşaraq
ona böyük dəyər
verən, ucalığını, saflığını,
müqəddəsliyini əməli fəaliyyəti ilə qoruyub saxlamağa
çalışan azərbaycanlılar əsrlər boyu azad fikir,
sərbəst düşüncə naminə mübarizə
aparmış, demokratik ideallara
sadiq olmuşlar.
Azərbaycanın şifahi xalq ədəbiyyatının ən qədim
nümunələrində, klassik
yazıçı və şairlərimizin əsərlərində,
eləcə də aşıq poeziyasında sözün
müqəddəsliyini, ucalığını tərənnüm
edən bədii, etik-fəlsəfi lövhələrə geniş rast gəlinir.
Ən qədim
dövrlərdən bizim günlərədək
sözə yüksək dəyər verən, onun
mənəvi-etik məzmun yükünü
duzgün dəyərləndirən insanlar yüksək mənəviyyat, qəlb və
əxlaq sahibi kimi
tanınmış, cəmiyyətin böyük rəğbətini
qazanmışlar. Azərbaycanın böyük mütəfəkkiri Məhəmməd
Füzuli "Kim nə
miqdar olsa, əhlin eylər
ol, miqdar söz" deyəndə, yaxud
sərkərdə və şair Şah İsmayıl Xətai "Söz var kəsər
savaşı, söz var
kəsdirər başı", - deyə yazanda
məhz sözün
ucalığını, müqəddəsliyini izhar etməyə
çalışırdılar. Sözlə bağlı atalar sözlərimiz də
xalqımızın yüksək ünsiyyət mədəniyyətini,
zəngin mənəvi keyfiyyətlərini, mental
dəyərlərini özündə dolğun
şəkildə əks etdirir. Məsələn, ulularımız "Söz var dağa
qaldırar, söz var
dağdan endirər", - deyəndə sözün insanlar
arasında sülhün,
barışın, qarşılıqlı anlaşmanın əldə
olunmasında, ümumən cəmiyyətdə sivil birgəyaşayış
normalarının təminatında müstəsna rolunu önə çəkmişlər.
Azərbaycan xalqının söz, mətbuat azadlığı uğrunda tarixi mübarizəsinin
real məzmun kəsb edərək praktik surətdə gerçəkləşməsi
isə XIX əsrə təsadüf edir.
Bakıda ilk rus qəzetinin
nəşrinədək Azərbaycan xalqının iqtisadi və mədəni həyatına aid faktları Tiflisdə çıxan rus qəzetləri əks etdirirdi.
XIX əsrin 20-ci illərindən başlayaraq
"Tiflisskiye vedomosti",
"Zakavkazski vestnik",
"Kavkaz", "Novoye
obozreniye" və başqa
qəzetlərdə Azərbaycan xalqının ədəbi həyatına
aid yazılar əhəmiyyətli yer tuturdu. 1832-ci ildə
Tiflisdə Azərbaycan dilində nəşr olunan
belə qəzetlərdən biri də
"Tiflis əxbarı" qəzeti idi. Lakin çarizmin ideoloji-siyasi təsiri
altında olan bu qəzetlərin
mövcudluğu ilə barışmayan Azərbaycan
xalqı özünün milli
mətbuatını yaratmaq üçün uzun illər
mübarizə aparmalı olmuşdur. Məhz bu mübarizənin nəticəsi
olaraq da 1875-ci il iyulun 22-də görkəmli
ədib və ziyalı Həsən bəy Zərdabinin təsisçiliyi
və baş redaktorluğu
ilə Azərbaycanın ilk mətbuat
orqanı - "Əkinçi" qəzeti işıq üzü görmüşdür.
Zərdabi və onun məsləkdaşları
Azərbaycan xalqını gerilikdən çıxarmaq, cəhalət
və mövhumata ağır zərbə
vurmaq, yeniliyi təbliğ
etmək kimi çətin vəzifəni
üzərlərinə götürmüşdülər.
"Əkinçi"nin səhifələrində xalqa zülm edən bəylər,
mülkədarlar kəskin tənqid edilir,
insanların elm, təhsil, savad
alması, maariflənməsinin vacibliyi geniş təbliğ edilirdi.
Məhz buna görə də qəzet çarizmin aşkar təzyiq
və təhdidləri ilə üzləşir,
çapına ciddi maneələr törədilirdi.
