Dövləti idarə etmək məharəti
Bu gün dünyada cərəyan edən məlum geosiyasi proseslərin əslində 25-30 il öncəki olaylarla tam eyniyyət təşkil etməsi "tarixin təkəri" məfhumunu yada salır. Bəli, tarixin təkəri dövr edir və həmin zamanların süni yolla yaradılmış ictimai gərginliklərini, siyasi təhdidlərini, iqtisadi bəlalarını yenidən yaşamağa zorən məhkum edilirik. Ötən əsrin 80-ci illərinin ortalarından etibarən Qərbin SSRİ-ni və ümumiyyətlə, sosialist düşərgəsini çökdürmək üçün tətbiq etdiyi iqtisadi-siyasi-hərbi taktiki və strateji gedişlər bu gün müstəqil siyasət yürüdən ölkələrə qarşı təkrar dövriyyəyə buraxılır. Ssenari də, aparılan xətt də, hətta strateqlər də belə dəyişməyib.
Məqsəd "Yeni Dünya Nizamı" adı altında ədalətsiz və çoxstandartlı prinsiplərlə formalaşdırılan müasir dünya siyasi sistemini əslində, birqütblü qlobal məkana çevirmək və bununla da dünyanın bir mərkəzdən idarə edilməsi prosesinin məntiqi yekununa nail olmaqdır.
Güclüsən - demək haqlısan?
Dünyanın siyasi tarixini, əsasən də son iki əsrlik dövrün siyasi mahiyyətini öyrəndikcə, məxəzlər və elmi vəsaitlər nə qədər etibarsız, qərəzli və subyektiv olsa da, müvafiq nəticələr çıxarmağa imkan verir. Əsas ortaya çıxan həqiqət isə yuxarıda toxunduğumuz məqamla bağlıdır: "dünyanın bir mərkəzdən idarə olunması" məram-intriqası son əsrdə baş verən istisnasız olaraq bütün müharibələrin, siyasi çəkişmələrin, sosial-iqtisadi böhranların, siyasi quruluşların və dövlətlərin iflasının əsas məğzi və zəmini olmuşdur. Bu gün bəşəriyyətin qan çanağına çevrilməsi, insan yaşayan bütün qitələrin savaş və terror bəlasına mübtəla olması, zorun ədalətdən önə keçməsi də məhz birqütblü dünyaya transformasiyanın məntiqi nəticələridir. Görünən odur ki, dünya siyasətində Roma İmperiyası dövründə mövcud olmuş "güclüsən, deməli haqlısan" yanaşması hətta minilliklərdən sonra belə saxlanılır.
"Rəngli inqilablar"dan "ərəb baharı"na qədər, Latın Amerikasındakı süni yolla gərginləşdirilən iğtişaşlardan Çində etnik qarşıdurma yaratmaq cəhdlərinədək, Afrikadan Şimali Avropaya uzanan böyük bir arealda vassal dayaqların bərpasınadək, - bütün bu qovğa və qarşıdurmaların xaotik şəkildə və kütlələrin etirazı kimi meydana çıxmasını iddia etmək ən gülünc sədəlövhlük olardı. Çünki dünyanı yönəltməyin ən müasir (və təəssüf ki, həm də effektiv) forması olan "idarə edilən xaos" rejimi əslində, "parçala, hökm sür" siyasətinin dəyişməzliyini təsdiq edir.
Məlum proseslər və bu proseslərin acı təzahürləri bir mövzu kimi indi dünyada əsas araşdırma istiqamətinə çevrilib. Müxtəlif "beyin mərkəzləri", nüfuzlu ekspertlər, siyasi xadimlər bu siyasi trendin təsir cazibəsindədirlər. Təəssüf ki, bu olayların - dünyanın geosiyasi mənzərəsinin məlum gücün maraqları kontekstində zorakı vasitələrlə müəyyənləşdirilməsi prosesinin tədqiqi və şərhi də çox vaxt birtərəfli aparılır. Qərb ekspetləri bu hadisələri "xalqların etirazı, üsyanı" kimi təqdim etməyə və mənsub olduqları dövlətlərin, siyasi güclərin bu prosesdə iştirakını "demokratik təşəbbüslərə dəstək" formatında yozmağa çalışsalar da, reallıq tam əksini sübut edir.
Bu reallığın əslində, nədən ibarət olduğunu aydınlaşdıran, birqütblü dünyaya zorakı keçidin mahiyyətini aydın göstərən azsaylı araşdırmaların fonunda akademik Ramiz Mehdiyevin "İkili standartların dünya nizamı və müasir Azərbaycan" adlı tədqiqat əsəri öz fundamentallığı, əsaslı nəzəri müddəaları ilə və irəli sürülən yeni siyasi yanaşmalarla xüsusilə seçilir, fərqlənir.
