Boz ay

Gah bozarır, gah qızarır,

Gah qızarır, gah bozarır.

Günəş çıxır, tez də batır

Yazla Qışın arasında.

Hava meyxoş, hava sərin,

Qışla Yazın arasında.

Bu nə qışdır, bu nə yazdır?

Soyuq çoxdur, isti azdır.

Günəş doğur, bəs Günəşin,

O istisi harda qalıb?

O həniri, hərarəti,

Yoxsa ondan qışmı alıb?

Soyuq, şaxta yerə hopub

İşləmişdir iliyinə.

Şehlər dönüb qrov olub,

Səpələnib Yer üzünə!

Qar da, buz da yağış təkin,

Çisək təkin tez-tez yağır.

Qarı Nənə ətəyini

Bulud kimi tez-tez sıxır.

Qara bulud durulaşır,

Pambıq kimi dümağ olur.

Qara yağış - Ağ yağışa,

Yağa-yağa ürcah olur.

Quşlar damı hasarından

Yuvasını sökür daha.

Ağacların kəlləsində

Yeni yuva tikir daha.

Qonur köhnə ovlağına.

Sanki çıxır yaylağına.

Hamı yaza hazırlaşır,

Sığırçınlar qaqqıldaşır.

Durna köçü səmt götürür.

Karvan çəkib köhnə yurda!

Bülbüllər də tez-tez ötür

O qoruqda, bu qoruqda.

Boz Ay dönüb qızardıqca

Boz bülbüllər sarı olur.

İlk çiçəyi qoxlayan da

Bal toplayan arı olur!

Boz Ay Qışı sıxışdırır,

Yaza yeni yollar açır!

Qışdan sonra gələn Yaza

Çöllər geniş qollar açır.

Xonça tutub el-obalar,

Sanki Yazı izləyirmiş.

Düzlər boyu xalı sərmiş,

Sanki gəlin gözləyirmiş!

Torpağa bax, torpağa

Torpağa bax, torpağa,

Sanki qalxır ayağa.

Buxarlanır nəfəsi,

Oyanıbdır həvəsi.

Qızıl öküz tərpənir,

Torpaq sanki dillənir:

Çəmənim harda qaldı?

Səmənim harda qaldı?

Getdi qarlı yorğanım,

Getdi çənim, dumanım!

Gəlsin xalı-xalçalar,

Yollar boyu yoncalar,

Qoy bağ olsun, əkin olsun,

Mənim ana qucağım!

Səpin olsun, biçin olsun,

Gülsün hər bir bucağım!..

Əhməd CAVAD

Azərbaycan.- 2020.- 17 mart.- S. 7.