İndi də İslam dünyasında birinci...

26 il öncə Azərbaycan dövlət müstəqilliyini bərpa edəndə bəlkə də heç kəs inanmazdı ki, qısa zamanda bu gənc, təcrübəsiz, mürəkkəb geosiyasi məkanda yerləşən ölkə dünyada bir çox sahələr üzrə ilklərə imza atacaq.

Açığı, həmin inamsızlığa əsas da var idi. Çox çətin dövrdə - regional münaqişələrin, o cümlədən Qarabağ savaşının qızışdığı, ictimai-siyasi sabitliyin pozulduğu, iqtisadi böhranın tüğyan etdiyi, əhalinin sosial müdafiəsinin yaddan çıxdığı bir şəraitdə, üstəlik, minlərlə qaçqın və məcburi köçkünün çöllərə düşdüyü bir vaxtda gənc dövlətin tezliklə dirçələcəyinə, bu burulğanlardan salamat çıxacağına ümid bəsləmək çətin idi.

Ortada sələfimizin - 1918-1920-ci illərdə müstəqil dövlət kimi cəmi 23 ay duruş gətirə bilmiş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin acı bir tarixi də vardı. Zaman müxtəlif olsa da, məkan və şərait eyni idi. Eyni olan həm də neft kimi qiymətli təbii sərvətə malik Azərbaycana Şimaldan və Cənubdan, Qərbdən və Şərqdən uzanan əllər idi. O əllər ki, fürsət düşdükdə bu gün də əməlindən qalmır.

Amma müxtəlif olan da təkcə zaman yox, həmçinin şəxsiyyətlər idi. Şəxsiyyəti zamanın yetişdirdiyini, zamanın formalaşmasında isə şəxsiyyətin rolunu danmaq olmaz. Təbii ki, bugünkü müstəqil Azərbaycan dövlətinin qurucusu və qoruyucusu ulu öndər Heydər Əliyevi nəzərdə tuturuq. Əgər bu gün Azərbaycan qısa müddətdə nəinki yerləşdiyi regionda, habelə dünyada ad-san sahibidirsə, Avropanın enerji təhlükəsizliyinin təminatında mühüm iştirakçıdırsa, ictimai-siyasi cəhətdən dünyanın ən sabit ölkələrindən biridirsə, zaman-zaman keçirilən nüfuzlu beynəlxalq tədbirlərə evsahibliyi edirsə, xalqımız öncə ümummilli liderin uzaqgörən siyasətinə minnətdardır.

Məhz bu siyasətlə bütün sahələr üzrə möhkəm təməli qoyulmuş Azərbaycan dövləti Prezident İlham Əliyevin praqmatik fəaliyyəti nəticəsində indi dünyada söz sahibidir. Özü də sadə söz sahibi yox, eşidilən, qəbul olunan, nəzərə alınan söz sahibi. Belə olmasaydı, hələ bir neçə il əvvəl BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasında təmsil edilməzdik! Belə olmasaydı, qoca qitənin enerji təhlükəsizliyinin təminatı həm də bizə etibar edilməzdi! Belə olmasaydı, ən müxtəlif beynəlxalq tədbirlərə ünvan seçilərkən Azərbaycana üstünlük verilməzdi! Və nəhayət, ilk Avropa Oyunlarından cəmi iki il sonra IV İslam Həmrəyliyi Oyunları kimi mötəbər yarışın keçirilməsi Azərbaycana həvalə edilməzdi.

Bütün bunlar və xatırlatmadığımız neçə-neçə uğurlarımız dostlar üçün qürur doğuran, düşmənlər üçün göz çıxaran faktlardır. Biz bu sevincin və qısqanclığın hələ 1994-cü ilin sentyabrında “Əsrin müqaviləsi”nin imzalanması, 1999-cu ilin noyabrında Bakı-Tbilisi-Ceyhan əsas boru neft kəmərinin çəkilişinə qərar verilməsi, artıq yaxın zamanda reallaşacaq “Cənub qaz dəhlizi” layihəsinin icrasına başlanması ərəfələrində şahidi olmuşuq. Bəlkə də Azərbaycandan daha çox dünyaya gərəkli olan bu və digər mühüm beynəlxalq layihələr dostlarımızı sevindirsə də, düşmənlərimizi kədərləndirir və hətta o dərəcədə ki, onlar ölkəmizə qarşı ən çirkli oyunlara belə əl atmaqdan çəkinmirlər.