Əvvələcədən bir məqamı qeyd edək ki, bu mövzuda yazılan çoxsaylı xarici araşdırmalarla, habelə mövzu ilə bağlı fərqli təhlillərlə tanışıq. Hörmətli Ramiz müəllimin son məqaləsinin əlahiddəliyi isə ondadır ki, o, tədqiqat predmeti kimi bu problemə yalnız öz ölkəsinin prizmasından baxmır. Onu qlobal miqyasda təhlil edir, dövlətlərin müstəqilliyinə yönəlmiş təhdidlərin yaranma səbəblərini və onların müasir dövrdəki təzahürlərini həm tarixin süzgəcindən keçirir, həm də çoxsaylı faktların timsalında müzakirə edir. Bu baxımdan, akademikin bu məqaləsini "Yeni Dünya Nizamının fəsadları", "ədalətsiz ikili standartların bəşəriyyətə bəxş etdiyi fəlakətlər", ən əsası isə "Böyük Orta Şərq layihəsi tərkibində cərəyan edən iqtisadi-siyasi-hərbi ziddiyyətlər" mövzusunda aparılmış ən mükəmməl tədqiqatlardan biri sayıla bilər.
Hesab edirik ki, "İkili standartların dünya nizamı və müasir Azərbaycan" məqaləsi, eyni zamanda, Azərbaycana yönəlmiş təhdidlərin zərərsizləşdirilməsi prosesini, daxili siyasi durumu, mövcud siyasi sistemin konfiqurasiyasını, ölkəmizin prioritet inkişaf istiqamətlərini təhlil etmək yönümündə də konseptual əhəmiyyətə malikdir.
Müstəqil siyasət yürüdən ölkələr dünyanın siyasi inhisarçısına çevrilən güclərin hədəfidir
Bu gün birmənalı şəkildə etiraf etmək lazımdır ki, son onillikdə baş verən "rəngli inqilablar" və "ərəb baharı" dalğalarının faciəvi təzahürləri, yəni, parçalanmış dövlətlər, böyük ərazi itkiləri, səfalət, siyasi böhran və digər bu kimi acı gerçəkliklər Qərbin məlum dövlətlərinin və iqtisadi-siyasi güclərinin fəaliyyətinin nəticələridir. "Demokratiya ixracı" adı altında əslində, bu bölgələr savaşa, iqtisadi tənəzzülə, siyasi konfrantasiyaya sürükləniblər. Bu dövlətlərə ixrac olunan isə demokratiya yox, onları siyasi vassala çevirən qaydalar olub. Psixoloji manipulyasiya yolu ilə aqressivləşən və qanuni hakimiyyətlərinə qarşı zorakılığa sövq edilən kütlələr sonda bu "inqilabların" qurbanına çevriliblər.
Dünyada baş verən innovativ yeniliklər, kosmosun fəthindən İKT-nin ağlagəlməz inkişafına qədər əldə edilən elmi kəşflər, bəşəriyyətin şüur və düşüncə tərzinin daha da rasionallaşması kontekstində siyasi münasibətlər sistemində heç bir mütərəqqi dəyişikliyin baş verməməsi böyük təəssüf doğurur. Dünyanı az qala quldarlıq dövrünün prinsipləri ilə təkbaşına idarə etmək məqsədi hələ ki XXI əsrin də siyasi reallığıdır. Müxtəlif qitələrdə yaşayan milyardlarla insanı bir neçə dövlətə mənsub milyonlarla insanın rifahına xidmət edən təbəqəyə çevirmək niyyəti dövrümüzün ən böyük ədalətsizliyidir. Planetin bütün təbii sərvətlərinə şəriksiz sahib olmaqla kifayətlənməyərək, hətta insan məskunlaşmayan Antraktidadan qalaktikayadək hər bir məkanı öz nüfuz dairəsində görən məlum güclərin bitməyən qovğaları yeni münaqişə ocaqlarının yaranmasının əsas səbəbidir.
Hazırkı proseslər göstərir ki,
mövcud savaşlar və siyasi
gərginliklər məhz planetin 200-ə yaxın dövlətinin
məlum üç-dörd ölkənin və
beş-altı meqaholdinqin iqtisadi-siyasi maraqları əsasında
idarə olunması niyyətinin uğurla bitməsinə
hesablanıb. Bu gün qloballaşan terror təhdidi də bu prosesin bir
hissəsidir.
Bu terror şəbəkələrinin hansı
dövlətlərin, qüvvələrin təhriki ilə
yaradılmasını və maddi yardımları, silahları
ilə təmin edilməsini bilmək üçün elementar
siyasi müşahidə qabiliyyətinə malik olmaq kifayətdir.
Hörmətli akademikimizin son məqaləsində də
bu mətləblərin alt qatı açıqlanır,
qaranlıq məsələlər aydınlığa
qovuşur. Görkəmli alimimizin dərin araşdırmalarının
nəticəsi olaraq oxucu anlayır ki, bu gün yaxın-uzaq
dövlətlərin düşdüyü acınacaqlı
durum dünyanı təkbaşına idarə etmək istəyən
qüvvələrin artıq onilliklərdir apardığı
təfriqəçiliyin nəticəsidir.
