PEŞƏNİN
HƏDƏFİ DƏYİŞƏNDƏ...
Məsuliyyət
hissini laqeydlik, milli maraqları şəxsi mənfəət duyğusu, mənəviyyatı isə bazar prinsipləri
əvəz edir
İnsanlar
az qala doğulduqları gündən öyrənməyə
can atırlar!
Yeməyi,
gülməyi, yeriməyi, danışmağı öyrəndikdən sonra həyatda
öz yerini tapmaq üçün vacib sayılan digər vərdişlərə
və bilgilərə də yiyələnməyə
başlayırlar.
Müəyyən
illərdən sonra lazım olanı öyrənmək həvəsi
gündəlik informasiyaları əldə etmək ehtiyacı
ilə əvəzlənir.
Həmin
informasiyalar insana həyatında, məişətində,
peşə fəaliyyətində gərək olur.
İnformasiyalarda
həm də qəribə təsiretmə gücü var. O,
insanların dünyagörüşünə, həyata
baxışına təsir göstərə, hətta müəyyən
məsələlərə münasibətdə mövqeyini
yenidən nəzərdən keçirərək dəyişməyə
sövq edə bilir. Məhz bu xüsusiyyətinə görə
əsrlər boyu informasiyadan müxtəlif məqsədlərlə
istifadə olunub.
Bəzən
o, xalqdan gizlədilib!
Bəzən
insanlara dəyişdirilmiş, təhrif olunmuş şəkildə
çatdırılıb!
Hərdən
isə kimlərəsə sərf edən yalanlarla
qarışdırılaraq dövriyyəyə
buraxılıb!
İnformasiyaya sahiblik uğrunda
mübarizə
Uzun müddət informasiya dövlət
nəzarətində saxlanılıb. Hətta informasiyanın
işlənib hazırlanması və cəmiyyətə
çatdırılması ilə bağlı xüsusi
qurumlar yarandıqda belə dövlət ona nəzarət
mexanizmini əldən buraxmayıb! "Senzura" adlı
ayrıca bir təşkilat yaradaraq öz maraqlarını
jurnalistlərə və qəzetlərə, daha sonralar isə
radio və televiziyalara diktə etməyi bacarıb!
Təbii
ki, insanlar da həqiqəti öyrənmək istəklərindən
heç zaman əl çəkməyiblər!
Həm
də dayanmadan sərbəst düşünmək və
düşündüyün kimi danışa bilmək
imkanı uğrunda mübarizə aparıblar!
Feodalizm,
kapitalizm, sosializm - bu quruluşların heç biri insanlara həqiqi
fikir və söz azadlığı verməyib. Yalnız
demokratik prinsiplərə əsaslanan cəmiyyət qurulduqdan
sonra insanlar əsl azadlığın nə olduğunu
dadıblar!
"Qırmızı imperiya" dağıldıqdan sonra kommunizm ideyalarından imtina edərək ümumbəşəri inkişaf yoluna qayıdan Azərbaycan müstəqil dövlət quruculuğunda demokratiya yolunu seçdi. Müvafiq islahatlar keçirildi, yeni Konstitusiya və onun əsasında qanunlar qəbul edilərək möhkəm qanunçuluq bazası yaradıldı, bazar iqtisadiyyatı münasibətləri bərqərar edildi, fikir plüralizmi və digər demokratik dəyərlər cəmiyyətin əsas prioritetlərinə çevrildi.
Söz və mətbuat azadlığının təminatı sahəsində də mühüm işlər görüldü.
Ən əvvəl 6 avqust 1998-ci ildə ulu öndər Heydər Əliyev tərəfindən mətbuata senzura nəzarəti aradan qaldırıldı.
Mətbuat və İnformasiya Nazirliyi ləğv edilərək mətbuat dövlət nəzarətindən çıxarıldı, KİV haqqında beynəlxalq tələblərə cavab verən yeni qanun qəbul edildi.
Artıq ölkəmizdə həqiqi mətbuat və söz azadlığı bərqərar olmuş, müstəqil qəzetlər, informasiya agentlikləri, televiziya kanalları və elektron media yaranmışdır.
Onlar sərbəst şəkildə fəaliyyət göstərir, nədən necə yazmağı, proqram siyasətlərini nə sayaq qurmalarını özləri müəyyənləşdirirlər.
