Bədii fikri şöhrətləndirən şair

Görkəmli Azərbaycan şairi Tofiq Bayramın poeziyasını tədqiq edən ədəbiyyatşünaslar həmişə eyni bir fikirdə olurlar. Tofiq Bayram bədii fikrimizi şöhrətləndirən şairlərdəndir. Onun poeziyası mənəviyyat üzərində yüksəlib. Mənəvi dəyərlərə hörmət, vətən eşqi, məhəbbətin tərənnümü Tofiq Bayram poeziyasının qan damarıdır. Aşağıda unudulmaz şairin bir neçə şeirini oxuculara təqdim edirik. 16 dekabr böyük söz ustadının həm də doğum günüdür! Ruhu şad olsun!

Tofiq BAYRAM

Ay anam Bakı!

Üzünə şəfəqdən təbəssüm qonur,

Qoynunda ay çimir, günəş yuyunur.

Sənsən torpağı nur, sənsən suyu nur,

Mən nurdan yaranmış damlanam, Bakı!

Ay anam Bakı!

Adına şeirdən dəstə bağlaram,

Çağlayan Xəzər tək coşub çağlaram.

Dostu qucaqlaram, yadı dağlaram,

Mən sənə hər zaman həyanam, Bakı.

Ay anam Bakı!

Yüksəldin ən şirin diləklərimlə,

Tufanları yoran biləklərimlə.

Sənin şöhrətini alın tərimlə

Bu Yer kürəsinə yayanam, Bakı.

Ay anam Bakı!

Qanımdan rəng alıb qızıl bayrağın,

Mənəm yaradanı bu gözəl çağın.

Mənəm göy sularda nurlu mayağın,

Sahildə möhtəşəm qayanam, Bakı.

Ay anam Bakı!

Qoca Şərq nur alır şəfəqlərindən,

Qırıb buxovları qalxır yerindən.

Deyir, o qızaran üfüqlərindən.

Gərək mən al rəngə boyanam, Bakı.

Ay anam Bakı!

Qoynunda millətlər qardaş tək yaşar,

Günbəgün dəstəmiz artar, sıxlaşar.

Əllər bir yaradar, dillər bir coşar,

Birdir könüllərdə arzu-kam, Bakı.

Ay anam Bakı!

Qadın ürəyi

Necə rəhmlidir, necə amansız,

Necə mehribandır qadın ürəyi!

Sən onu sındırsan, bil ki, a qansız,

Ağlayan kamandır qadın ürəyi.

Güldürsən, ömürlük səadətindir.

Söndürsən, yanmağı bir də çətindir.

O, əsl qayğının məhəbbətindir,

Sevgisiz zindandır qadın ürəyi.

Daşı da əridər, daş da olar o,

Əriyib gözlərdə yaş da olar o.

Bahar da olar o, qış da olar o,

Damladır, ümmandır qadın ürəyi.

Onunla dünyadır sənə qəfəs də,

Onsuz heç yaşama bu torpaq üstə.

Sevən bir ürəyə axır nəfəsdə

Ən gözəl dərmandır qadın ürəyi.

Onu alçaldan da, ucaldan da biz,

Dərd verib, vədəsiz qocaldan da biz.

Qədrini biləndə bu cahanda biz,

Həmişə cavandır qadın ürəyi.

Bəzən gül tək solar acı bir sözdən,

Ağlayar xəlvəti, gülsə də üzdənE

Bəzən uşaq kimi bir ürəksizdən

Məhəbbət umandır qadın ürəyi.

Bir namərd əlindən zəhər içəndə,

Keçirər ömrünü o, yas içində.

Bəzən ən qiymətli libas içində,

Nalədir, fəğandır qadın ürəyi.

Ömrə zinət verən, səadət quran,

Kişi ürəyini nurla dolduran,

İsməti bir nəsli göyə qaldıran,

Eşqə hökmrandır qadın ürəyi.

Sənsiz əl çəkərəm arzudan, kamdan.

Nə çıxar sevgisiz-sənsiz ilhamdan?

İncitsən dözərəm, Tofiq Bayramdan

İncimə, amandır, qadın ürəyi!

Görüş

Biz ki, unutmuşduq ilk məhəbbəti,

Ah, bu qəfil görüş kaş olmayaydı!

Mənim gözlərimdə eşqin həsrəti,

Sənin gözlərində yaş olmayaydı.

Sən də bəxtiyarsan, mən də bəxtiyar,

Bəs bu həsrət nədir, bu məlal nədir?

Dayanma, qoy gedim, gözləyənim var,

Gedimmi? Bir de, o sual nədir?

Dayanma önümdə günahkar kimi,

Mən ki, günahını bağışlamışam.

Hələ qəlbi geniş adamlar kimi,

Sənin toyunu da alqışlamışam.

Bil ki, sevgilimdən sənə salam var,

İstəsən ərinlə qonaq gəl bizə.

Mənim ciyərparam bircə balam var,

Açar qapımızı əlbəhəl sizə.

Peşiman olmağın nədir əlacı,

Yüz fikir bir borcu ödəməz indi.

Mən sənə qardaşam, sən mənə bacı,

İlk eşqə tapmısan bir əvəz indi.

Yanmasın, ulduzum tez yanıb sönsə,

Vədəsiz şadlığı istəmərəm mən.

Özgənin eşqinə göz dikməkdənsə,

Həsrətin qoynunda can verərəm mən.

Sevin hərarətlə bir-birinizi,

Ayrılıq diləsəm, dilim lal olsun.

Qolboyun, mehriban görəndə sizi

Mənim şair könlüm qoy xoşhal olsun.

Bilirəm ev nədir, birlik nədir mən,

Görsəm ev yıxılır, gedib quraram.

Əl-əldən üzülsə, ürək-ürəkdən,

Sizi eşqinizə qovuşduraram.

Şirin söz eşitsəm dodağınızdan

Bilin ki, sədası ürəyimdədir.

Gəlsə körpə səsi otağınızdan,

Hər xeyir-duası ürəyimdədir.

Qoy bu ürək sözüm getməsin hədər;

Məni sevirsənsə, ismətini sev.

Mən öz sevgilimi sevdiyim qədər

Sən də öz eşqini, qismətini sev.

Azərbaycan.- 2009.- 16 dekabr.- S. 5.