Bu təzyiqlərin şiddətlənməsi
nəticəsində Həsən bəy Zərdabi 1877-ci ildə
"Əkinçi"nin nəşrini dayandırmalı oldu. Görkəmli ziyalı
1905-ci ildə "Həyat" qəzetində çap etdirdiyi "Rusiyada əvvəlinci türk
qəzeti" adlı məqaləsində "Əkinçi"ni
nə məqsədlə nəşr etdiyini,
qarşıya çıxan çətinlikləri, çar senzurasının təqiblərini
açıb göstərmişdir.
XIX əsrin
sonları XX əsrin əvvəllərində Bakıda çap olunan "Kaspi", "Ziyayi-Qafqaziyyə", "Kəşkül",
"Şərqi-Rus", "Bakinski listok", "Bakinskiye izvestiya", "Vozrojdeniye",
"Hümmət", "Həyat", "Füyuzat",
"Təzə həyat", "Şəlalə",
"Açıq söz", "Dirilik", "Dəvət-Qoç" qəzetləri,
habelə "Molla Nəsrəddin"
jurnalı da Azərbaycanda mütərəqqi
mətbuat
ənənələrinin formalaşmasında, azad
sözün, müstəqil
düşüncənin inkişafında mühüm
rol oynamışdır. XX əsrin əvvəllərində
Azərbaycan jurnalistləri demokratik mətbuatın
mütərəqqi ənənələrini böyük
müvəffəqiyyətlə inkişaf
etdirirdilər. C.Məmmədquluzadə, Ömər
Faiq Nemanzadə, Seyid Hüseyn, Əli Nəzmi, Əliqulu Qəmküsar,
Ü.Hacıbəyli, M.Şaxtaxtinski, M.S.Ordubadi və başqaları milli düşüncə və ideyaların təbliği,
demokratik dəyərlərin möhkəmlənməsi
yönümündə fəal təbliğat
aparırdılar.
Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyətinin 23 aylıq fəaliyyəti dövründə
isə söz, mətbuat, sərbəst
düşüncə azadlıqlarının inkişafı
yönümündə müəyyən addımlar
atıldı, "Mətbuat haqqında Nizamnamə" qəbul
edildi. Azərbaycan Xalq
Cümhuriyyəti hökumətinin rəsmi dövlət mətbuat
orqanının yaranması müstəqil dövlətin əsas
atributlarından birinə çevrildi. Məhz buna görə də
1918-ci il iyulun 3-də
Azərbaycan Cümhuriyyəti hökuməti "Azərbaycan
Cümhuriyyəti hökumətinin xəbərləri"nin
nəşri haqqında qərar qəbul etdi.
İyulun 27-də qəbul olunmuş
digər qərarla bu orqanın nəşri
işi Xalq Təhsil
Nazirliyinə həvalə edildi. Həftədə
iki dəfə buraxılması nəzərdə
tutulan hökumət xəbərlərində
əsasən Azərbaycan Cümhuriyyəti hökumətinin qərarları,
ayrı-ayrı nazirliklərin qəbul etdiyi
qərarlar, əmrlər, təlimatlar dərc edilirdi.
Milli
hökumət, eyni zamanda,
Azərbaycan ətrafında mövcud informasiya blokadasını yarmağa,
respublikanı dünya miqyasında
tanıtmağa, fəaliyyəti haqqında xalqı məlumatlandırmağa
ciddi ehtiyac duyurdu. 1918-ci il
sentyabrın 15-də Gəncədə rəsmi dövlət
orqanı "Azərbaycan" qəzetinin ilk
nömrəsinin çapdan
çıxması da bu
zərurətdən irəli gəlirdi. Qəzet
həmin dövrə qədər çap
olunan bir çox nəşrlərdən fərqli olaraq, tarixi bir missiyanı həyata keçirir,
gənc, müstəqil Azərbaycan dövlətinin həyatında
baş verən ictimai-siyasi
və iqtisadi prosesləri
işıqlandırır, hökumətin rəsmi mövqeyini ifadə edirdi.