Dövlətin
müstəqil mətbuatın işinə qarışmağa
heç bir səlahiyyəti, xüsusi mexanizmi və
imkanı, ən əsası isə buna istəyi yoxdur!
Əksinə,
Azərbaycan iqtidarı mətbuatın inkişafına daim
yardım göstərmək yolunu tutubdur!
Yaramaz
quruluşun "yararlı" ideologiyası
Ötən əsrin sonlarında ayrıldığımız sovet quruluşunun yetmiş üç il davam gətirməsinin səbəblərindən biri də onun güclü təbliğata və ideoloji aparata söykənməsi idi. Kommunist partiyası ideoloji işi bir an gözdən qoymurdu. Bu sahəyə kadrlar diqqətlə seçilib təyin edilir, vaxtaşırı mətbuatın qarşısına müəyyən vəzifələr qoyularaq icrası yoxlanılır, ikiqat senzura - həm partiya orqanlarının, həm də mətbuatda dövlət sirlərini mühafizə edən qurumun (senzuranın) ciddi nəzarəti təmin edilirdi. Qarşıya qoyulan başlıca vəzifə isə sosializm quruluşunun üstünlüklərini və onun tezliklə "dünya kapitalizminə qalib gələcəyini" göstərmək idi. Hətta bundan ötrü "bütün dünyanın proletarlarını birləşməyə" çagırırdılar! "Ölkədaxili mövzular" isə iqtisadi yüksəlişin, partiyanın xalqa müdrik rəhbərliyinin, sosializm quruluşunun üstünlüklərinin, zəhmət adamlarının tərənnümündən ibarət idi.
Adətən beynəlxalq mövzudakı yazılar və televerilişlər iki rəngdə - ağ və qara boyada təsvir edilirdi. Təsvirlərin mahiyyəti yığcam şəkildə belə olardı:
- Sosializm günü-gündən daha sürətlə inkişaf edir, dünyanın yeni dövlətləri bu cəbhəyə qoşulur.
Kapitalizm isə çürüməkdə və məhv olmaqdadır;
- SSRİ dünyada sülhün, əmin-amanlığın keşiyindədir.
Başda ABŞ olmaqla kapitalizm aləmi dünyanı nüvə müharibəsinə sürükləyir, yeni münaqişə ocaqları yaradır;
- Sovet insanı qurucu, yaradıcı, vətənpərvər və fədakardır.
Kapitalizm isə insanları mənən şikəst edərək robota döndərir;
- Sovet elmi və texnikası inkişaf edir, insanlığa xidmət göstərir.
Kapitalizm isə kütləvi qırğın silahları istehsalı, terror-təxribat əməlləri ilə məşğuldur;
- SSRİ kosmosun fatehidir, hər il ölkə üzrə məhsuldarlıq (məsələn, hər inəkdən sağılan südün miqdarı, hər toyuğun yumurtladığı yumurtaların sayı) yüksəlir.
Kapitalizmdə isə mənəviyyatsızlıq, narkomanlıq, fahişəlik artır və s.
Bütün cidd-cəhdlərə, deyilənlərə və yazılanlara baxmayaraq, SSRİ iqtisadi və siyasi cəhətdən iflasa uğradı, bəşəriyyətə yad, yaramayan quruluş kimi süqut etdi.
Bu
gün isə "yaramaz quruluşun" ideologiyası
"yararlı" vasitə kimi yenidən bəzi ölkələrin
ideoloji arsenalına daxil edilib!
"İnformasiya
terroru" ilə üz-üzə
Əksliyin vəhdəti və
mübarizəsi inkişafın əsasıdır - bu, fəlsəfənin
əsas qanunlarından biridir.
Bir
zamanlar sosializm cəbhəsi ilə kapitalizm aləmi
arasındakı qarşıdurma və mübarizə
dünyanı inkişafa sövq edirdi!
Daha
iki qütb olmadığından belə bir rəqabət və
yarışma da yoxdur!
İndi
dünyanı inkişafa sövq edəcək yeni
qarşıdurma axtarışı gedir!
Bir
qisim insan bunu sivilizasiyalararası mübarizədə
görür!
Və
görünür artıq buna start verilib!
Qədim dövrlərdə dövlətlər bir-birlərilə
müharibə etmək üçün bəhanə gəzirdilər. Bəzən bəhanə
tapmayanda kimisə öldürüb təqsiri qarşı tərəfin
üstünə atmaq kifayət edirdi.