Akademik
Ramiz Mehdiyevin "İkili standartların dünya nizamı və
müasir Azərbaycan" əsərinin əsas leytmotivi
bunlardır:
* müstəqil siyasət yürüdən
ölkələr dünyanın siyasi inhisarçısına
çevrilən güclərin hədəfidir;
* uzun müddətdir davam edən bu prosesin həyata
keçirilməsi üçün çox güclü
elmi-siyasi-iqtisadi-hərbi potensial səfərbər olunub və
onlar hələ ki uğurla fəaliyyət göstərirlər;
* dünyanın təkbaşına idarə edilməsi
prosesinə keçid sürəci "demokratiya" adı
altında pərdələnsə də, məlum siyasi
terrorizmin nəticəsi olaraq artıq demokratiya məfhumu
öz həqiqi anlamını itirib və sırf imitasiya
xarakteri daşıyır;
* yenidən bölüşdürülən
dünyada onlar üçün müəyyənləşən
rolla (oxu: vassalıqla) barışmayan ölkələr əvvəl-axır
bu güclərin qurbanına çevrilərək,
"inqilablar" mərhələsinə qədəm qoyur və
nəticə etibarilə müstəqil dövlətçiliyini
itirir;
* bu təsirlərə
dirəniş göstərən və təhdidləri zərərsizləşdirməyə
müvəffəq olan azsaylı ölkələrə (Azərbaycan
da bu qrupa aiddir) qarşı isə qlobal miqyaslı diplomatik
hücum, iqtisadi təcrid kampaniyası başlayır, daxili
siyasi vəziyyəti gərginləşdirmək
üçün "beşinci kolon" timsalında
bütün qüvvələr fəallaşdırılır
və hərbi müdaxilə üçün zəmin
formalaşdırılır;
* lakin
bütün bu proseslərin qarşısını ala bilmək
qabiliyyətinə malik olan, xalqla birgə vahid qüvvəyə
çevrilərək dövlətin mənafeyini və
müstəqillyini sonadək qorumağı bacaran dövlətlər,
hakimiyyətlər, siyasi liderlər var. Onların
mövcudluğu və sıralarının genişlənməsinə
yönələn fəaliyyətləri birqütblü
dünyaya transformasiyanın qarşısında ən
böyük maneədir və ümumiyyətlə, bu gedişatı
pozmaq gücündədir;
* əsərin elmi və siyasi əsaslandırma
gücü ondadır ki, oxucu bu araşdırma vasitəsilə
hazırda dünyada gedən proseslərin mahiyyətini öyrəndikcə
heç də pessimizmə qapılmır və məlum
fövqəlgüclərə qarşı müqavimət
göstərənləri məğlubiyyətə məhkum
"Don Kixot" saymır. Əksinə, Azərbaycan
dövlətinin və daha konkret deçək, Prezident
İlham Əliyevin şəxsində müstəqilliyin necə
məharətlə qorunub daha da güclənməsi prosesinin
incəliklərini anlayır, dövləti idarə etmək məharətinin
ən mükəmməl nümunəsinin Azərbaycanın
liderinin timsalında formalaşmasını qürurla
müşahidə edir.
"Soyuq
müharibə" daha hərarətli mərhələyə
qədəm qoyur
İkinci Dünya müharibəsinin yekunu olaraq təsis
edilən Birləşmiş Millətlər Təşkilatının
dünyada sülhü və əmin-amanlığı
qorumalı olan qurumdan böyük dövlətlərin siyasi və
geopolitik şıltaqlığını təmin edən
orqana çevrilməsi müasir dövrün ən
böyük paradokslarındandır. Təsadüfi deyil ki, indi bu qurum
haqlı olaraq "Böyüklərin (oxu: güclülərin)
mənafeyinin təşkilatı" adını alıb. BMT digər dövlətlərin maraqlarının
ifadəçisi olmaq statusunu çoxdan itirib və fövqəlgücün
yedəyində gedərək daim ikili standartlara əsaslanır.
Biz bunu ümummilli problemimiz olan Dağlıq
Qarabağ münaqişəsinin nizamlanma prosesində daha
aydın görürük.
Beynəlxalq münasibətlər sistemində dərin
böhran yaşanır. Ölkələr zorən müharibələrə
cəlb olunur, süni yollarla dövlətlərarası
münasibətlər gərginləşdirilir, fövqəlgüclərin
və beynəlxalq təşkilatların müstəqil
dövlətlərin suveren hüquqlarına müdaxiləsi
geniş miqyas alır. Ən acınacaqlı hal odur ki,
öz daxilində insanların ən elementar
hüquqlarını, söz azadlığını tapdalayan
və demokratiyaya zidd addımlar atan məlum dövlətlər
özlərini "demokratiya arbitrləri" kimi aparır,
ikili standartların təcəssümü olaraq kimin
"demokrat", kiminin "antidemokrat" olduğunu
yalnız özlərinə məxsus meyarlarla "müəyyən"
edirlər. Bu dövlətlərin
maraqlarının ifadəçisi olan "beynəlxalq" təşkilatlar
da hesabatlarını yalnız məlum mənafelər çərçivəsində
hazırlayır, qərəzkarlıq nümayiş etdirirlər.
Bunun adi misalı Azərbaycanda və Ermənistanda
keçirilən seçkilərdir. Əgər birincidə
seçki prosesi bütün şəffaflıq prinsiplərinə,
demokratik normalara uyğun baş tutsa da, ikincidə bu,
prezidentliyə namizədə qarşı sui-qəsddən
etirazçıların gülləbaran edilməsinə, total
saxtakarlığa qədər kütləvi qanun pozuntuları
ilə müşayiət olundu. Lakin bu iki fərqli
seçki prosesinə münasibət də tam fərqli oldu.