Qısa
müddətdə böyük nüfuz və oxucu
auditoriyası qazanmış "Azərbaycan" milli problemlərin səsləndirildiyi möhtəşəm
tribunaya çevrilmiş,
Üzeyir bəy Hacıbəyli, Məhəmməd
Əmin Rəsulzadə, Mirzəbala Məmmədzadə, Xəlil
İbrahim, Məhəmməd Hadi, Zülfüqar
Hacıbəyov, Əhməd Cavad, Ömər Faiq
Nemanzadə, Salman Mümtaz,
Fərhad Ağazadə, Şəfiqə Əfəndizadə,
Məhəmməd ağa Şaxtaxtlı,
Firudin bəy Köçərli, Seyid Hüseyn, İbrahim Xəlilov, Cəfər Cabbarlı, Abdulla Şaiq, Qafur Rəşad Mirzəzadə, Şəfi bəy
Rüstəmbəyov, Yusif Vəzir Çəmənzəminli
və Azərbaycanın digər nüfuzlu ziyalıları, o
cümlədən yazıçı-publisistləri qəzetdə
müxtəlif mövzularda
çıxış edirdilər. 1919-cu ilin
əvvəllərindən 1920-ci ilin 27
aprelinədək - Xalq Cümhuriyyətinin
süqutunadək qəzetə böyük
Azərbaycan ziyalısı Üzeyir bəy
Hacıbəyli rəhbərlik etmiş,
bu müddətdə onun
nüfuzunu və
oxunaqlığını daha da artırmışdır. Bu
və digər ziyalıların ali istək
və arzuları, azad, müstəqil, suveren bir dövlət qurmaq, xalqın milli şüurunu, milli mənliyini
özünə qaytarmaq idi.
Həmin ziyalılar bu ideyaları həyata
keçirmək üçün fədakar
mübarizə aparmış və bu
mübarizədə "Azərbaycan" qəzeti onların ən
ali tribunası olmuşdur.
"Azərbaycan" qəzeti 1918-1920-ci illər ərzindəki
nəşri zamanı Azərbaycanın ictimai-siyasi,
iqtisadi və mədəni həyatının
ən müxtəlif sahələrini öz
səhifələrində geniş surətdə
əks etdirmişdir.
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin süqutundan
və Bakıda bolşevik hökumətinin
qurulmasından sonra respublikada
müstəqil və demokratik mətbuat ənənələrinə
son qoyulmuş, Xalq Komissarları Soveti 27 oktyabr 1920-ci ildə "Mətbuat
haqqında" Dekret imzalamış, mətbuata
qarşı açıq repressiya xarakteri daşıyan bu sənədlə
2
ay ərzində
92 qəzet bağlanmışdı. Dekretdə "Mətbuat
üzərində nəzarətin müvəqqəti xarakter daşıdığı, yeni qaydaların möhkəmlənməsindən
sonra mətbuata tam
azadlığın veriləcəyi, bütün
mübahisələrin yalnız məhkəmə yolu ilə həll ediləcəyi"
göstərilsə də, bunlara əməl
olunmamışdır. SSRİ-nin mövcudluğu illərində
senzura daha da möhkəmlənmiş, mətbuatın
müstəqilliyi şərti xarakter
daşımışdır. 1922-ci ildə ədəbiyyat və
nəşriyyat üzərində senzura rolunu oynayan Dövlət
Sirlərini Mühafizə edən Baş
İdarə yaranmış, 1933-cü ildən ona
mətbuatda hərbi və dövlət sirlərini qorumaq səlahiyyəti də verilmişdir.
SSRİ dağılanadək Dövlət Sirlərini
Mühafizə edən Baş İdarə
mətbuatda hərbi və dövlət sirlərinin
qorunması; bütün çap
məhsullarında, radio və televiziya verilişlərində, əlyazmalarda,
fotoşəkillərdə, mühazirələrdə, sərgilərdə
ideoloji nəzarətin həyata
keçirilməsi; mətbuatda, kütləvi çap məhsullarında getməsi lazım
bilinən informasiyalar
siyahısının hazırlanması; SSRİ-yə xaricdən
gətirilən və ya xaricə
aparılan çap məhsullarına nəzarət
və ona icazə; siyasi
cəhətdən zərərli və köhnəlmiş ədəbiyyatın
yığışdırılması həvalə olunmuşdur.