İndi
isə müharibə və münaqişələr bəhanələrlə
başlanmır!
İndi
uzun müddət gözdənsalma kampaniyası
aparılır!
Sözdə
deməsələr də, əməldə ideoloji müharibədən
"soyuq müharibə"yə keçirlər!
Əvvəlcə
sanksiyalar yolu ilə ölkə daxilində xalqı mövcud
iqtidardan narazı salırlar!
Sonra
ölkədaxili müxalifəti dəstəkləyib ona
yaxşı pul verirlər, "mübarizəsini" "təşkil
edirlər", ən nəhayət silahlandırırlar!
Bir məqamı da xatırlatmaq istəyirik. Orta əsrlərdə
dünya monqol, ərəb, Osmanlı işğalına və
beləliklə müsəlman imperiyalarının
yaranmasına şahid oldu. İnkvizisiya
xristian dövlətlərində elmin və texnikanın
inkişafını boğduğundan silah və güc
üstünlüyü müsəlman aləmində idi.
Lakin ələ keçirdikləri sərvətin
üzərində oturaraq arxayınlaşan, müəyyən
məsələlərdə səhvə yol verən belə
imperiya sahibləri getdikcə zəiflədiklərinin fərqinə
varmadılar. Kilsəni dövlətdən ayırıb
elm və texnikanın inkişafına nail olan Avropa dövlətləri
isə yeni silahlar icad etməklə, istilaçılara
qarşı birləşməklə üstünlüyü ələ
aldılar və səlib yürüşləri vasitəsilə
vəziyyəti dəyişərək dünyada baş verən
proseslərə nəzarəti və təsiri tədricən
tam olaraq əllərinə götürdülər!
Onlar bir
vaxtlar buraxdıqları səhvləri təkrar etmək,
dünya hökmranlığını başqalarına
güzəştə getmək niyyətində deyildilər və
heç indi də bu niyyətdə deyillər!
Üstəlik Allahın müsəlman dünyasına
"hədiyyə etdiyi" enerji resurslarından istədikləri
kimi və dəyər-dəyməzinə faydalanmaq, əslində
nəzarət və idarəetməni özlərində
saxlamaq üçün müxtəlif üsul və metodlardan
istifadə edirlər.
Bu gün
inkişaf etməkdə olan, zəngin təbii resurslu ölkələrə
keçmişdəki kimi "inqilab" yox,
"demokratiya" ixrac edirlər!
Müxtəlif
ölkələrdə baş verən hadisələrə
ikili standartlar meyarından yanaşaraq, ikili mövqedən qiymətləndirirlər!
Bu gün
də demokratiyanın "dərinliyini" və
"genişliyini" ölçən cihaz kəşf
olunmayıb!
"Siyasi
məhbus" anlayışı nədir və kimlərə
şamil olunur - tərifi bilinmir!
Mətbuat
və söz, sərbəst toplaşmaq
azadlığının nə zaman qanun pozuntusu və
hansı halda məhdudlaşdırılmasının zəruri
olmasını təyin etmək mübahisəli
sayıldığı halda müxtəlif qurumlar bunu
"açıqlama" və "bəyanatlarla" "həll
edirlər"!
Haqlını
haqsız, haqsızı haqlı çıxarmaq onlar
üçün çox asandır!
Yeni
"arbitrlərin" yeni "meyarları" da məhz
subyektivlik, maraq və mənafelərin ön plana çəkilməsi,
ekspansiyanın müasir metodlarıdır!
Dünya
mediasında isə hadisələrə yalnız böyük
güclərin maraqları prizmasından yanaşılır,
müntəzəm, ardıcıl və
düşünülmüş şəkildə, həm də
yalnız onların mənafeyinə hesablanan informasiyalar yayılır!
Televiziya
kanalları, qəzetlər, internet saytları, sosial şəbəkələr
bu məqsədlə səfərbər olunub!
İndi
istilaçılıq hərbi yürüşlərlə
yox, təbliğatla, demokratiya libasında aparılır!
İndi
döyüş meydanında güllə yağışı
yox, şayiə, böhtan, təfriqəçilik, qara
"piar" "bombaları" partladılır!
