Zəngilan rayonunda
ezamiyyətdə olarkən
Şəhidlər xiyabanını
ziyarət etdik. Bu müqəddəs məkanın girişində
ayaq saxlayıb Vətənin azadlığı
naminə canlarından
keçmiş şəhidlərin
ruhuna dualar oxuduq, xatirələrini yad etdik.
Bütün məzarların
yanında üçrəngli
bayrağımız dalğalanırdı.
Ziyarət edə-edə
bir anlıq ayaq saxlayıb şəhidlərin şəkillərinə
də baxırdıq.
Məzarlardan birinin başdaşındakı şəkil
bizə çox tanış və doğma gəldi. Diqqətlə baxan
kimi tanıdıq. Bu, yurdumuzun azadlığı uğrunda
gedən döyüşlərdə
şəhid olmuş Ramazan Quliyevin şəkli idi. Ramazanla orta məktəbdə bir yerdə oxumuşduq. O, qonşu Məmmədbəyli
kəndindən idi. On
il onunla eyni məktəbdə, eyni sinifdə təhsil almışdıq.
Orta məktəbi
bitirdikdən sonra tale yollarımızı ayırsa da, arada bir-birimizlə görüşüb hal-əhval
tuturduq. Qarabağ uğrunda gedən döyüşlər başlayanda
Ramazanın da hərbi forma geyinib torpaqlarımızın
azadlığı uğrunda
vuruşduğunu eşitmişdik.
18 aprel 1993-cü ildə
xidmət etdiyimiz hərbi təşkilatdan Zəngilana ezamiyyətə
gəlmişdik. Rayon icra hakimiyyətinin binası qarşısında
təsadüfən Ramazanla
qarşılaşdıq. İlk
dəfə idi ki, sinif yoldaşımızı
hərbi formada görürdük. Ramazan çiynində avtomat tələsik addımlarla
gedirdi. Çox həyəcanlı və narahat görünürdü.
Səbəbini soruşanda
dedi ki, ermənilər mövqelərimizə
hücum etməyə
hazırlaşırlar. Ön
xəttə tələsirik.
Ramazanla qucaqlaşıb
yenidən görüşmək
ümidi ilə ayrıldıq. Amma bu, sinif yoldaşımızla
bizim son görüşümüz oldu.
Ramazandan ayrılandan
sonra biz Şayıflı
kəndinə getdik. Qafan istiqamətindəki mövqelərimizə baş
çəkdik. Səngərlərdə
dayanan zabit və əsgərlərlə
görüşüb söhbət
etdik. Ön xətdən rayon mərkəzinə
qayıdanda öyəndik
ki, erməni işğalçıları
Yuxarı Yeməzli kəndinə hücum ediblər. Yaşayış
məntəqəsi uğrunda
gərgin döyüşlər
gedir. Deməli, Ramazanın səhər tezdənki həyəcanı
səbəbsiz deyilmiş.
Vətənimizin azadlığı
naminə silaha sarılmış Ramazan Quliyev düşmənin
gözlənilən hücumunun
qarşısını almağa
tələsirmiş.
1993-cü ilin yayında sinif yoldaşımızla
bağlı kədərli
bir xəbər eşitdik. Ramazan Quliyev Cəbrayıl
rayonu istiqamətində
gedən döyüşlərdə
şəhid olmuşdu.
O, içdiyi anda son nəfəsinədək sadiq
qalmışdı. Döyüşlərdə
göstərdiyi cəsarətə
və qəhrəmanlığa
görə ölümündən
sonra "Hərbi xidmətlərə görə"
medalına laqiq görülən Ramazanın
cəmi 32 yaşı
vardı. Yaddaşlarda
cəsur, igid bir döyüşçü
kimi qaldı.
Həyat şirin
olduğu qədər
də acıdır.
30 il əvvəl Zəngilan
rayonuna ezamiyyətə
gələndə Ramazanın
özü ilə görüşüb söhbət
etmişdik. Bu dəfə
rayona ezamiyyətə
gələndə isə
onun məzarı ilə qarşılaşdıq.
Amma bu dəfə gözlərimizdən yalnız
kədər deyil, sevinc də süzülürdü. Çünki
torpaqlarımız işğaldan
azad olmuşdu. Deməli, Ramazan və onun kimi minlərlə
oğulların qanı
yerdə qalmamışdı.
Vahid MƏHƏRRƏMOV,
Azərbaycan.-2024.-
20 yanvar, № 12.- S.15.