Azərbaycan qərəzli təftişlərin
hədəfinə çevrildi, təcavüzkar dövlətdəki
anti-demokratik poseslər isə görməzlikdən gəlindi.
Bu bədnam yanaşma bu gün də davam edir.
Ölkəmizdə casusluqdan korrupsiyaya qarşı bir
çox dövləti cinayətlərdə təqsirli bilinən
bir qrup avantüristi "siyasi məhbus" elan edib stəkanda
fırtına yaratmağa çalışan məlum qüvvələr
Ermənistanda sırf siyasi fəaliyyətinə görə təqib
olunan, həbsə atılan həqiqi siyasi məhbusları,
jurnalistləri və bağlanan KİV-ləri fakt
saymırlar.
Akademik
Ramiz Mehdiyev bu vəziyyəti təhlil edərkən, olduqca dəqiq
diaqnoz qoyur: "Güclü Azərbaycan onlar
üçün sanki boğazda qalan sümükdür.
Ölkəmizin mürəkkəb geosiyasi məkanda yerləşməsinə
baxmayaraq, müstəqil siyasət yeritməsi heç də hamının
xoşuna gəlmir. Bizim uğurlarımıza
sevinənlərlə yanaşı, Azərbaycanın əleyhdarları
da var. Belələri arasında erməni lobbisi və onun təsiri
altında olan riyakar və korrupsiyaya qurşanmış, o
cümlədən amerikalı siyasətçilər
xüsusi yer tutur. Belələri erməni
lobbisinin pulu hesabına yaşadıqlarına görə həqiqəti
israrla görməzliyə vurur və daim Azərbaycanı
hörmətdən salmağa çalışırlar".
İkili standartlar yeni dünya nizamının əsas səciyyəvi
cəhətinə çevrilib. Dövlətləri, xalqları
"sortlara" bölmək, onlara bəzən dini
yönümdən yanaşıb ya təcrid etmək, yaxud da təəssübkeşlik
göstərmək, həmçinin siyasi müqavimət
gücündən dəyərləndirib "zəifləri"
daha da əzərək ram etmək, hələ duruş gətirənlərə
isə "hərbi sürprizlərlə" dərs vermək
- budur dövrümüzün siyasi gündəyinin əsas əlaməti.
Belə olmasaydı, XXI əsrin ötən 14 ilində regional
münaqişələrdə (onların sayı artmaqda davam
edir) 1,2 milyon insan həlak olmazdı. Hazırda dünyanın 30 ölkəsində
qanlı münaqişələr davam edir, hər gün
onlarca insan həlak olur. Bu tipli
münaqişələrin anatomiyasına nəzər
saldıqda, yenə də, "soyuq müharibə" illərindəki
dövrün geri qayıtması təəssüratı
yaranır. Hesab edirəm ki, akademik Ramiz
Mehdiyevin dəyərli məqaləsində bu məsələlərə
aydınlıq gətirilməsi ilə yanaşı, bir
çox vacib məqamlara - "Dünyanın düzəni niyə
dəyişir?", "Münaqişələr və idarə
olunan qanlı toqquşmalar kimə və ya kimlərə
lazımdır?" suallarına elmi təhlil yolu ilə
cavablar verilib.
Hər bir xalq, dövlət öz maraqlarını
qorumağa çalışır. Lakin, məqalədə
deyildiyi kimi, dünyanı öz maraqlarına uyğun olaraq
qurmaq əsla ağlabatan deyildir. Dünyanı
öz bildiyi kimi formalaşdırmaq istəyi əslində, Qərbin,
xüsusən ABŞ-ın hərbi-sənaye və neft-qaz
kompleksi ilə bağlı olan dairələrinin
sifarişidir. Bu qruplara son məqsədə
çatmaq üçün hər vasitə məqbuldur.
Onlar yeri gələndə demokratiya və ya
radikal din əbasına bürünərək məqsədlərinə
nail olmağa çalışırlar. Kim
olursa-olsun, istəyir "Samosa köpəyoğlu olsun, ancaq
bizim köpəyoğlu olsun" prinsipindən uzaqlaşa
bilmirlər.
Bu gün dünyanın siyasi nizamı ədalətsizlik
üzərində bərqərar olub və bu, genişlənməkdə
davam edir. Prosesin önündə isə özünü
"demokratiyanın beşiyi" adlandıran, əslində
isə "dünya jandarmı" kimi fəaliyyət
göstərən ABŞ dayanır. Bu ölkənin
özündən müştəbehliyi o həddə
çatıb ki, onların siyasi və iqtisadi maraqları ilə
hesablaşmayan ölkələrə ən gülünc bəhanələrlə
müdaxilə edir, ən yaxşı halda isə rəsmi
şəxsləri bütün diplomatik etiketi və inzibati ədəb-ərkanı
unudaraq, müstəqil dövlətlərin suveren
hüquqlarını ələ salır, liderlərinə
böhtan atır, qlobal şər kampaniyasına rəvac
verirlər. Bir daha xatırladıram ki, bu
qarayaxmalarda canfəşanlığı QHT sektorunun təmsilçilərindən
daha çox məhz bu dövlətin rəsmi şəxsləri
edir. Hansı haqla, hansı statusla,
hansı mənəvi məsuliyyətlə? Bu haqqı
onlara kim verib? Görünən
odur ki, bu adamlar və onların mənsub olduqları şəbəkə
hələ də müstəmləkə təfəkküründən
əl çəkməyiblər və bəzən
ağızları köpüklənə-köpüklənə
danışdıqları "səmərəli əməkdaşlıq
və etibarlı tərəfdaşlıq" məsələsində
də səmimi deyillər. Yalnız öz dividentlərini
düşünən və istənilən halda münasibətləri
tapdalamağa hazır olan tərəflə hansı səmimi əməkdaşlıq
ola bilər ki?