TƏBLİĞAT METODU İSƏ HƏM KÖHNƏ, HƏM DƏ YENİDİR: SOVET TƏBLİĞATININ
YENİ DÖVRƏ UYĞUNLAŞDIRILMIŞ AĞ VƏ QARA
RƏNGLİ HÜCUM TAKTİKASI!
Süjet
xətti vahid və sadədir: Qərb və ABŞ
yaxşıdır, müsəlman dünyası pis!
"Yaxşılıq"
və "pisliyin" başlıca əlamətləri isə
bunlardır:
- Qərb
dünyası müasir, sivil, mədənidir.
Müsəlman
aləmi isə geridə qalmış, kobud, pinti və qəddardır;
- Qərb
ölkələrində demokratiya, vətəndaş cəmiyyəti
qurulub.
Müsəlman
dövlətlərinin
başında isə diktatorlar dayanır, hələ
tayfalar mövcuddur və tayfa davası gedir, insan haqları
kütləvi şəkildə pozulur;
- Qərbdə
sabitlik və inkişafdır.
Müsəlmanlar
dünyanı terrora məruz qoyur, normal həyatı pozur;
- Qərbdə
kişi və qadın hüquqları
yüksək səviyyədə təmin olunub.
Müsəlman
aləmində gender siyasəti pozulur, çoxarvadlılıq
hökm sürür, qadınlar başlarını
bağlamağa məcbur edilir;
- Qərbdə mətbuat
və söz, kütləvi aksiyaların keçirilməsi
azadlığı mövcuddur.
Müsəlman dövlətlərində isə jurnalistləri
həbsxanalara atırlar, insanlar haqlarını tələb
etməkdən ötrü küçələrə
çıxa bilmirlər və s. və i.
"Kiçik"
dünyanın böyük
problemləri
Dünya böyükdür, yoxsa kiçik? Yəqin ki, ərazicə
böyük, informasiya məkanı baxımından
kiçikdir - cavabı daha doğru sayılar!
Dünyanı
"kiçildən" informasiya özbaşına deyil,
idarə olunur!
Özü
də məqsədli şəkildə!
Heminquey həm
də dünyada müharibələrdən obyektiv və
canlı reportajlar yazan yazıçı kimi məşhur idi!
İraq-Küveyt müharibəsi zamanı cəbhədən
birbaşa yazan jurnalistə rast gəldinizmi?
Qadağanı
və "süzgəci" dünyanın demokratik dövlətlərindən
sayılan ABŞ qoymuşdu!
Tunis, Yəmən,
Misir, Liviya hadisələrində - bütövlükdə
"ərəb baharı"nı
keçirən ölkələrdə ikinci tərəfin
mövqeyini səsləndirən dünyaca məşhur
telekanallara və qəzetlərə rast gəldinizmi?
Bəlkə heç bu toqquşmalarda "ikinci tərəf"lər
olmayıb?
Bəs mətbuatın
obyektivlik, tərəfsizlik prinsipi, demokratiyanın
fikir plüralizmi tələbləri harada qaldı?
Maraq
doğuran başqa bir məqam isə terrorizmin zorla islama
bağlanılması cəhdinə ara
verilməməsidir!
İlk dəfə
terror təşkilatları xristian dövlətlərində
yaradılıb və say baxımından
"üstünlük" bu gün də onlardadır!
Xristian mənşəlilərin
yaratdıqları terror təşkilatlarının
qurbanları tarixən də, ən əsası isə
müasir dövrümüzdə də dəfələrlə
çoxdur!
Mahiyyətcə
sülh, humanizm dini olan islama terrorun "calaq" edilməsi
obyektivlikdən yox, məhz məlum qüvvələrin,
ölkələrin, təşkilatların... siyasi məqsədlərindən
irəli gəlir!
Orta məktəblərə və uşaq bağçalarına
terrorçular tərəfindən ən çox hücumlar
çəkilərək günahsız qanlar axıdılan
ölkə ABŞ-dır. Yaxınlarda yenə belə bir
ürəkağrıdan faciə baş verdi.
Gəlin bu hadisələrin çox kiçik qisminə xronoloji qaydada, dünyanın
digər ölkələrində baş verən hadisələr
silsiləsində baxaq:
16 aprel
2007-ci il. ABŞ.
