Antiazərbaycançı dairələrin məramı xülyadır

Elə bil ki, sıraya düzülüb növbə gözləyirdilər. Əvvəlcə Avropa Parlamenti, ardınca Almaniya Bundestaqı, Avropa Şurası Parlament Assambleyası, axırda da ABŞ Dövlət Departamenti... Sanki Azərbaycandan başqa dərd-sərləri yoxdur. Hamısı bir-ağızdan Azərbaycanda insan hüquqları sahəsində yaranmış vəziyyətdən elə canfəşanlıqla danışırlar ki, guya Avropanın, dünyanın yeganə problemi elə budur və məsələ yoluna qoyulmasa, bəşər sivilizasiyası məhvə doğru gedər. Hamısı da hakim qismində çıxış edir.

Özləri deyirlər ki, idmanı siyasətə qarışdırmaq olmaz. Amma özləri də bu prinsipi pozurlar. Yuxarıda adı çəkilən qurumlar Azərbaycana qarşı qaryaxma kampaniyasını məhz Bakıda başa çatmış I Avropa Oyunları ərəfəsində və Oyunların gedişində həyata keçirdilər. Görəsən, Azərbaycanda insan hüquqları məsələsini başqa vaxt müzakirə etmək olmazdımı? Yəqin ki, olmazdı. Axı Azərbaycan özünü nəinki Avropaya, hətta dünyaya tanıtmaq üçün yaxşı fürsət qazanmışdı, bu isə ölkəmizdə vəziyyəti yalnız qara rəngdə təqdim etməyə çalışan qüvvələrə sərf etmirdi. Bir tərəfdən, qitənin siyasi dairələri Avropa Oyunlarını “görmür”, digər tərəfdən isə, aparıcı KİV mühüm idman tədbirindən xəbər tutmamağa çalışır, ya da Bakıda idman yarışları foununda baş verən hansısa xoşagəlməz təsadüfi hadisəni qabartmağa cəhd edirdi.

İlk “zərbə” Avropa Parlamentindən (AP) gəldi. İyunun 10-da AP-da “İdman və insan hüquqları” mövzusunda Azərbaycanla bağlı “dinləmələr” keçirildi. Üzdəniraq təşəbbüsün müəllifləri və onalrın dəmtutanları qitənin ilk Oyunlarını təşkil edən Bakını insan hüquqlarını pozmaqda ittiham edib AP adından sərt mövqe ortaya qoymaq istədilər. Lakin bu cəhd baş tutmadı. Bir sıra parlamentarilər Azərbaycanın evsahibliyi etdiyi Avropa Oyunlarını müsbət qiymətləndirdilər, ölkəmizə qarşı belə təzyiqlərin düzgün olmadığını, rəsmi Bakı ilə qarşıdurma əvəzinə, dialoqun zəruriliyini vacib saydılar. Onlar AP-ın “prinsipial” deputatlarını başa saldılar ki, Azərbaycanı öyrətmək bəsdir, çünki “başqalarını öyrətdikcə özümüz onlardan təcrid olunuruq”. Antiazərbaycançılara izah edildi ki, Azərbaycan qitə olimpiadasını təşkil etməklə heç bir günah işlətmir, əksinə, Avropanın görməli olduğu işi görür və ona görə də tənqidə yox, təşəkkürə layiqdir. Beləcə AP-ın Azərbaycana münasibətdə təzyiq həmləsi uğursuzluğa düçar oldu.

AP-dan sonra “estafet”i Almaniya Bundestaqı qəbul etdi. İyunun 12-də alman parlamentində keçirilmiş “dinləmələr”də də çıxış edənlər daha mütəşəkkil idilər. Elə bir təsəvvür vardı ki, Azərbaycanı “yıxıb-sürümək” üçün əməlli-başlı ssenari hazırlanmışdı. “Dinləmələr”in iştirakçıları misli-bərabəri olmayan yekdilliklə Azərbaycana hücum etdilər, AP-dan fərqli olaraq, daha irəli getdilər, yəni sərt məzmunlu qətnamə qəbul etdilər.