Yalnız ötən əsrin
70-80-ci illərində - ümummilli lider Heydər Əliyevin sovet
Azərbaycanına rəhbərliyi illərində mətbuata
basqılar nisbətən azalmış, qəzet və
jurnalların müstəqilliyi qismən təmin olunmuşdur. Məhz ulu
öndərin prinsipial və qətiyyətli
mövqeyinə istinad edən respublika mətbuatı o
illərdə müxtəlif sahələrdəki problemlərlə
bağlı çox cəsarətli, qətiyyətli
yazılar dərc edirdi. Cəmiyyətdəki
nöqsanlar əksər hallarda
kəskinliyi ilə oxucuların diqqətinə
çatdırılır, inkişafa mane olan amillər
açıq göstərilirdi. Ulu öndər
Heydər Əliyev demokratik ruhlu rəhbər kimi mətbuata
müsahibəsində bu və digər
nöqsanları açıq qeyd edir, sovet cəmiyyətinin
eybəcərliklərini deməkdən çəkinmirdi. Bu baxımdan, böyük
strateqin 1981-ci il
dekabrın 19-da "Literaturnaya qazeta"da dərc olunmuş məşhur "Qoy
ədalət zəfər çalsın!" sərlövhəli
müsahibəsini xüsusi xatırlatmaq
lazımdır. Ulu öndər çox sonralar - 2000-ci ilin 22 iyulunda məhz həmin
müsahibədən dərhal sonra böyük sensasiyanın
yarandığını xatırladaraq demişdir:
"Xatirimdədir, o vaxt
Andropov SSRİ Dövlət Təhlükəsizliyi
Komitəsinin sədri, həm də Siyasi Büronun üzvü idi. O, bir neçə
gündən sonra mənə telefon etdi. Dedi
ki, sənin bu
müsahibən böyük bir sensasiya
yaradıbdır. Soruşdum ki, nə mənada? Cavab verdi ki, müsbət də
var, mənfi də var.
Soruşuram ki, nəyi
müsbətdir, nəyi mənfidir? Deyir,
müsbət odur ki, insanlar bizim cəmiyyətdəki
bu yaraları görürlər və
sevinirlər ki, kimsə cəsarət edib bunları açıq deyir.
Özü də bunu
aşağıda yox, ən yüksək
vəzifədə çalışan bir adam deyir. Amma
bunun əleyhinə olanlar
da var. Soruşuram
ki, niyə? Bildirir ki, çünki onlar bunun
açılmağını istəmirlər. O vaxt bir çox
belə yazılar olub. İstəsəniz,
axtarın, tapın, oxuyun".
Ötən əsrin
80-ci illərinin sonlarına doğru keçmiş SSRİ-nin
tənəzzülə uğraması prosesinin
sürətlənməsi, "aşkarlıq", "yenidənqurma"
tezislərinin ortaya atılması bütün postsovet
respublikalarında olduğu kimi, Azərbaycanda da mətbuatın
müstəqil, azad söz
uğrunda mübarizəsinə
stimul yaratmışdı. Ermənistanın
Azərbaycana təcavüzü, milli-azadlıq hərəkatının
gedişi, SSRİ rəhbərliyinin
respublikamıza laqeyd münasibəti, 20 Yanvar faciəsi ilə bağlı
açıq, cəsarətli yazılar yeni
yaranan qəzetlərdə işıq üzü görməyə
başlamışdı.
Bütövlükdə
keçmiş SSRİ-nin
süqutu və Azərbaycanın dövlət
müstəqilliyinin bərpası ilə bağlı proseslər
ayrı-ayrı qəzet və jurnallarda geniş əksini tapırdı. 1991-ci il oktyabrın 18-də Azərbaycanın
dövlət müstəqilliyinin bərpası isə respublikada müstəqil mətbuatın
formalaşmasında yeni mərhələnin
əsasını qoydu. Hələ Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyəti illərindən sonra rüşeym
halında inkişafını dayandırmış proseslər
yenidən dirçələrək demokratik
mətbuatın inkişafına xidmət etməyə
başladı.
Azərbaycan
ötən əsrin sonlarında dövlət müstəqilliyini
bərpa etdikdən sonra ictimai
həyatın bir çox
sahələrində olduğu kimi, mətbuatın inkişafında da ciddi dönüş
yaranmış, siyasi plüralizmin,
söz, məlumat
azadlığının təmini istiqamətində mühüm tədbirlər həyata
keçirilmişdir. Nəticədə
müstəqil respublikamız bu gün söz, fikir və mətbuat azadlığının maksimum səviyyədə təminatı
baxımından MDB məkanında qabaqcıl yerlərdən birini tutur. Respublikada bu
yönümdə həyata keçirilən mütərəqqi
islahatlar, ilk növbədə,
demokratik, hüquqi və
dünyəvi inkişaf yolunu
prioritet seçərək bu yolla inamla
irəliləyən Azərbaycanda kütləvi informasiya vasitələrinin fəaliyyətinə
verilən yüksək qiymətin ifadəsi
sayılmalıdır.
(Ardı var)
Rafael CƏBRAYILOV,
Milli Məclisin deputatı
Azərbaycan.- 2011.- 19 iyul.- S. 3.