İki tapança ilə silahlanmış 23 yaşlı
Ço Sen Xi Virciniya ştatının Texniki Universitetinin
yataqxanasına girib, tələbələrə atəş
açıb, 2 saat sonra isə tədris korpusuna keçərək
oradakıları atəşə tutub. İnsident
nəticəsində 32 nəfər ölüb, daha 30 tələbə
və müəllim isə yaralanıb. Kütləvi
qətliamdan sonra cani özünə də atəş
açıb.
22 iyul
2011-ci il. Norveç. Norveçdə Andres
Breyvik dəhşətli terror aktı törədib. Əvvəlcə o, Oslodakı hökumət evinin
binası yaxınlığında bomba partladıb. Sonra isə hakim partiyanın Utoyya adasında təşkil
etdiyi gənclər düşərgəsinin
iştirakçılarına atəş açıb. Onun törətdiyi ikiqat terror nəticəsində
77 nəfər ölüb. Norveç məhkəməsi
Andres Breyvikin anlaqlı olduğunu təsdiq edib və onun 21 il müddətinə azadlıqdan məhrum
edilməsi barədə hökm çıxarıb.
14 dekabr
2012-ci il. ABŞ. Amerikanın Nyutaun
şəhərindəki (Konnektikut ştatı) Sendi Huk ibtidai
məktəbində gülləbaran törədilmişdir.
Çoxsaylı insan tələfatı ilə nəticələnmiş
bu hadisəni 20 yaşlı Adam Lanza törətmişdir.
Lanza əvvəlcə evdə öz atasını qətlə
yetirmiş, sonra anasının dərs dediyi ibtidai məktəbə
yollanmışdır. Orada Lanza 20-si ibtidai sinif
şagirdi olmaqla 26 nəfəri güllələmişdir.
Öldürülən 6 nəfər
yaşlı insan arasında qatilin anası, Sendi Huk məktəbinin
direktoru və psixoloqu da vardır.
14 dekabr
2012-ci il. Çin. Çinin mərkəzində yerləşən
Hinan əyalətinin Şinyanq şəhərindəki orta məktəbdə
faciə baş verib. Min Yingcün adlı
şəxs məktəbə daxil olaraq qarşısına
çıxanlara bıçaqla zərbələr endirməyə
başlayıb. Hadisə zamanı 22-si
uşaq olmaqla 23 nəfər xəsarət alıb.
Təəssüf
ki, belə faciələrin mətbuatda
işıqlandırılması bəzən terrorçunun
"qəhrəmana" bənzədilməsi üslubunda
baş verir: internetdə müraciətini və şəkillərini
irəlicədən paylaşması, müxtəlif silahlardan
özünə arsenal yaratması, soyuqqanlı davranması və
s. - bütün bunların sonradan başqaları tərəfindən
təkrarı düzgün qurulmayan informasiyanın fəsadlarından
xəbər verir!
Azərbaycan Neft Akademiyasındakı terror hadisəsinin
antiqəhrəmanı da belə hərəkət etmişdi.
Andreas
Breyvikin cəzası isə - hər öldürülən
insana görə 3 ay iş kəsilməsi, həbsxanada
üçotaqlı yer, trenajor və internetə
çıxışı olan kompyuter verilməsi - əslində
onun mükafatlandırılması anlamına gəlir.
Bəlkə o, islamın yayılmasına qarşı
çıxdığına görə belə münasibətə
layiq görülür?!
Amma
terrorçu hədəfə aldığı insanın
hansı dinə mənsub olduğunu
"araşdırmadan" tətiyi çəkir!
21 dekabr -
"qiyamət günü" informasiyasında da eyni vəziyyət
yaşandı! Bütün dünya təşvişə
düşdü, çoxları özünə şam
aldı, ərzaq ehtiyatı yaratdı, "salamat
qalmağa" yer tapdı! Bundan qazananlar bəlkə də bu
şayiəni yayan biznes adamları idi. Ancaq başqa bir həqiqət
də meydana çıxdı: yalan və şayiələrə
inanan sadəlövhlər
çoxdur!
Odur ki,
yalan, böhtan və şayiələri əhəmiyyətsiz
sayaraq onlarla mübarizə aparmamaq, zamanında ifşa etməmək
səhvdir!
Həm də
unutmayaq: "informasiya terroru"nun hədəfi beyinlərin işğalıdır!
Xaricdən
gələn pullu sifarişlər əsasında hazırlanan
material və onu müşayiət edən şəkil
çox halda qəzetlərin birinci səhifələrinin
manşetinə çıxarılır!