Akademik Ramiz Mehdiyevin qeyd etdiyi kimi, ABŞ başqa
dövlətlərin daxili işlərinə
qarışmasını gizlətməyə heç cəhd
də göstərmir. Ağ Ev birmənalı bəyan edir ki, bütün
dünyada işləyən təşkilatlara, yəni,
"beşinci kolon"lara Amerika dövləti,
həmin ölkələrin qanunvericiliyinin pozulmasına
baxmayaraq, açıq dəstək verəcək və bunu
ABŞ-ın milli maraqlarının irəliləməsi
xatirinə edəcəkdir. Amerika Birləşmiş
Ştatları və onun müttəfiqləri tərəfindən
radikal müxalifət fəallarının və QHT-lərin dəstəklənməsi,
bu təşkilatların qeyri-qanuni maliyyələşdirilməsi
onların köməyi ilə ölkəmizdə hakimiyyətə
təzyiq göstərmək, hərc-mərclik və
qanunsuzluq şəraiti yaratmaq cəhdləri ilə
bağlıdır. Hörmətli akademikin bu fikirləri,
zənnimcə, yalnız Azərbaycan vətəndaşlarının
deyil, ümumiyyətlə, birqütblü dünyanın vətəndaşına
çevrilmək istəməyən planetin müxtəlif
bölgələrində hər bir insanının
düşüncəsi, etirazıdır: "Əgər
ABŞ öz milli maraqlarına dönmədən əməl
edirsə, onda başqa ölkələr nəyə görə
öz maraqlarını inkar etməli və ya
anlaşılmaz, dağıntılara gətirib
çıxara biləcək güzəştlərə getməlidirlər.
ABŞ-da E.Sunouden barəsində qaldırılmış
işi nəyə görə cinayət işi (amma siyasi motivləri
olmayan iş) hesab edirlər? Halbuki o da guya əsl
liberal kimi hərəkət edib - azadlığı təhlükəsizlikdən
üstün tutub, bir sıra milli və beynəlxalq
qanunların, normaların ABŞ tərəfindən
pozulmasını dünyaya açıqlayıb. Eyni
zamanda, ABŞ-dakı və Avropadakı beynəlxalq
"qeyri-hökumət" təşkilatları nə
üçün Leyla Yunus və Arif Yunus, həmçinin
"beşinci kolon"un digər nümayəndələri
barəsində cinayət işləri üzrə
araşdırmaları siyasi motivli araşdırma hesab edirlər?
Nəyə görə ABŞ hamıdan
transparentlik tələb edir və korrupsiya ilə mübarizəyə
çağırır? Halbuki onun
dünyanın müxtəlif guşələrində
yaratdığı QHT-lərin fəaliyyəti yetərincə
korrupsiyalaşıb və ictimai nəzarət
üçün açıq deyildir".
İnqilab Azərbaycanda niyə dalana dirəndi?
Azərbaycanı da "rəngli inqilablar" silsiləsinə
calaq etmək planı artıq uzun müddətdir ki məlum
fövqəlgüclərin aktuallığını itirməyən
məqsədidir. Amma dalana dirəniblər: inqilab baş tutmur ki, tutmur və
hər ötən gün onun baş tutacağına olan
ümidləri daha da öldürür. Bunun
konkret səbəbləri var.
* Əvvəla, Azərbaycanda inqilab 1993-cü ildə
baş verib. Və bu inqilab nə narıncı, nə məxməri
idi, nə bahar idi, nə də külək. Sırf xalq
inqilabı! Bu inqilab heç də postsovet və
ərəb ölkələrində olduğu kimi fövqəldövlətlərin
iqtisadi ekspansiya niyyətləri və siyasi avantüraları əsasında
baş tutmayıb, tam əksinə, məhz bu güclərin
Azərbaycanı vassala çevirmək planına qarşı
olub. Bu inqilabı xalq hazırlayıb, xalq
həyata keçirib, bəhrəsini də xalq görüb,
görür və daim də görəcək.
* İkincisi, inqilabın baş verməsi
üçün nə sosial, nə siyasi, nə də
başqa bir zəmin var. Xalqın güzəranı yüksəlir,
dünya ölkələri maliyyə böhranı məngənəsində
olduğu vaxt Azərbaycanın inkişaf göstəriciləri
daha da artır. Bu gün iqtidara alternativ olacaq heç bir siyasi qüvvə
yoxdur, xalqın mütləq əksəriyyətinin mövcud
hakimiyyətə birmənalı inamı və etimadı var.