Növbəti “dinləmə” dayanacağı Avropa Şurası Parlament Assambleyası oldu. Qurumun Monitorinq Komitəsinin Azərbaycan üzrə həmməruzəçiləri Pedro Aqramunt və Tadeuş İvinskinin hazırladıqları “Azərbaycanda demokratik institutların fəaliyyəti” adlı qətnamə layihəsi üzrə müzakirələr keçirildi. Yenə də antiazərbaycançı qüvvələr iş başında idi. Yenə də tənqid-iftiranın ardı-arası kəsilmirdi. Azərbaycanın yaşadığı insanlıq faciəsini - ölkə ərazisinin 20 faizinin Ermənistanın işğalı altında qalması, 1 milyondan artıq azərbaycanlının yurd-yuvasından didərgin salınması faktı antiazərbaycançıları dayandırmadı. Səs çoxluğu ilə qəbul edilmiş sənədin mətnindən hətta “Azərbaycanın Ermənistan tərəfindən işğal edilmiş Dağlıq Qarabağ və digər yeddi rayonu barədə” ifadəsi çıxarılaraq “Dağlıq Qarabağ münaqişəsi barədə” ifadəsi ilə əvəz olundu. Halbuki bir sıra deputatlar Azərbaycan ərazilərinin işğal olunması faktının BMT-nin dörd qətnaməsində və AŞ PA-nın qətnamələrində əks olunduğunu yada salmışdılar. Məsələn, ispaniyalı parlamentari Diaz Teyera nəzərə çatdırmışdı ki, müzakirələrdə ərazi bütövlüyü məsələsi elə ən vacib məsələlərdəndir: “Krımdan danışarkən deyirik ki, ilhaq olub. Dağlıq Qarabağın işğal edilməsinin bircə fərqi bunun 20 il bundan əvvəl baş verməsidir. Nə vaxt baş verir-versin, işğal elə işğaldır”.

AŞ PA-nın Azərbaycan üzrə keçmiş həmməruzəçisi, maltalı Jozef Debano Qrexin antiazərbaycançılara yönəlik müraciəti isə haqlı ittiham kimi səslənirdi: “Mən anlaya bilmirəm, o qədər postsovet ölkəsində problemlər olur, amma mən burada həmişə Azərbaycanın adını eşitmişəm... Hamı istəyirdi ki, Qəzzafidən, Səddam Hüseyndən azad olsun. İndi Qəzzafidən yaxa qurtardıq, Səddamdan yaxa qurtardıq. Əvəzində nə əldə etdik? Yalnız xaos! Nədir, biz Azərbaycanda xaos istəyirik?”

Cənab Qrex haqlıdır. İstər Avropanın sözügedən dairələrinin, istərsə də ABŞ Dövlət Departamentinin insan hüquqları sahəsində Azərbaycana “dərs vermək” cəhdləri ortadadır. İnsan hüquqları yalnız bəhanədir. Qərbin özündə, eləcə də onun müdafiə etdiyi bədnam ölkələrdə, məsələn, işğalçı Ermənistanda insan hüquqları sahəsində problemlərin sayı-hesabı yoxdur. Həmin problemləri müzakirə etmək üçün onillərlə vaxt lazımdır. Amma antiazərbaycançı qüvvələrə bu cür “dinləmələr” keçirmək sərf etmir. Rəsmi Bakıya təzyiqlərin məqsədi isə aydındır: Azərbaycanı müstəqil siyasət yürütməkdən çəkindirib öz diktəsinə tabe etdirmək, əks təqdirdə isə, ölkəni xaosa sürükləmək - Liviyada, Suriyada, Yəməndə olduğu kimi.

Ancaq antiazərbaycançıların öz məramlarına çatacağı xülyadır. Azərbaycan dövləti kifayət qədər güclüdür və bədxah qüvvələrin təzyiqlərini dəf etməyə hazırdır.

Allahverdi MEHDİYEV,

Azərbaycan.-2015.-30 iyun.- S.11.