Sifarişçilər
maraqlı olduqları məsələlərin daim gündəlikdə
saxlanılması üçün çoxlu pul xərcləməkdə
xəsislik etmirlər!
İcraçılar
isə puldan keçməyərək mətbuata yad olan
"çevir tatı-vur tatı" qaydasıyla işləyirlər!
Məşhur
bir ərəb məsəli var: dedin - inandım, təkrar
etdin - şübhələndim, and içdin - bildim ki, yalan
deyirsən!
Eyni şeyin çürüyünü çıxarmaq
onun yalan olduğuna dəlalət etmirmi?
Göbbels
də bir yalanın yüz dəfə səslənəcəyi
halda onun doğru kimi qəbul ediləcəyinə zəmanət
verirdi...
Təəssüf
ki, Azərbaycan mediasında da beyin işğalının əlamətləri
get-gedə daha aydın görünməkdədir!
Su tökdüyünüz dəyirman kimindir?
Çox
çalışdıqdan sonra siçanı tuta bilməyən
pişik onu tamahsılandıraraq nəfsindən tələyə
salmaq istəyir. Siçanın gizləndiyi
yuvanın qarşısına gələrək buradan
çıxaraq on metr aralıdakı deşiyə girəcəyi
təqdirdə ona bir qızıl verəcəyini bildirir.
Siçan bu təklifdən şübhələnib "mənzil
yaxın, haqq baha" deyərək razılıq vermir!
Amma belə sövdələşməyə
gedənlər də var!
Azərbaycan özəl televiziya kanalları əcnəbi
ölkələrdə ömrünü başa vurmuş
nimdaş layihələr və mövzularla doludur.
Səbəb
müxtəlifdir:
Uzaqgörən siyasi məqsədlər güdən,
milli mentalitetimizə yad olan belə layihələrə
güclü qrant verilir.
Artıq
özəl telekanallarda
yaradıcı kadrlar və yaradıcılıq
mühiti sıradan çıxıb;
Şəxsi
maraqlara əsaslanan ucuz şou və qalmaqallı proqramlara
üstünlük verilir;
Tamaşaçı
cəlbi məqsədilə "yalançı göz
yaşları", "doğmaların və ailə üzvlərinin
bir-birlərinin təhqirinə və ittihamlarına",
"qan tökülməsi və qətllə"
bağlı verilişlərə daha çox yer
ayrılır.
Əksəriyyəti
yüngül və primitiv alınan yeni çəkilən
teleserialları da bu cərgəyə aid etsək, proqram siyasətinin
biabırçı
vəziyyətə düşmə səbəbini
asanlıqla taparıq!
Bu barədə
dəfələrlə deyilsə və yazılsa da,
faydası olmayıb! Çünki dövlətin və milli
maraqların "cib maraqlarına" qurban verilməsi adi
normaya çevrilib!
Lakin məsələyə
qloballaşan və ikili standartların mövcud olduğu
dünyadakı proseslər baxımından yanaşıldıqda
fərdi maraq naminə güzəştə yer
qalmadığı da aydın görünür!
Və hər
gün "praym-taym" vaxtında "mənəviyyatsız
xalq" ideyasının təkidlə yeridildiyi verilişləri
ölkə tamaşaçılarına sırıyanlara bir
neçə sual ünvanlamaqdan vaz keçə bilmirsən:
- Siz hansı
cəbhədənsiniz, cənablar və su
tökdüyünüz dəyirmanın kimə məxsus olduğunun fərqindəsinizmi?
- Millətimizi
bu qədər mənəviyyatsız, miskin və cılız
təqdim etməkdə məqsədiniz nədir?
- Niyə
"yaxşılarla" "pislərin" "tərənnümündə"
real həyatdakı mövcud nisbəti qoruyub
saxlamırsınız?
- Bir
sponsor və kompyuterdə "əl gəzdirilmiş"
mahnılarla 6 ay ərzində maşın, geyim-kecim, mənzil
və "teleməşhurluğa" nail olan "müğənnicikləri"
gəncliyə nümunə göstərməklə onları
haraya səmtləndirmək istəyirsiniz?
-
Anlayırsınızmı ki, artıq Azərbaycan teleməkanı
Azərbaycanın mənəvi mühiti üçün ciddi
təhlükəyə çevrilir?