Cəmiyyətdə demokratikləşmə və hüquqi
dövlət quruculuğu uğurla gedir, ictimai ab-hava sabitdir, kəskin
narazılıqlar, ziddiyyətlər yoxdur (baş verən
siyasi qarşıdurmalar, konfrantasiyalar yalnız elə
müxalifətdaxili proseslərdir). Xalqın
ictimai şüur səviyyəsi, vətəndaşlıq
duyğusu çox yüksəlib, o, dövlətinə və
müstəqilliyinə tam sahib çıxmağı, onu
qorumağı uğurla bacarır.
*
Üçüncüsü, artıq qlobal məkanın
nüfuzlu aktorlarından biri olan Azərbaycan bölgənin
iqtisadi və siyasi istinad nöqtəsi kimi
formalaşdığına, qitələri biri-birinə
bağlayan mühüm layihələrin əsas "vintlərindən"
olduğuna görə, bir sözlə, tədricən yeni
güc mərkəzinə çevrildiyindən burada
hansısa "inqilab" etmək o qədər də asan
başa gələ bilməz.
Bu baxımdan, Azərbaycandakı "beşinci
kolona" Qərbdən, daha çox isə ABŞ-dan
ayrılan milyonlarla vəsait əslində, çölə
tullanır.
Eyni zamanda, bu proses siyasi korrupsiyanın göstəricisidir.
Ölkədə heç bir elektoral gücə, siyasi təsir
vasitəsinə, ictimai nüfuza malik olmayan radikal müxalif
elementlərindən və QHT təmsilçilərindən təşkil
olunan "beşinci kolon" birmənalı olaraq, antiazərbaycançı
şəbəkənin inhisarındadır, onların
sifarişlərini yerinə yetirir, fəaliyyətində
dövlətin və xalqın maraqlarını qurban verməkdən
çəkinmir.
Bu sahədə olan hüquqazidd fəaliyyəti
dayandırmaq məqsədilə hakimiyyətin
atdığı addımlar cəmiyyətdə təqdirlə
qarşılanıb. Vətəndaş cəmiyyəti sektorunda durumu şəffaflaşdırmaq
və onların inkişafına nail olmaq üçün həyata
keçirilən tədbirlərin effektiv nəticələr
verəcəyi şübhəsizdir. Artıq
qanunvericilikdə müvafiq dəyişikliklər edilib, ən
əsası isə "Qrantlar haqqında" Qanun qüvvəyə
minib. QHT-lər üçün qrantlar
ayrılmasının və onlardan hansı məqsədlər
üçün istifadə olunmasının şəffaflığını
təmin edəcək yeni prosedurlar həmçinin birbaşa
milli təhlükəsizliyimizin təmini ilə bağlı
olan məsələlərdəndir. Bu məsələyə
niyə əlahiddə yanaşılması barədə suala ən
müfəssəl cavabı öz araşdırmasında məhz
akademik Ramiz Mehdiyev verib. Ramiz müəllim
faktlara əsaslanaraq göstərir ki, xarici donorlar tərəfindən
yaradılmış təşkilatlar demokratiyanın və vətəndaş
cəmiyyətinin inkişafı naminə işləmir, onlar
hökumətə təzyiq üçün əsas mexanizmlərdir
və qrant verənlərin siyasi məqsədlərinin, iqtisadi
maraqlarının reallaşdırılmasına xidmət edirlər.
Həqiqətən də danılmazdır ki, xaricdən maliyyələşdirilən
yerli QHT-lərin böyük əksəriyyəti demokratik ibarələrdən
istifadə etməklə "beşinci kolon"lar rolunu yerinə
yetirir, onların məqsədi ölkədə qeyri-sabitlik və
ya kənardan idarə edilən hərc-mərclik
yaratmaqdır.
Dini sahədəki
"beşinci kolonlar" da iflasa uğrayıb
Azərbaycanın qərəzli təftişçiləri
qismində çıxış edən dövlətlərin
müəyyən sahələrdə əldə etməyə
müvəffəq olmadığı nailiyyətlər var ki,
ölkəmiz onların artıq uğurlu modelini yaradıb. Məsələn,
multikulturalizm və tolerantlıq sahəsində ABŞ
başda olmaqla Qərb dünyası Azərbaycandan çox
şeyi öyrənməlidir və ölkələrində
bu sahədə mövcud olan neqativ halların həllində
istifadə etməlidir.
Bütün
dinlərin təmsilçilərinin azad şəraitdə
etiqadı üçün ən mükəmməl təminatın
yaradılması, fərqli xalqların, mədəniyyətlərin
öz mənəvi dəyərlərini yaşatmaları və
təbliği üçün hər cür imkanların
formalaşdırılması, respublikamızda heç bir vətəndaşın
öz dini və milli mənsubiyyətinə görə təqib
edilməməsi, əksinə, onun bütün
hüquqlarının tam qorunması Azərbaycan
xalqının və dövlətinin malik olduğu bəşəri
dəyərlərin ucalığının göstəricisidir.
Prezident İlham Əliyevin qeyd etdiyi kimi, "Azərbaycanda
bütün xalqlar dostluq, mehribanlıq şəraitində,
bir ailə kimi yaşayır. Heç vaxt Azərbaycanda
dini, milli zəmində qarşıdurma,
anlaşılmazlıq olmayıb və bu, bizim böyük sərvətimizdir...