Amma nahaq! Çünki təsir əks təsirə bərabər olduğu kimi, uğurlarımızı gözü götürməyənlərin antiazərbaycan təbliğatları və hərəkətləri də ölkəmizin qətiyyətini, iradəsini möhkəmləndirir. Və bu qətiyyət, iradə möhkəmləndikcə dostlarımızın sayı artır, düşmənlərimizin sıraları seyrəlir. Təkcə BMT-nin Təhlükəsizlik Şurasına üzv seçilərkən Azərbaycana səs verən ölkələrin sayını xatırlatmaq kifayətdir ki, dostlarımızın çoxluğuna şübhə qalmasın. Yaxud götürək 3 il əvvəl I Avropa, sonralar isə IV İslam Həmrəyliyi Oyunlarının ünvanı kimi Azərbaycanın seçilməsini. Sözsüz ki, bu mötəbər beynəlxalq yarışların təşkilat komitələri yarışlara ev sahibini müəyyən edərkən bütün amilləri nəzərə almışlar. Həmin amillər sırasına yarışlara evsahibliyi edəcək ölkənin idman qurğularından, müvafiq infrastrukturdan tutmuş çoxminli idmançı və tamaşaçı-qonaqları qarşılayıb yerləşdirmək imkanınacan daxildir. Biz hələ məsələnin başqa tərəflərini - yarışların keçiriləcəyi ölkənin maddi-iqtisadi imkanını, ictimai-siyasi sabitliyini, kriminogen durumunu və digər məsələləri demirik. Bunun üstünə dörd bir tərəfimizin od tutub yandığını, terrorun az qala gündəlik həyat tərzinə çevrildiyini də gəlsək, onda Azərbaycanın hansı tələblərə cavab verdiyi məlum olar. Məlum olar ki, Azərbaycan dünyada təkcə iqtisadi imkanlarına görə yox, həm də çox məsuliyyətli və çoxminli beynəlxalq yarışların tələblərinə cavab verən ölkədir. Bu isə hər bir ölkə üçün şərəf göstəricisidir.

Qoy heç kəs bu sözləri pafoslu təbliğat kimi başa düşməsin. Ola bilsin mötəbər beynəlxalq idman turnirlərinin ölkəmizdə keçirilməsinin siyasi və iqtisadi dividendlərini yaxşı dərk etməyənlər də var. Yəqin ki, onlar bu cür möhtəşəm oyunlara yalnız xərclənən vəsait çərçivəsindən baxırlar. Belə naşı yanaşma savadsız mühasibin mədaxili unudaraq məxaricin hesabını aparmağına bənzəyir. Halbuki kütləviliyinə, səviyyəsinə və tələblərinə görə az qala Olimpiya oyunları səviyyəsində olan belə yarışların Azərbaycana verdiyi və verəcəyi xeyiri görmək üçün elə də savadlı olmağa ehtiyac yoxdur. Sadəcə, bilərəkdən və bilməyərəkdən daxildə yaranan qərəz və qısqanclığı kənara qoymaq lazımdır. Bundan sonra isə təkcə dünyanın onlarla telekanalının Azərbaycandan reportajlar verməsini, yüzlərlə xarici jurnalistin ölkəmizə qonaq gəlməsini dərk etmək kifayətdir ki, belə yarışların Azərbaycanın çox yox, yalnız tanıdılması baxımından əhəmiyyəti məlum olsun.

Söz yox ki, IV İslam Həmrəyliyi Oyunları da ölkəmizin evsahibliyi etdiyi müxtəlif məzmunlu digər beynəlxalq tədbirlər kimi uğurla sona çatacaq və Azərbaycan dünyanın, xüsusən İslam aləminin çoxmilyonlu idman ictimaiyyətinin diqqətini cəlb edəcək. Bu isə bədxahlara ən yaxşı cavabımız olacaq!

Raqif MƏMMƏDOV,

Azərbaycan.- 2017.-4 may.- S.8.