- Olmaya
ulu öndər Heydər Əliyevin milli-mənəvi dəyərlərimizin
və mentalitetimizin qorunması ilə bağlı 2001-ci ilin
avqustunda verdiyi məşhur bəyanatı
artıq unutmusunuz?
HƏLƏ DƏ ÖZƏL
TELEKANALLARIN HƏDƏFİNDƏ AZƏRBAYCAN AİLƏSİNİN
SÜQUTU VƏ ONUN "YARARSIZLIĞININ" SÜBUTU DAYANIR!
Özəl
telekanalların əsas məqsədi sabaha inamsızlıq, mənəvi
dəyərlərimizə hörmətsizlik aşılamaq, cəhaləti
geniş yaymaq, nəticə etibarı ilə isə
xalqımızı savadsız, cahil, sadəlövh bir kütləyə
çevirməkdir!
Bu mövzunu daim gündəmdə saxlayanlar
doğrudanmı həmin "ideyanın" xaricdən
ötürüldüyünün fərqində deyillər?
Avropa
sürətlə qocalır!
Xristian
ölkələrində insan artımı mənfi səviyyəyə
enib!
Miqrantlar əhalinin
tərkibini dəyişir!
İslam
dininin inkişafı qıcıq və qısqanclıq
yaradır!
Odur ki, dünyanın bir
sıra ölkələrində islamofobiya güclənir, məscidlərə
basqınlar təşkil olunur, müsəlman dini inancları
və müqəddəsləri sistemli şəkildə təhqir
edilir, miqrantlar müxtəlif üsullarla sıxışdırılır!
İkili
standartlar beynəlxalq hüququ və ədalətli qərarların
qəbulunu heçə çıxarıb!
Öz istəklərini
gerçəkləşdirməkdən ötrü
"mübarizə meydanını" maraqlı dövlətlərin
ərazisinə "köçürən" güclər
"informasiya terrorundan" məharətlə istifadə
edir, bizi öz günlərinə salmaq istəyirlər!
Cinsi
azlıqlar, eyni cinslərin nikahı, gender siyasəti, ailə
zorakılığı kimi "problemləri" müxtəlif
üsullarla ölkəmizdə qabartmağa, gündəlik
müzakirə mövzusuna çevirməyə, beləliklə
adiləşdirərək cəmiyyətimizə yeritməyə
çalışırlar!
Və bu halda mentalitetimiz,
əsrlər boyu formalaşan adət-ənənələrimiz
nəzərə alınmır!
Azərbaycanda
gender problemi yoxdur, Azərbaycan qadını ABŞ
qadınından daha əvvəl seçki hüququ
qazanıb!
Qadın
və kişinin "mexaniki" bərabərliyi ailənin məhvinə,
vətəndaş nikahına aparır, bu isə demoqrafik
problemin yaranması deməkdir!
Eyni cinsli
nikahlar və cinsi azlıqların tanınması əslində
əxlaqsızlığa və mənəviyyatsızlığa
qanun dəstəyidir!
Demokratiya
adı ilə bizə yeridilənlərə dəstək olan
"jurnalistlər" və telekanallar yad əllərdə
milli dəyərlərə qarşı mübarizə alətinə
çevriliblər!
Bu gün
ərindən boşananlar, homoseksuallar, övladlarını
atanlar, ata-analarından üz çevirənlər, bir vaxtlar
evlərindən qaçıb gedənlər, ərinə və
ya arvadına xəyanət edənlər, narkomaniyaya
qurşananlar, həbsxanaya düşsələr də, islah
olunmayanlar özəl telekanalların "əxlaq, mənəviyyat
və tərbiyə" proqramlarının ən sevimli
qonaqlarına çevriliblər!!!
Bu naqis
insanları özəl telekanallar "Azərbaycan
xalqının siması" kimi təqdim edir!
Hər
nazirlik, hər struktur özünə qəzet və jurnal təsis
edərək öz rəhbərini tərifləməklə məşğuldur!
Bəs görəsən, dövləti mənafe, milli
maraq və mentalitetin qorunması ilə kimlər məşğul
olmalıdır?!
Məgər əli qələmli və kameralı hər
bir jurnalist həm də azərbaycanlı deyilmi?
Niyə ölkəyə yönələn təhdidlərin,
"informasiya terrorunun" və müxtəlif məkrli əməllərin
qarşısının alınmasında hansı mövqedə
dayanmalı olduqlarını əsl azərbaycanlı kimi indiyədək
müəyyənləşdirməyiblər?!