Multikulturalizm Azərbaycanda həyat tərzidir..."
Təəssüf
ki, artıq bütün dünyanı ağuşuna alan dini zəmində düşmənçilik
dalğası da məhz yuxarıda geniş şəkildə
danışdığımız yeni dünya düzəninin
ikili standartlarının təzahürləri, birqütblü
dünyaya transformasiyaının süni şəkildə
ortaya atdığı avantüradır. Açıq
etiraf etməliyik, Qərbin məlum dairələrinin "Böyük
Orta Şərq layihəsi" deyilən planında radikal
islamçı qrupları səhnəyə daha qabarıq
çıxarmaq niyyəti aydın görünür. Onların hərbi hazırlığı,
silahlandırılması, maliyyələşməsi və
istiqamətləndirilməsi prosesində Qərb
emissarlarının birbaşa iştirak etməsi barədə
yüzlərlə fakt var.
Dünyadakı mövcud münaqişə ocaqları
içərisində hazırda yalnız 12-si dini zəmində
baş verən savaşlardır. Maraqlı məqam odur ki, həmin
münaqişələr konfessiyalar arasında deyil, məhz islam dünyası daxilində baş verir, təriqətlərarası
savaşa çevrilir. Qərbin bu son
intriqası nəticəsində "Allahu əkbər" sədası
ilə müsəlman müsəlmanı qətlə yetirir.
Sünni şiənin məscidini partladır,
şiə də sünnilərə eyni cavabı verir, vəhabilər
isə hər ikisinin kəndlərini dağıdır. Yəni, bu təriqətlər məhz içlərinə
salınmış şeytanın şərinə uyub, məlum
şəbəkənin tələsinə düşür və
bir-birlərinin qəniminə çevrilirlər. Beləliklə də, yüz minlərlə müsəlman
öldürülür, əlil olur, milyonlarla müsəlman
isə öz yurdundan didərgin düşür. Və ən
dəhşətli məqam odur ki, bu münaqişələrdə
qalib gələn heç vaxt nə islam, nə
də hansısa təriqətdir, qalib islamı düşmən
kimi görənlər və bu təxribatı həyata
keçirən şəbəkədir! Acı gerçəklik
odur ki, Xaç yürüşləri bu gün də davam
edir, amma onu XXI əsrdə müsəlmanı müsəlmana
qırdırmaqla həyata keçirirlər!
Bu prosesdə Qərbin strateji mərkəzləri, necə
deyərlər, "bir güllə ilə iki dovşan"
vururlar. Bir tərəfdən
islam dini dünya ictimai rəyində
gözdən salınır, digər tərəfdən
"idarə olunan xaos" yolu ilə məqsədə nail
olunur - ərəb dünyası, Yaxın Şərq qan
çanağına çevrilir. Onsuz da ölənlər
onlar üçün yadlardır - üzülməyə dəyməz,
dağılanlar isə sonradan Qərb şirkətlərinə
veriləcək vəsaitlə bərpa olunacaq. Amma ən böyük mənfəət Şimali
Afrikadan Cənubi-Şərqi Asiyayadək böyük
coğrafi arealın bütün təbii sərvətləri
və insan resursları ilə Qərb dünyasının nəzarətinə
keçməsidir.
Son aylarda Azərbaycanı demək olar ki,
qarış-qarış gəzmişəm. Bölgələrdə
müxtəlif dinlərə etiqad edən icmalarla
görüşlər keçirmişəm. İslami təriqətlərin nümayəndələri
ilə sıx əməkdaşlıq edirik. Onları dinləyirik, problemlərini öyrənirik,
çətinliklərini həll edirik, normal fəaliyyət
göstərmələri üçün şərait
yaradırıq. Müşahidələrim
onu deməyə əsas verir ki, həqiqətən də Azərbaycanda
dini durumu gərginləşdirmək üçün kənar
qüvvələrin təsiri hələ tam kəsilməyib.
Bu cəhdlər var. Azərbaycanda da icmalar
arasında süni yollarla gərginlik yaratmağa, Yaxın
Şərqdəki vəziyyəti ölkəmizə ixrac etməyə
məlum şəbəkə tərəfindən təşəbbüslər
göstərilir, buna böyük vəsaitlər
ayrılır. Ancaq bütün bu cəhdlər
uğursuzluğa düçar olur.
Əvvəla, ona görə ki, Azərbaycanda
düzgün dini siyasət həyata keçirilir. Dövlətlə
ruhani kəsim arasında qarşılıqlı anlaşma və
etimad mühiti bərqərar olub. Hər bir konfessiya,
dini icma daşıdığı hüquqi, mənəvi
öhdəliyini dərk edir və buna əməl edir. Digər tərəfdən, aparılan düzgün
maarifləndirmə işi dini icmalar arasında yarana biləcək
hər hansı bir anlaşılmazlığı aradan
qaldırır. Vurğulamağı zəruri
saydığım bir məsələ də budur ki, dini
icmalarla birgə əməkdaşlığımız nəticəsində
bu sahədə mövcud olan "beşinci kolonlar"ı da
iflasa uğrada bilmişik. Eyni zamanda, Azərbaycanda
dini zəmində hansısa ixtilaf yaratmaq cəhdinin
qarşısını almaq gücündə olan mükəmməl
hüquq-mühafizə sistemi var.