Bizdən nə istəyirlər
və biz nə istəyirik?!
Dövlətlər öz
iqtisadiyyatları, həmin iqtisadiyyatı və cəmiyyəti
idarə etməkdən ötrü qəbul etdikləri qanunlar
əsasında yaşayır və fəaliyyət göstərirlər!
Xalqlar və
millətlər isə milli-mənəvi dəyərləri, əsrlər
boyu yaranaraq formalaşmış adət-ənənələri
ilə yaşayırlar!
Zamanın,
məkanın və fəzanın başqa-başqa
ölçüləri var!
Hər
şey bir arşınla ölçülə bilməz!
Bu gün
bütün millətləri və xalqları eyni qəlibə
salmaq cəhdi də uğursuzdur!
Özlərini
demokratiyanın "atası", "babası"
adlandıranların, daim nədə isə başqalarına irad tutaraq yol
göstərməyə çalışanların bizdən
"istəkləri" nədir? Yaxud nəyimizdən
xoşları gəlmir?
ƏN ƏVVƏL, MÜSTƏQİL
SİYASƏT YÜRÜTMƏYİMİZDƏN!
* Daha
sonra hər hansı bir saziş, müqavilə imzalayarkən
öncə öz maraqlarımızı güdməyimizdən!
*
Qeyri-obyektiv iradlara, əsassız tənqidlərə əhəmiyyət
verməyərək təsir və təzyiq cəhdlərindən
qorxmamağımızdan!
* Beynəlxalq
qurum və təşkilatlarda başqalarının diktəsi əsasında
deyil, obyektiv və ədalətli mövqe
tutmağımızdan!
* Enerji
daşıyıcıları ilə bağlı milli maraqlara
cavab verməyən beynəlxalq layihələrə prinsipial
yanaşaraq qoşulmamağımızdan!
* Azərbaycanın
dövləti mənafeyinə uyğun gəlməyən təşkilat
və qurumlara yaxın durmamağımızdan!
*
Qapı-qapı düşərək kimlərdənsə yardım
və kömək istəməməyimizdən!
* Bir
sözlə, müstəqil yaşayaraq heç kəsə
boyun əyməməyimizdən və "kiçik
qardaş" statusundan birdəfəlik imtina etməyimizdən!
Bəs bir xalq və dövlət
olaraq biz nə istəyirik?
* Ən əvvəl
müstəqilliyimizin əbədi qalmasını!
* Daha
sonra ölkə daxilindəki dayanıqlı sabitliyin
olmasını!
*
İndiyədək üçqat artıma nail olunmuş
iqtisadiyyatımızın 2020-ci ilədək daha 2 dəfə
yüksələcəyini!
*
Xalqın rifah halının durmadan
yaxşılaşmasını!
*
Demokratik proseslərin inkişafını və dərinləşməsini!
*
İşğal altındakı ərazilərimizin tezliklə
düşmən tapdağından azad edilməsini!
*
Dünyanın inkişaf etmiş ölkələri
sırasına qoşulmağımızı!
Göründüyü
kimi, istəyimiz xoş, xeyirxah, öz gücümüzlə
çata biləcəyimiz niyyətlərdir!
Heç
kəs bizə badalaq vurmaq fikrinə düşməsin,
çünki mənasızdır!
Əsl
jurnalist heç bir halda hədəfdən yayınmamalı və
kiminsə əlində alətə çevrilməməlidir!
Jurnalist
dönmədən peşə etikası qaydalarına əməl
etməli, obyektivlik, bitərəflik, qərəzsizlik, peşəkarlıq
prinsiplərini əsas tutmalıdır!
Jurnalist
xalqına və dövlətinə təmənnasız xidməti
özünə mənəvi borc saymalıdır!
Unutmaq
olmaz ki, peşənin hədəfini dəyişəndə məsuliyyət
hissini laqeydlik, milli maraqları şəxsi mənafe
duyğusu, mənəviyyatı isə bazar prinsipləri əvəz
edir!
Belə
halda isə əli qələmli jurnalist vətənpərvər
insan və ölkə vətəndaşı olmaqdan qalır!
Haqlı
olaraq qınaq və nifrət ünvanına çevrilir!
Bəxtiyar SADIQOV
Azərbaycan.-2013.- 15 yanvar.- S.5.