Bu baxımdan, tam əminliklə deyə bilərəm
ki, Azərbaycanda siyasi yönümdə gərginlik yarada bilməyən
məlum anti-azərbaycançı şəbəkə dini
yönümdə də arzuladığı və
planladığı təfriqələri həyata keçirə
bilməyəcək.
Azərbaycan
Avrasiya məkanında ümumi təhlükəsizliyin
qarantıdır
Azərbaycan artıq dünyada iqtisadi inkişafın
özünəməxsus modelinə sahib olan ölkə kimi
tanınır və qəbul edilir. Postsovet məkanında
keçid dövrünü uğurla başa vuran ilk dövlət
kimi əldə edilən nailiyyət göstəriciləri
düşünülmüş, məqsədyönlü styasətin
nəticələridir. Bunlar həm də Prezident
İlham Əliyevin rəhbərliyi altında son 11 il ərzində Azərbaycanda həyata
keçirilən siyasətin düzgünlüyünün
real isbatı və daha sürətli inkişafın zəminidir.
Ulu öndər Heydər Əliyevin müstəqil
dövlətimizin xarici siyasət xəttini özündə
ehtiva edən bitkin taktiki və strateji konsepsiyası vardır.
Məhz bu konsepsiya əsasında bu gün
Prezidentimiz İlham Əliyev praqmatik və hücum
diplomatiyasına söykənən siyasəti uğurla həyata
keçirir.
Azərbaycanın postsənaye cəmiyyətinin
quruculuğu yolunda əldə etdiyi ilkin nailiyyətlər,
yeni qlobal çağırışlara adekvat olaraq həyata
keçirilən islahatlar, hərbi potensialın gücləndlirilməsi,
iqtisadi modernləşmə mərhələsinin
uğurları ölkəmizin qarşıdakı illərdə
də yüksəlişinin və inkişafının
davamlı olacağını təmin edir. Bu gün
respublikamız, akademik Ramiz Mehdiyev də qeyd etdiyi kimi, təkcə
Avropanın enerji təhlükəsizliyinin deyil, həm də
böyük Avrasiya məkanında ümumi təhlükəsizliyin
qarantıdır.
Şübhəsiz ki, bu nailiyyətlərdən söhbət açarkən ilk nöbvbədə, ulu öndər Heydər Əliyevin fəaliyyətini və bu gün də özünü doğruldan, daim istinad edilən irsini qeyd etməliyik. Mövcud mürəkkəb geosiyasi durumda bu uğurları daha da genişləndirmək və tarixin ən möhtəşəm Azərbaycanını qurmaq kimi çətin, şərəfli vəzifəyə nail olmaq möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyevin həqiqətən də görkəmli dövlət xadimi və qüdrətli lider olduğuna əyani sübutdur.
Dövləti idarə etmək yəqin ki, siyasi bir şansdır və bu fürsətə təsadüfi adamlar da yiyələnə bilər. Ən azından elə ölkəmizin siyasi tarixi bunu göstərir. Amma dövləti layiqincə idarə etmək məharətinə sahib olmaq, bu fəaliyyəti yalnız millətin və dövlətin maraqlarının ödənməsinə yönəltmək, siyasi sələflərdən miras olaraq əldə olunan dövlətçilik potensialını dəfələrlə artırmaq kimi xüsusiyyətlər isə yalnız həqiqi liderlərə xasdır. Buna görə də tam əminliklə söyləmək olar ki, bu gün Prezident İlham Əliyevin şəxsiyyəti Azərbaycanla bərabər yüksəlir və dünya miqyasında nüfuz qazanır. Beləliklə də öz tərcümeyi-halını Azərbaycanın inkişaf və quruculuq tarixinə həkk etdirir.
"Zamanın çağırışları" anlayışı bu gün daha aktualdır. Bu çağırışlar siyasi, iqtisadi, sosial, mədəni və digər sahələri əhatə edir. Kürəsəlləşən dünyamızda zamanın çağırışlarına dəqiq və elmi təhlillə cavab vermədən perspektiv vəzifələri və planları reallaşdırmaq asan deyil. Akademik Ramiz Mehdiyevin "İkili standartların dünya nizamı və müasir Azərbaycan" məqaləsinin əsas məziyyətlərindən biri də məhz bu tələblərin yüksək səviyyədə ödənməsidir.
Bu əsərdən doğan ən böyük həqiqət isə budur: Heydər Əliyevin şah əsəri olan və Prezident İlham Əliyevin daha da inkişaf etdirdiyi müstəqil Azərbaycan dünya nizamının hər cür ikili standartlarına, ədalətsizliklərinə duruş gətirməyi bacarır və bu mübarizədə qalibdir.
Mübariz
QURBANLI,
Dini Qurumlarla
İş üzrə Dövlət Komitəsinin sədri,
Yeni Azərbaycan
Partiyasının İcra katibinin müavini
Azərbaycan.-2014.- 6 dekabr.- S.4.